Τα βακτήρια μπορούν να κάνουν πολλά πράγματα, μεταξύ των οποίων να γίνουν… βοηθοί ναρκαλιευτές.
Επιστήμονες στο Ισραήλ ανέπτυξαν ένα νέο σύστημα εξ αποστάσεως εντοπισμού ναρκών, το οποίο χρησιμοποιεί φθορίζοντα βακτήρια που φέγγουν, όταν πέφτουν πάνω τους ακτίνες λέιζερ.
Περισσότερες από 100 εκατομμύρια νάρκες υπολογίζεται ότι είναι θαμμένες σε πάνω από 70 χώρες. Περίπου μισό εκατομμύριο άνθρωποι ζουν τραυματισμένοι από νάρκες και κάθε χρόνο άλλοι 15.000 έως 20.000 τραυματίζονται ή σκοτώνονται από αυτές.
Η σοβαρότερη δυσκολία εκκαθάρισης ενός ναρκοπεδίου είναι η ανίχνευση των υπόγειων ναρκών. Γι’ αυτό, οι ειδικοί αναζητούν νέες ασφαλείς και αποτελεσματικές τεχνολογίες ανίχνευσης των θαμμένων ναρκών. Οι τωρινές τεχνικές εντοπισμού δεν διαφέρουν ιδιαίτερα από εκείνες που χρησιμοποιήθηκαν στο 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο, με συνέπεια μέχρι σήμερα οι ομάδες εξουδετέρωσης των ναρκών συχνά να διακινδυνεύουν τις ζωές τους ή να υποστούν ακρωτηριασμό.
Οι ερευνητές του Εβραϊκού Πανεπιστημίου της Ιερουσαλήμ, με επικεφαλής τον καθηγητή Σίμσον Μπέλκιν του Ινστιτούτου Επιστημών της Ζωής Σίλμπερμαν, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό βιοτεχνολογίας “Nature Biotechnology”, ανέπτυξαν ένα καινοτόμο σύστημα που συνδυάζει λέιζερ και μικροοργανισμούς για να χαρτογραφήσει από μακριά τα ναρκοπέδια.
Το σύστημα βασίζεται στο γεγονός ότι όλες οι νάρκες ξηράς διαρρέουν μικροσκοπικές ποσότητες εκρηκτικών πτητικών ουσιών, οι οποίες συσσωρεύονται στο χώμα από πάνω τους και έτσι αποτελούν ένα τρόπο για να ανιχνευθούν. Το ρόλο αυτό αναλαμβάνουν γενετικά τροποποιημένα βακτήρια που εκπέμπουν ένα φθορίζον σήμα, όταν έλθουν σε επαφή με αυτές τις πτητικές ουσίες. Το σήμα μπορεί να εντοπισθεί εξ αποστάσεως με τη βοήθεια ακτίνων λέιζερ.
Τα βακτήρια είναι κλεισμένα μέσα σε μικρά σφαιρίδια από πολυμερές υλικό, τα οποία διασκορπίζονται στην επιφάνεια του ναρκοπεδίου. Ένα σύστημα σάρωσης με ακτίνες λέιζερ εντοπίζει σε ποια σημεία λάμπει το χώμα, εκεί όπου τα μικρόβια έχουν «συναντηθεί» με τη νάρκη που βρίσκεται θαμμένη από κάτω τους.
Η τεχνολογία βρίσκεται ακόμη στο στάδιο της ανάπτυξης, καθώς πρέπει να βελτιωθεί τόσο η ευαισθησία και η σταθερότητα των βακτηρίων-αισθητήρων, όσο κα η ταχύτητα σάρωσης με λέιζερ, ώστε να καλύπτονται γρήγορα μεγάλες εκτάσεις εδάφους. Επίσης η συσκευή πρέπει να γίνει πιο μικρή για να μεταφέρεται ακόμη και από μη επανδρωμένο ιπτάμενο όχημα (drone).
