Το παιδί ήταν βέβαια μελαψό. Το νερό έσβησε τα όνειρα στη γαλάζια του μπλούζα, τα μάτια του που μετρούσαν με περιέργεια τ’ αστέρια της ερήμου γέμισαν αλάτι, το στόμα του ανοιχτό σε μια τελευταία προσπάθεια… Γιατί; Για να κλάψει, να φωνάξει, να καταραστεί, ποιος να ξέρει; Ποιος να ξέρει τον πατέρα, τη μάνα, τον παππού και τη γιαγιά του; Η πρόεδρος της Δημοκρατίας μάς είπε ότι δεν θα μάθουμε ποτέ τον αριθμό των δυστυχισμένων που κατάπιε το Φρέαρ των Οινουσσών. Δεν θα μάθουμε ποτέ το δικό του συν στον αριθμό αυτό, στις χαρές και τις λύπες, στον κόσμο. Δεν θα μάθουμε ποτέ το όνομά του. Ενα ακόμη παιδί δίχως όνομα. Χαμένο σε ένα πλήθος από πρόσωπα δίχως όνομα.
Δεν θα μάθει όμως ποτέ κι αυτό πόσο το πονέσαμε μετά θάνατον. Πόσο το κλάψαμε, πόσο σοκαριστήκαμε μπροστά στην τηλεόραση, πόσο χαϊδέψαμε στο όνομα της ανωνυμίας του τα δικά μας παιδιά: Ευτυχώς, Θεέ μου. Πόσο το συνοδέψαμε τις πρώτες του παγωμένες ώρες στον σκοτεινό βυθό με τριήμερο επίσημο πένθος, πένθιμες δηλώσεις πολιτικών και πολιτειακών παραγόντων, εκπομπές στην τηλεόραση. Πένθησαν ακόμη κι εκείνοι που το καταδίωξαν, το κήρυξαν εισβολέα και αρνήθηκαν να του προσφέρουν βοήθεια όταν η ζωή του κρεμόταν πάνω από το Φρέαρ. Αρνήθηκαν να το πάρουν από το χέρι. Πράγμα απολύτως δικαιολογημένο γιατί το παιδί ήταν βέβαια μελαψό, δίχως όνομα.
Οι επίσημες στολές δίχως πρόσωπο καταθέτουν άνθη στο κύμα, κάτω από το οποίο το μικρό του σώμα αιωρείται. Ο Ευρωπαίος διώκτης του ήρθε εσπευσμένα επιτόπου για να δει από κοντά τις διαστάσεις της τραγωδίας. Οι επίμονοι διασώστες που μισούν τα σύνορα και τους φράχτες φωνάζουν για έγκλημα. Αλλά το παιδί χωρίς όνομα δεν ακούει πια. Δεν ακούει τις κραυγές της οργής και ευτυχώς δεν ακούει και τους ψιθύρους εκείνων που γράφουν το χρονικό μιας ακόμη τραγωδίας για άλλα παιδιά δίχως όνομα. Επικηρυγμένα εκ γενετής. Που θα πέσουν θύματα των ονείρων σε έναν κόσμο που τα όνειρα απαγορεύονται. Και επιβάλλονται βαρύτατες ποινές σε όσους υποκύπτουν.
Αμα τη λήξει του επίσημου πένθους και ανάμεσα σε δύο εκπομπές της τηλεόρασης το παιδί δίχως όνομα θα ξεχαστεί. Η σιωπή του θα μιλάει σε κάποιους λίγους που ακούνε περίεργα πράγματα με περίεργο τρόπο, ακόμη και τη σιωπή. Το Φρέαρ και τα άλλα φρέατα θα περιμένουν την καινούργια τους φουρνιά, εμείς θα περιμένουμε το αποτέλεσμα της κάλπης και οι διώκτες των παιδιών θα μπορέσουν επιτέλους να ξεκουραστούν στην κολυμβήθρα του εξαγνισμού τους. Για λίγο… Υπάρχουν ακόμη στον κόσμο χιλιάδες παιδιά με όνομα, κατάλληλα για να γίνουν παιδιά χωρίς όνομα σε κάποιο φρέαρ. Ωραίος καιρός, πάμε για μπάνιο;
