Αποτελεί βολική επιχειρηµατολογία, ειδικά όταν έχεις λερωµένη τη φωλιά σου: Φταίνε οι άλλοι.
Για τους φοιτητές που καταλαµβάνουν πανεπιστηµιακούς χώρους σε ΗΠΑ και Ευρώπη η alt-right ρητορική επιχειρηµατολογεί ότι τους υποκινούν τροµοκράτες της Χαµάς, το Ιράν και αριστεροί εχθροί των ΗΠΑ. Μα δεν χρειάζεται κανένας «ξένος δάχτυλος». Πού να διανοηθούν ότι από τη στιγµή που ξεχειλίζει ο κόσµος από αδικίες, ανισότητες και εγκλήµατα, όπως η γενοκτονία στη Γάζα (παλιότερα ο πόλεµος στο Βιετνάµ), η θηλιά του φοιτητικού χρέους ή η απουσία οράµατος, οι νέοι ωθούνται σε δυναµικές λύσεις για να ακουστούν και να δείξουν ότι κάτι πάει στραβά και πρέπει να αλλάξει; Αυτό έγινε στη γενιά του ’60 και στο εξεγερτικό 1968 που οι νέοι ήθελαν να αλλάξουν τον κόσµο.
Πάντα «φταίνε οι άλλοι». Η επιχειρηµατολογία έρχεται από µακριά. Πόσες φορές, π.χ., δεν έχουµε ακούσει ότι ευθύνονται οι αριστεροί για τα ολοκαυτώµατα των Καλαβρύτων, του ∆ιστόµου, των Λιγκιάδων και άλλων µαρτυρικών περιοχών επειδή, λέει, τόλµησαν να πολεµήσουν τους ναζί και πήραν στον λαιµό τους αθώους κατοίκους. Μας λένε δηλαδή ότι είναι άµοιροι ευθυνών οι κατακτητές που επέβαλαν ως ποινή θανάτου τη συλλογική ευθύνη των αµάχων για τα πολεµικά πλήγµατα των ανταρτών. ∆ηλαδή µας λένε ότι δεν θα τολµήσεις να διεκδικήσεις τον χώρο σου όταν δέχεσαι εισβολή – όπως στην Ουκρανία, ξέρετε. Αρκετοί άλλωστε ακολουθούσαν αυτήν τη γραµµή υπεράσπισης των κατακτητών επειδή ήταν φίλοι, έκαναν µπίζνες µαζί τους.
Αυτό το επιχείρηµα το ακούµε και από τον πρωθυπουργό όταν ηχούν καµπάνες από το εξωτερικό για κυβερνητικά κακώς πεπραγµένα. ∆εν φταίει η κυβέρνηση για το κράτος δικαίου, για τις υποκλοπές, για την (αν)ελευθερία του Τύπου κ.λπ. Φταίνε το υποκινούµενο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, οι «αριστεροί» «New York Times», οι… ΜΚΟ Ρεπόρτερ Χωρίς Σύνορα. Πού να βρουν µια στάλα αυτοκριτικής άραγε όταν δεν προλαβαίνουν να διαψεύδουν;
