Η κάλπη των φοιτητικών εκλογών μπορεί να άργησε να στηθεί τρία χρόνια αλλά ανέδειξε την Πανσπουδαστική Κίνηση Συνεργασίας που πρόσκειται στο ΚΚΕ σε πρώτη δύναμη, εκπαραθυρώνοντας την κυβερνητική παράταξη ΔΑΠ-ΝΔΦΚ στη δεύτερη θέση και την ΠΑΣΠ στη τρίτη θέση. Φοιτήτριες και φοιτητές έστειλαν ένα καθαρό μήνυμα ανυπακοής στην κυβέρνηση, προσφέροντας στην Αριστερά περισσότερες από 25.000 ψήφους σε 51.890 ψηφισάντων και πλέον είναι η κυρίαρχη δύναμη του παιχνιδιού.
Δείτε επίσης: Φοιτητικές εκλογές: Καταβαραθρώθηκε η ΔΑΠ – ΝΔΦΚ, άνοδος της ΠΚΣ
Η Αριστερά κυρίαρχη
Η ΠΚΣ απέδειξε ότι μπορεί να κεφαλαιοποιήσει μια δυναμική που διαφαινόταν ήδη από το φεστιβάλ της ΚΝΕ τον περασμένο Σεπτέμβριο, όπου η εικόνα θύμιζε… Μεταπολίτευση και αυτό το πιστώνεται το νέο Κ.Σ. και ο γραμματέας Νίκος Αμπατιέλος. Παράλληλα, η ΠΚΣ κατάφερε να διατηρήσει την εκλογική ηγεμονία της στον χώρο της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης και να κερδίσει 16.684 ψήφους (33.43%), κατακτώντας την πρώτη θέση σε 14 ιδρύματα και φέρνοντας την Αριστερά στην πρώτη θέση.
Ταυτόχρονα, το δίκτυο σχημάτων της Ενιαίας Ανεξάρτητης Αριστερής Κίνησης (ΕΑΑΚ) συνέχισε να παρουσιάζει την εικόνα μιας de facto διάσπασης, κατεβάζοντας δύο διαφορετικά ψηφοδέλτια. Από τη μια καταγράφηκε το ψηφοδέλτιο της ΕΑΑΚ ενώ άλλες δυνάμεις της ΕΑΑΚ κατέθεσαν ενωτικό ψηφοδέλτιο με την Αριστερή Ενότητα, με δήλωση στήριξης και από την νεολαία του ΜέΡα25. Γεγονός που καταγγέλθηκε από την νΚΑ (συνιστώσα της ΕΑΑΚ και νεολαία του ΝΑΡ) κάνοντας λόγο για «δήθεν πολιτικές στηρίξεις τελευταίας στιγμής». Συνολικά τα ψηφοδέλτια των ΕΑΑΚ μέτρησαν 7.634 (15.29%) και επανέφεραν το δίκτυο.
Συγχρόνως, η οργάνωση της σπουδάζουσας νεολαίας του ΣΥΡΙΖΑ στα πανεπιστήμια, το Bloco, κατέγραψε 1267 ψήφους (2.54%), σημειώνοντας μια μικρή άνοδο συγκριτικά με τις εκλογές του 2019. Το Bloco παρά την οργανωτική επέκταση του ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει καταφέρει να ανασυγκροτηθεί από τη διάσπαση του ’15 παρότι έχουν σημειωθεί κάποια βήματα.
ΔΑΠ και ΠΑΣΠ υποχωρούν
Πανδημία και η πανεπιστημιακή αστυνομία εξαΰλωσαν τους μηχανισμούς οργανωτικής αναπαραγωγής της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ που εδώ και δεκαετίες στηρίζονται στις πελατειακές σχέσεις, στις περίφημες εκδηλώσεις τύπου «Πάρτη μωρή άρρωστη» και στην εξαγωγή κομματικών στελεχών που επανδρώνουν τα βουλευτικά γραφεία. Η ΔΑΠ συγκεντρώνοντας 13.807 ψήφους (27.66%) κατέγραψε τα χειρότερα ποσοστά της από την αρχή της δεκαετίας του ’80 και αυτό το πιστώνεται κυρίως η πολιτική της κυβέρνησης εναντίον της νεολαίας. Ενόσω μέσα στον πανικό της η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ ανακήρυξε… την νίκη με 46,7% δηλώνοντας βέβαια σαφέστατα λιγότερες ψήφους από αυτές που έχει ενσωματώσει η ΠΚΣ (42.568 – 51.890). Ωστόσο, σε πολλές σχολές η ΔΑΠ δεν κατέβασε καν ψηφοδέλτιο και η εικόνα στις σχολές είναι αποκαρδιωτική για τη γαλάζια παράταξη.
Όσον αναφορά την ΠΑΣΠ, το αποτέλεσμα των 5.056 ψήφων (10.13%), αποδεικνύει πως πέραν των «κάστρων» (Πανεπ. Πελοποννήσου) η σπουδάζουσα οργάνωση του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ βρίσκεται σε μια πορεία μαρασμού, που είχε αρχίσει να φαίνεται από τη περίοδο των μνημονίων, το νομοσχέδιο Διαμαντοπούλου και την γενικότερη συρρίκνωση του κόμματος. Η ηγεσία Ανδρουλάκη δεν φαίνεται να δίνει μια νέα ώθηση, αφού η εν πολλοίς και από καιρό ταύτιση των θέσεων της ΠΑΣΠ με αυτές της ΔΑΠ έχει οδηγήσει σε μια βαθμιαία αποδιοργάνωση των μηχανισμών της.
Τα πολιτικά μηνύματα
Το αποτέλεσμα της κάλπης της 18ης Μάη είναι ιστορικό, μιας και μετά από 33 χρόνια η Πανσπουδαστική και συνολικά η Αριστερά βρίσκονται στις πρώτες θέσεις, όμως η πορεία αποσύνθεσης των συλλόγων δεν αντιστράφηκε. Σίγουρα κερδήθηκε το στοίχημα της διεξαγωγής εκλογών μετά από τρία χρόνια, μιας και η πανδημία είχε απονεκρώσει τους συλλόγους.
Συν τοις άλλοις, οι εκλογές λειτούργησαν ως ένα ιδιότυπο δημοψήφισμα εναντίον της πανεπιστημιακής αστυνομίας, αφού τα πρόσφατα και παλιά επεισόδια στο ΑΠΘ ήταν καταλύτης για την συνολική μεταστροφή του φοιτητικού σώματος εναντίον του εισαγόμενου από τη κυβέρνηση θεσμού. Θα έχει μεγάλο ενδιαφέρον το πώς θα αντιδράσουν οι φοιτητικοί σύλλογοι με τους νέους συσχετισμούς, όταν εισέλθει και επισήμως η αστυνομία στις σχολές.
Η κυβέρνηση θα βρεθεί με μαθηματική ακρίβεια αντιμέτωπη με τους φοιτητικούς συλλόγους και η πανεπιστημιακή αστυνομία προφέρεται ως σημείο πόλωσης. Ο Μητσοτάκης μόνος του ναρκοθέτησε το πεδίο μπροστά του και το φθινόπωρο, αν όχι το καλοκαίρι, θα είναι δείκτης για το τι μπορεί να καταφέρει η φοιτητιώσα Αριστερά με τους νέους συσχετισμούς.
Σε κάθε περίπτωση, το μεγάλο στοίχημα για την Αριστερά το επόμενο διάστημα θα είναι η αναδιοργάνωση του φοιτητικού συνδικαλισμού, μακριά από τις λογικές των προηγούμενων δεκαετιών. Λογικών που έχουν οδηγήσει στον εκφυλισμό του συνδικαλισμού και οφείλονται κατά κύριο λόγο σε δύο παρατάξεις: την ΔΑΠ-ΝΔΦΚ και την ΠΑΣΠ. Εφόσον προχωρήσει το σχέδιο ανασυγκρότησης των φοιτητικών συλλόγων τότε η Αριστερά κοιτάζει με ρεαλιστικούς όρους την εδραίωση μιας ηγεμονίας στις σχολές στα βήματα της δεκαετίας του ’70.
