Φοβούνται ωρέ τα παλικάρια;

Να σας πω τη μαύρη αλήθεια, τον λυπήθηκα τον Μητσοτάκη. Πραγματοποιήθηκε ο τρίτος μεγαλύτερος ευρωπαϊκός τελικός στην Αθήνα, η μία από τις δύο φιναλίστ ήταν ελληνική ομάδα, την οποία μάλιστα υποστηρίζει κιόλας κι αυτός φοβήθηκε να πάει. Προτίμησε, λέει, να δει τον αγώνα μαζί με φίλους, κάνοντας μπάρμπεκιου.
Πρώτον αμφιβάλλω αν έχει όντως φίλους και δεύτερον αποκλείεται όχι να ξέρει να κάνει μπάρμπεκιου, αλλά να ανάψει και φωτιά.

*** Φοβήθηκε ο έρμος ο γόνος τον Βαγγέλη Μαρινάκη και τη γιούχα που θα έπεφτε από τις κερκίδες. Τι να πεις και τι να πρωτομαζέψεις μετά; Θα έχει δει το σκηνικό όλη η Ευρώπη. Κι άντε, εδώ ελέγχει τα ΜΜΕ, θα έβγαιναν οι γνωστές «σφουγγαρίστρες» την επόμενη μέρα να πουν αυτά που λένε καθημερινά. Με τα ξένα Μέσα τι θα έκανε; Εκεί δεν πιάνουν οι λίστες Πέτσα και τα τηλεφωνήματα. Εκεί, σε περνάνε «πριονοκορδέλα» πριν το καταλάβεις…

*** Να είσαι πρωθυπουργός και να μην μπορείς να πας να δεις την αγαπημένη σου ομάδα στη σημαντικότερη στιγμή της 99χρονης ιστορία της; Κάτι που ίσως δεν ξαναγίνει ποτέ; Λίγη, όχι πολύ, αξιοπρέπεια να έχεις, δεν το σηκώνει ο οργανισμός σου. Αλλά όχι, από το να γίνει ρεζίλι ο Κυριάκος το «κατάπιε» και έκατσε σπιτάκι του. Απλά μας έδειξε για άλλη μία φορά πόσο λίγος είναι και σαν πρωθυπουργός και σαν άνθρωπος και σαν οπαδός.

*** Ευτυχώς, πάντως, που έμεινε σπίτι του διότι αν πήγαινε τελικά στην OPAP Arena, τότε το παιχνίδι μπορεί να ήταν πολύ διαφορετικό. Μπορεί να έφευγε με κανά τρίμπαλο στο κεφάλι ο Ολυμπιακός. Δεν ήταν και κακή ομάδα η Φιορεντίνα. Και τον Μητσοτάκη δεν τον λες και γουρλή…

*** Αντίθετα, ο Στέφανος Κασσελάκης, αν και Παναθηναϊκός, άδραξε την ευκαιρία και πήγε στο γήπεδο. Αμέ… Το γεγονός, πάντως, ότι έκατσε με τους οπαδούς και όχι στην εξέδρα των επισήμων, κατά την προσωπική μου γνώμη του δίνει έναν έξτρα πόντο.
Και ο Ανδρουλάκης πήγε, όπως είδα, αλλά δεν έβγαλε φωτογραφίες και βίντεο, αφού ήταν με τον γιο του. Και μπράβο του.

***Κέρδισε ο Ολυμπιακός και μπράβο του γιατί έτσι ανεβάζει τον πήχη κι αυτό μακροπρόθεσμα θα παίξει σημαντικό ρόλο στο επίπεδο του ελληνικού πρωταθλήματος. Αλλά από εκεί και πέρα το χάος. Η περιοχή θύμιζε εποχές λοκ ντάουν, οι κάτοικοι κυκλοφορούσαν με διαπιστεύσεις και τα μαγαζιά όλα κλειστά. Σε ποια άλλη ευρωπαϊκή πόλη που φιλοξενεί ευρωπαϊκό τελικό έχει γίνει κάτι αντίστοιχο;
Δεν κάνουμε για τίποτα.

*** Θα μου πεις το ίδιο δεν έγινε και με τον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδας; Σε όλη την Ευρώπη – και δυστυχώς για την ΕΠΟ εκείνες τις μέρες έγιναν τουλάχιστον άλλοι τρεις τελικοί σε άλλες χώρες – αυτά τα ματς είναι γιορτή, εμείς εδώ είχαμε «κηδεία». Χωρίς οπαδούς, μεταξύ συγγενών και φίλων. Σας το ξανάπα;
Δεν κάνουμε για τίποτα.

*** Σε γενικές γραμμές οι οπαδοί του Ολυμπιακού δεν προκάλεσαν ζημιές στην OPAP Arena, εκτός από κάτι ηλίθιους που φεύγοντας πήραν καρεκλάκια του γηπέδου. Και πόζαραν, τρομάρα τους, λες και ήθελαν να επιδείξουν ότι με την Παιδεία και τη μόρφωση δεν συναντήθηκαν ποτέ. Ένας μάλιστα πόζαρε με τα καρεκλάκια, έχοντας στο πλευρό το παιδί του. Μπράβο αδερφέ, τα κατάφερες ως πατέρας.

*** Αντίθετα, ο Γιαννάκης και ο πατέρας του κέρδισαν το θαυμασμό και το χειροκρότημα όλων των Ελλήνων. Ο πιτσιρικάς αποθεώθηκε και αγκαλιάστηκε απ’ όλους τους παίκτες του Ολυμπιακού. «Δεν είμαι ο Γιάννης του ΠΑΟΚ, είμαι ο Γιάννης όλων των ομάδων», είπε ο πιτσιρικάς και μας θύμισε ότι έχουμε ξεχάσει την έννοια του αθλητισμού και του ευ αγωνίζεσθαι.

H NTAMA