Πολλά μπορεί να καταλογίσει κανείς στη διαδρομή της Φώφης από τη στιγμή που τρύπωσε στο πολιτικό σκηνικό σε ρόλο υπουργού του Σαμαρά και αρχηγού του ΚΙΝΑΛ.
Αλλά τα αντισώματά της στην ντροπή ουδείς μπορεί να τα αμφισβητήσει. Ο ιός της τσίπας δεν τολμάει ούτε κατά διάνοια να την αγγίξει. Δεν ντρέπεται, πώς το λένε. Μπορεί να δικαιολογεί τα πάντα και να εφευρίσκει άρες μάρες ως επιχειρήματα για τα πάντα, από τη συμμετοχή στην πιο μαύρη κυβέρνηση των τελευταίων χρόνων μέχρι το ξεσκόνισμα, το σκούπισμα και το σφουγγάρισμα του living room του Μητσοτάκη. Στον ρόλο της καθαρίστριας μάλιστα έχει διακριθεί ιδιαίτερα και έχει αποσπάσει αρκετά βραβεία από τους ιδιοκτήτες του κράτους.
Δεν ντρέπεται που ανήκε στην άγρια συμμορία του Σαμαρά και φόρεσε στον σβέρκο του λαού το λουρί των μνημονίων. Δεν ντρέπεται που κήρυξε για χρόνια μια προοδευτική κυβέρνηση κύριο εχθρό και έκανε ό,τι μπορούσε για να τη δυσφημήσει, να την υπονομεύσει, να την ανατρέψει. Δεν ντρέπεται που ανακήρυξε τις Πρέσπες προδοσία. Δεν ντρέπεται που βάφτισε τη χήνα του σκανδάλου Novartis ψάρι και κατατρέχει τον Παπαγγελόπουλο ως σκευωρό, ενώ αθωώνει τον Αδωνη ως θείο μωρό. Δεν ντρέπεται που ψήφισε το άθλιο νομοσχέδιο για την καταστολή των διαδηλώσεων. Δεν ντρέπεται εν ολίγοις να συμπλέει και να συμμαχεί στα κρίσιμα ζητήματα με τη Δεξιά που ο λαός δεν ξεχνά.
Αυτή είναι και η γραμμή που διατρέχει όλη την πολιτική της – αν μπορεί αυτό το μάτσο από κόνξες και αερολογίες να ονομαστεί πολιτική. Ψηφίζει τον νόμο για τις διαδηλώσεις, αλλά κάνει και ένσταση αντισυνταγματικότητας. Ψηφίζει με τα δύο χέρια την ετυμηγορία της προανακριτικής ότι η Novartis ήταν σκευωρία του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά κουνάει και το ένα χεράκι ότι η Νovartis ήταν και σκάνδαλο. Και σκάνδαλο και σκευωρία! Και με τον χωροφύλαξ και με τον αστυφύλαξ και με τον φονιά και με το θύμα, αλλά πάντα όλο αυτό το πανηγύρι ασυνέπειας και λογοδιάρροιας έχει την ίδια κατάληξη: το ΚΙΝΑΛ στην αγκαλιά του Μητσοτάκη. Η Φώφη παρέχει σαπουνάκι για το ξέπλυμα του Μητσοτάκη.
Κερδίζει κάτι από αυτήν τη στάση που οδηγεί κατευθείαν στην πλήρη εξαφάνιση του ΚΙΝΑΛ; Πολιτικά η απάντηση είναι «όχι φυσικά». Αυτό ακόμη και ο Γκεγκέρογλου το καταλαβαίνει. Επιχειρηματικά όμως και προσωπικά ποιος ξέρει. Μπορεί να κερδίζει ένα άνετο μέλλον για την ίδια. Να εξασφαλίζει μια πολιτική στέγη στη Δεξιά για τους… φωφικούς που ακούν ΣΥΡΙΖΑ και παθαίνουν Λοβέρδο. Σε κάθε περίπτωση, ό,τι απέμεινε ως ΚΙΝΑΛ από το ΠΑΣΟΚ δεν είναι παρά ο αμνός που καλείται να θρέψει Κύριος οίδε ποιες επιδιώξεις της. Ετσι το μόνο σχόλιο που χωράει εδώ είναι: Καλή της όρεξη!
