Με ένα άρθρο του στο Tvxs, ο Φοίβος Δεληβοριάς καταθέτει τη δική του άποψη, σχετικά, με τον πόλεμο στην Ουκρανία και σε όσους διχάζονται. Ο τραγουδοποιός μίλησε για τους ανθρώπους που αναγκάζονται να φύγουν από τη χώρα του για να πάνε αλλού να αναζητήσουν ασφαλή πατρίδα.
Με αφορμή τη συναυλία συμπαράστασης στον Αμίρ και τον Ακίφ και όλους τους πρόσφυγες, που θα πραγματοποιηθεί, σήμερα, 16 Μαρτίου στη Λέσβο, από τους «Καλλιτέχνες υπέρ μιας δίκαιης δίκης για τον Μοχαμαντ και κάθε Μοχαμαντ», ο Φοίβος Δεληβοριάς ήταν, είναι και θα είναι «εκεί που μας λέει το ένστικτό μας. Εκεί που μας λένε το μυαλό και η καρδιά μας».
Το κείμενο, όπως δημοσιεύτηκε
«Ποτέ δεν είχα πολιτική ατζέντα σε ό,τι αφορά τη στήριξη σε ανθρώπους ξεριζωμένους, αδικημένους ή απροστάτευτους.
Αυτοί που φεύγουν απ’ τη γη τους χτυπημένοι από παιχνίδια που δεν ελέγχουν, προστατευμένοι ή απροστάτευτοι από τις διεθνείς συνθήκες, είναι οι παππούδες μου και -σε μια εκδοχή που ούτε θέλω να σκέφτομαι- τα εγγόνια μου.
Συγκλονισμένος κοιτάζω τους ανθρώπους από την Ουκρανία που μέσα σε λίγες ώρες έγιναν έρμαια μιας παράφρονος στρατηγικής. Εξίσου όμως συγκλονισμένος κοίταζα πάντα και τους ανθρώπους -τους ενήλικες και τα παιδάκια- που έρχονταν από χώρες απροστάτευτες από τη γεωπολιτική συγκυρία.
Πρέπει το μυαλό μας αλλά και η καρδιά μας να καθοδηγούν την πολιτική ατζέντα και τις στρατηγικές. Κι αυτό που λένε το μυαλό και η καρδιά πολλών από μας είναι ότι επόμενη μέρα στον πλανήτη με τεχνητούς διαχωρισμούς, με ρατσισμό, με άνιση πρόσβαση στη Δικαιοσύνη και την αξιοπρέπεια δεν γίνεται να υπάρξει.
Δεν τα λέω αυτά ιδεαλιστικά. Οι κατακτήσεις του ανθρώπου μες στους αιώνες δεν ήταν μόνο τεχνολογικές. Αφορούσαν και την ισονομία και τις ατομικές ελευθερίες. Τα πρόσφατα γεγονότα ας είναι αφορμή να το θυμηθούμε. Όσο για μένα και τους φίλους που συμμετέχουμε στη συναυλία στη Λέσβο, ήμασταν και είμαστε πάντα εκεί που μας λέει το ένστικτό μας. Εκεί που μας λένε το μυαλό και η καρδιά μας».