Οι εσωκοµµατικές εκλογικές διαδικασίες στα δύο κόµµατα της σοσιαλδηµοκρατίας, που ξεκινούν αυτή την Κυριακή µε το ΠΑΣΟΚ, θα αποτελέσουν τα επόµενα επεισόδια στο «σίριαλ» των διεργασιών για την αναδιάταξη του αστικού πολιτικού συστήµατος, που βρίσκονται εδώ και καιρό σε εξέλιξη και δεν αφορούν αποκλειστικά τον συγκεκριµένο χώρο. Ο στόχος διακηρυγµένος: «η χώρα χρειάζεται ισχυρή και αξιόπιστη αντιπολίτευση». Σε αυτό οµονοεί µέχρι και… ο ίδιος ο πρωθυπουργός. Εννοούν µια αντιπολίτευση συστηµική, συναινετική, ελεγχόµενη από την πραγµατική εξουσία, τα µεγάλα οικονοµικά συµφέροντα, που θα λειτουργεί σαν αµορτισέρ απορρόφησης της λαϊκής δυσαρέσκειας µέχρι να έρθει η ώρα που θα χρειαστεί να ανταλλάξει ρόλους µε τη σηµερινή κυβέρνηση.
Θα ακούσουµε πάλι για «γιορτές της δηµοκρατίας», «στοιχήµατα της συµµετοχής», «ανοιχτές διαδικασίες» και άλλα κλισέ. Σίγουρα θα ειπωθούν πολύ πιο χαµηλόφωνα σε σχέση µε 20 χρόνια πριν, τότε που το ΠΑΣΟΚ εισήγαγε τη συγκεκριµένη «made in USA» διαδικασία πολιτικού θεάµατος, για να ακολουθήσουν η Ν∆ και πιο πρόσφατα ο ΣΥΡΙΖΑ. Τότε, µάλιστα, πολλοί κουνούσαν το δάχτυλο στο ΚΚΕ, που «µένει προσκολληµένο σε παρωχηµένες, κλειστές διαδικασίες». Ετσι χαρακτήριζαν τη δηµοκρατική συζήτηση µε την ενεργό συµµετοχή πραγµατικών µελών αλλά και φίλων, τα συνέδρια που καθορίζουν πολιτική γραµµή και δεν είναι καρεκλοµαχίες, την εκλογή οργάνων µε ουσιαστικό ρόλο κ.λπ.
Σήµερα δεν χρειάζεται µεγάλη ανάλυση για να αποδείξουµε ότι τέτοιες διαδικασίες οδηγούν τελικά στο αντίστροφο από αυτό που παρουσίαζαν οι θιασώτες τους: ∆ηλαδή σε ακόµη πιο προσωποπαγή, «αρχηγικά» κόµµατα, µε προέδρους που δεν λογοδοτούν πουθενά και κάνουν ό,τι θέλουν εν ονόµατι κάποιου «λαού» που τους εξέλεξε. Με «µέλη» των οποίων η συµµετοχή εξαντλείται σε µια ψήφο κάθε τρία τέσσερα χρόνια και πολλά ιντερνετικά likes στο ενδιάµεσο. «Μέλη του δίευρου», µακριά από τους µεγάλους εργατικούς αγώνες, τα πανεκπαιδευτικά και αγροτικά συλλαλητήρια και τις κινητοποιήσεις που µπορούν πραγµατικά να στριµώξουν την κυβέρνηση. Τέτοια µέλη επιδιώκουν αυτά τα κόµµατα.
Το σηµαντικότερο, λοιπόν, είναι ότι αυτές οι διαδικασίες πασαρέλας και αυτοπροβολής του κάθε «δελφίνου» (ξεπερνάει τα όρια της γελοιότητας) δεν µπορούν ούτε στο ελάχιστο να επηρεάσουν τον χαρακτήρα αυτών των κοµµάτων ως κοµµάτων του µεγάλου κεφαλαίου και να τα τραβήξουν πιο κοντά στα λαϊκά συµφέροντα. Κι αυτό, επίσης, έχει αποδειχθεί. Αντίθετα, διευκολύνουν τα διάφορα οικονοµικά συµφέροντα να παρεµβαίνουν µε πιο άµεσο τρόπο στο εσωτερικό τους και να τα ελέγχουν απόλυτα. Και αυτό δεν το λέει το ΚΚΕ, το λένε όλοι οι υποψήφιοι πρόεδροι του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ όταν µιλάνε για τους ανθυποψηφίους τους…
Τέλος, είναι προφανές ότι το µιντιακό σύστηµα αξιοποιεί τις εξελίξεις και τις προεδρικές εκλογές στα κόµµατα της σοσιαλδηµοκρατίας για τον αποπροσανατολισµό από τα πραγµατικά λαϊκά προβλήµατα και τις τεράστιες ευθύνες που έχουν γι’ αυτά η κυβέρνηση της Ν∆ και άλλοι. Την ώρα, για παράδειγµα, που… θάβονται οι παρεµβάσεις του ΚΚΕ και οι µεγάλες λαϊκές κινητοποιήσεις ενάντια στην εµπλοκή της χώρας µας σε δύο πολέµους, βρίσκεται άφθονος τηλεοπτικός χρόνος για να αναλυθεί το πού θα κάτσουν οι υποψήφιοι του ΠΑΣΟΚ στο ντιµπέιτ ή για το τι είπε το κάθε στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ για τον εσωκοµµατικό αντίπαλό του.
Παρεµπιπτόντως, πώς και δεν µαλώνουν καθόλου για το πιο σοβαρό θέµα της εποχής µας οι υποψήφιοι πρόεδροι του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ, που κατά τα άλλα δεν αφήνουν τίποτε να πέσει κάτω; Ρητορικό το ερώτηµα…
Την αντιπολίτευση, αλλά και την προοπτική ριζικών αλλαγών στην εξουσία – διακυβέρνηση που έχει ανάγκη, ο λαός δεν θα τη βρει στις φθαρµένες και ελεγχόµενες διαδικασίες των κοµµάτων του συστήµατος. Θα τη δυναµώσει µε τη δική του πραγµατική συµµετοχή στο σωµατείο, στον σύλλογο, στις µεγάλες µάχες που έχουµε µπροστά µας, µε την ενίσχυση του ρεύµατος αµφισβήτησης της κυρίαρχης πολιτικής που ήδη καταγράφεται και µε την ακόµη πιο µαζική συµπόρευση µε το ΚΚΕ.
Διαβάστε επίσης:
Ο κύβος ερρίφθη: Τασούλας για Πρόεδρος της Δημοκρατίας
Κύριε Κικίλια, τελικά ποιος σας έδωσε τα μισά λεφτά του νέου σπιτιού;
Αλαφούζος: «Τα ΜΜΕ να δείξουν τον δέοντα σεβασμό στη μνήμη του Τζορτζ Μπάλντοκ»
