Δύο μήνες τώρα που οι άνθρωποι του πολιτισμού είναι στους δρόμους με δίκαια αιτήματα, στεντόρεια φωνή και υψωμένες γροθιές, τα συστημικά Μέσα τούς αγνοούν. Ηταν η επιστολή παραίτησης των καθηγητών της Δραματικής Σχολής του Εθνικού Θεάτρου και του ΚΘΒΕ που τους ανάγκασε να «παίξουν» το θέμα. Με τη γνωστή μέθοδο προπαγάνδας, συκοφάντησης, δολοφονίας χαρακτήρα και απαξίωσης των ανθρώπων των τεχνών και ειδικότερα της νέας γενιάς που λοιδορείται. Τεμπέληδες που δεν πάνε στα νησιά να δουλέψουν σε συνθήκες γαλέρας, ανασφάλιστοι που πίνουν καφέδες αραχτοί και ροκανίζουν τη σύνταξη των παππούδων, κοιμισμένοι και απολιτίκ. Αλίμονο σε όσους υποτίμησαν τη φλόγα και το πάθος των νέων ανθρώπων. Αλίμονο σε αυτούς που δεν φοβούνται τα μικρά ή μεγάλα πολυτεχνεία της εποχής μας. Φωνή λαού… «Μα δε θα λένε: Ητανε σκοτεινοί καιροί. Θα λένε: Γιατί σωπαίναν οι ποιητές τους;» έγραφε ο Μπέρτολτ Μπρεχτ. Κι όμως, σε αυτούς τους σκοτεινούς καιρούς είναι αυτά τα νέα παιδιά —οι μελλοντικοί ποιητές, σκηνοθέτες, ηθοποιοί, δημιουργοί— που δεν σωπαίνουν. Για τα δικαιώματα, τα όνειρα και τη ζωή τους. Ας ρίξουμε πάνω τους το φως που τους αξίζει με τον πιο δυνατό προβολέα. «Σε εσάς που μας ακούτε» ήταν το σύνθημα των κινητοποιήσεων. Που μετατράπηκε σε «Δεν φεύγουμε. Τώρα θα μας ακούσετε», κρεμασμένο πανό στην καρδιά των καταλήψεων. Ας τους ακούσουμε. Οι δάσκαλοί τους αυτό έκαναν. Οι παραιτήσεις είναι μια τολμηρή κίνηση ύψιστου συμβολισμού και συμπαράστασης. Και ας προσπαθεί η λίστα Πέτσα να τη γειώσει και ας διαρρέουν δημοσιεύματα για… εκ του ασφαλούς παραιτήσεις. Να δεις ασφάλεια που προσφέρει ο εναγκαλισμός με τη λίστα Πέτσα. Και μας εκτοξεύει σφαίρα στη θέση 108 της ενημέρωσης.
Το ΔΣ του Εθνικού Θεάτρου: «Η συμβολική κατάληψη των κτιρίων του Εθνικού Θεάτρου από σπουδαστές Δραματικών Σχολών και άλλους καλλιτέχνες επιτελεί ισχυρή σημειολογική λειτουργία. Οσο η μορφή της παραμένει ειρηνική το Εθνικό Θέατρο κρίνει ορθό να μη διαρρήξει την ενότητα της θεατρικής κοινότητας με οποιαδήποτε ενέργεια».
