Ο διεθνής πολίστας μιλάει για την αγωνιώδη πρόκριση της εθνικής ομάδας για μια ακόμη φορά σε Ολυμπιακούς Αγώνες αλλά και την πανδημία
Τα πέντε γκολ του στον ημιτελικό του προολυμπιακού τουρνουά απέναντι στη Ρωσία σφράγισαν το εισιτήριο της εθνικής ανδρών υδατοσφαίρισης για το πόλο. «Όχι» επιμένει ο Άγγελος Βλαχόπουλος. «Τα πέντε γκολ μπορεί να τα βάλω εγώ ή ο Γιάννης ή ο Νίκος. Πάνω απ’ όλους είναι ο τερματοφύλακας και συνολικά η ομάδα». Τον τίτλο της «επίσημης αγαπημένης» τον φέρει η εθνική μπάσκετ, αλλά οι λεβέντες του πόλο ενσαρκώνουν τον αδιάρρηκτο έρωτα του ελληνικού αθλητισμού με την ολυμπιακή φλόγα.
Από το 1980 και μετά η δική μας «settebello» δεν έχει χάσει ούτε ένα ραντεβού με τους πέντε κύκλους. Μήπως έφτασε η ώρα να πανηγυρίσουμε το ολυμπιακό μετάλλιο που χάθηκε για ένα γκολ το 2004 στην Αθήνα; Ο 30χρονος Αγγελος Βλαχόπουλος φοράει το φωτεινό του χαμόγελο, συνδέεται μαζί μας από την Μπρέσια όπου αγωνίζεται τον τελευταίο χρόνο και μας παίρνει μαζί του για μια γλυκιά βουτιά στο γλυκό νερό της πισίνας.
Κερδίσατε την πολυπόθητη πρόκριση αλλά μας βγάλατε την ψυχή. Ο χωρίς αύριο προημιτελικός με τη Γαλλία κρίθηκε στα πέναλτι.
Ομολογουμένως κρεμόμασταν από μια κλωστή εκείνη τη μέρα. Κάναμε πολλά λάθη και κινδυνεύσαμε με αποκλεισμό. Δεν έφταιγε το άγχος αλλά η έλλειψη αυτοσυγκέντρωσης. Το πλάνο μας ήταν να περιορίσουμε κάποιους παίκτες για να μην πάρουν πολλές προσπάθειες, αλλά δεν το κάναμε. Τους έβγαιναν όλα και λίγο έλειψε να την πατήσουμε.
Ξεκινήσατε για το Ρότερνταμ με τον τίτλο του φαβορί για την πρόκριση.
Όλοι περίμεναν από εμάς να τα καταφέρουμε αλλά δεν ήταν εύκολο. Τα εισιτήρια φέτος μειώθηκαν από τέσσερα σε τρία. Οι 11 από τους 13 παίκτες της αποστολής παίξαμε για πρώτη φορά σε προολυμπιακό, αφού το 2016 κερδίσαμε την πρόκριση μέσω του παγκόσμιου πρωταθλήματος. Στις κρίσιμες στιγμές εμφανιστήκαμε συγκεντρωμένοι και έτοιμοι.
Φέρνει πίεση η κληρονομιά του παρελθόντος; Την αισθάνεστε να σας βαραίνει τους ώμους;
Είναι κάτι που γνωρίζουν όλοι και περιμένουν από εμάς να γίνουμε συνεχιστές. Η αλήθεια είναι ότι το σκεφτόμασταν. Λες να τύχει η στραβή σε μένα; Λες να την πάθουμε τώρα; Φοβηθήκαμε ότι θα γίνουμε ρόμπες! Και μιλάμε για ομάδα που έπαιξε σε τελικό παγκόσμιου πρωταθλήματος. Στην Ελλάδα το έχουμε πολύ αυτό. Οι Κροάτες ήταν χρυσοί ολυμπιονίκες το 2012 στο Λονδίνο και ασημένιοι το 2016 στο Ρίο, αλλά δεν τους είδα να αγχώνονται. Και έφτασαν ένα πέναλτι μακριά από τον αποκλεισμό…
Το πόλο θα έπρεπε να είναι το εθνικό μας άθλημα.
Γίνεται μεγάλη προσπάθεια στην Ελλάδα ώστε να διατηρείται το άθλημα σε υψηλό επίπεδο – από τα σωματεία, από τους αθλητές, από τους παράγοντες, από την ομοσπονδία, από όλους. Δεν είναι τυχαίο ότι έχουμε τόσες επιτυχίες στις μικρές ηλικίες. Πρόσφατα η εθνική νέων αναδείχθηκε πρωταθλήτρια κόσμου, όπως και οι έφηβοι.
Τη χάρηκε πολύ την πρόκρισή σας ο κόσμος πίσω στην Ελλάδα.
Πάντοτε παίζουμε για τη χώρα μας, αλλά αυτή η συγκυρία είναι ξεχωριστή. Ανοίγεις την τηλεόραση και βλέπεις μόνο αρνητικές εικόνες, μια απέραντη μαυρίλα. Κυριαρχούν η θλίψη, η απαισιοδοξία, η στεναχώρια. Με την πρόκρισή μας δώσαμε λίγη χαρά σε όσους παρακολουθούσαν την προσπάθειά μας. Ο κόσμος θα καθίσει να μας δει το καλοκαίρι στην τηλεόραση και θα νιώσει υπερηφάνεια. Μοιάζει ασήμαντο να μιλάμε για μπάλα όταν υπάρχουν τόσα προβλήματα, αλλά τίποτε δεν είναι ασήμαντο μες στην ασχήμια. Ο κόσμος χρειάζεται ένα χαμόγελο.
Μοιραία ανοίγει η συζήτηση για το ολυμπιακό μετάλλιο που λείπει από την εθνική ανδρών. Θεωρείται στόχος εφικτός ή ουτοπικός;
Δεν είναι τόσο κοντινό το μετάλλιο ούτε τόσο μακρινό. Θεωρητικά η κλήρωση μας φέρνει κοντά στην οκτάδα. Θα ακολουθήσει ένας κομβικός αγώνας απέναντι σε ομάδα που συνήθως είναι στα μετάλλια και διεκδικεί ακόμη και χρυσό: Σερβία, Ισπανία, Μαυροβούνιο, Κροατία. Αυτό το ματς μπορεί να μας φέρει στην κορυφή και να ζωντανέψει το όνειρό μας. Σε περίπτωση ήττας θα βρεθούμε στις θέσεις 5-8, που δεν αποτελούν αποτυχία αλλά σε κάνουν να θέλεις το κάτι παραπάνω.
Ήσουν και στο Ρίο πριν από τέσσερα χρόνια. Τι θα σου έλειπε από τους Ολυμπιακούς Αγώνες αν είχε χαθεί η πρόκριση;
Πάνω απ’ όλα στοχεύω να βρίσκομαι εκεί, ανάμεσα στους κορυφαίους αθλητές του πλανήτη. Σε περίπτωση αποκλεισμού δεν θα είχαμε χάσει εμείς προσωπικά, αλλά το ελληνικό πόλο και ο ελληνικός αθλητισμός που είχαν ποντάρει σε μας.
Πώς το φαντάζεσαι το Τόκιο;
Ειλικρινά δεν ξέρω τι να σκεφτώ και τι να περιμένω. Διαβάζουμε ότι μπορεί να ματαιωθούν οι Αγώνες ή να γίνουν χωρίς φιλάθλους στις εξέδρες. Σίγουρα θα είναι πολύ διαφορετικοί από του 2016 στο Ρίο. Ακόμη και αν διεξαχθούν κανονικά, δεν θα υπάρχει στενή επαφή ανάμεσα στους αθλητές. Θα είμαστε απομακρυσμένοι μεταξύ μας. Το βέβαιο είναι ότι θα πρέπει να εμβολιαστούν όσοι πάνε. Να κάνουν τις δύο δόσεις του εμβολίου και να τελειώνουν. Έχουμε ήδη ζητήσει από τον κ. Αυγενάκη να πάρουμε σειρά.
Πόσο επηρέασε η πανδημία την προετοιμασία σας;
Πολύ. Υπήρχε φοβία στην ομάδα μην τυχόν παρουσιαστεί κρούσμα Covid-19 την τελευταία στιγμή. Βάσει του κανονισμού όποια αποστολή είχε τρία κρούσματα αποκλειόταν αυτόματα από το προολυμπιακό τουρνουά, κάτι που συνέβη με την Τουρκία. Τις μέρες της προετοιμασίας στην Αθήνα κυκλοφορούσαμε αποκλειστικά μεταξύ πισίνας και σπιτιού, ξορκίζοντας την Covid-19. Στις δύο εβδομάδες που έμεινα στην Ελλάδα είδα τους γονείς μου μόνο δύο φορές. Σε επηρεάζει πολύ να μην μπορείς να συναντήσεις τους δικούς σου ανθρώπους.
Στην Ιταλία όπου ζεις το πρόβλημα είναι ακόμη πιο έντονο.
Πράγματι, η Μπρέσια ήταν η πρώτη πόλη όπου παρουσιάστηκε η Covid-19 πριν από έναν χρόνο. Και σήμερα ακόμη η περιοχή παραμένει πρωταθλήτρια σε κρούσματα, με 1.000 ημερησίως. Ο κόσμος πιστεύει στον κορονοϊό, σέβεται την απειλή αλλά δεν τη φοβάται. Μάλιστα άνοιξαν τα μαγαζιά, ενώ εστιατόρια και μπαρ δουλεύουν μέχρι τις 6 το απόγευμα. Οι πολίτες φοράνε μάσκες, τηρούν τις αποστάσεις αλλά δεν φοβούνται να βγουν από το σπίτι τους. Είναι πλέον πιο χαλαροί.
Το 2016 άφησες τον Ολυμπιακό για την Ποζίλιπο της Νάπολης, ενώ έπαιξες τρία χρόνια στην Ουγγαρία προτού επιστρέψεις στην Ιταλία. Eίναι τελικά προτιμότερο το εξωτερικό από την Ελλάδα για τον πολίστα και για τον νέο άνθρωπο;
Ναι, έξω νιώθω καλύτερα. Οι συνθήκες σου επιτρέπουν να νιώθεις σημαντικός, ότι αυτό που κάνεις επηρεάζει τη ζωή άλλων ανθρώπων, είτε είσαι αθλητής είτε ταμίας στην τράπεζα. Ειδικά στην Ουγγαρία, όπου λατρεύουν το πόλο, λαμβάνεις μηνύματα, μιλάς με τον κόσμο, έρχονται παιδάκια για να φωτογραφηθούν μαζί σου, μοιράζεσαι τη χαρά. Για έναν νέο άνθρωπο κάθε αλλαγή στη ζωή του φέρνει καινούργιους ορίζοντες. Αλλάζουν οι παραστάσεις, ανοίγουν τα μάτια και το μυαλό.
«Δεν είναι τόσο κοντινό το μετάλλιο ούτε τόσο μακρινό. Θεωρητικά η κλήρωση μας φέρνει κοντά στην οκτάδα. Θα ακολουθήσει ένας κομβικός αγώνας απέναντι σε ομάδα που συνήθως είναι στα μετάλλια»
Υποθέτω ότι σου λείπουν κάποια πράγματα από την Ελλάδα.
Ε ναι, ακόμη κι ένας καφές με φίλους που κρατάει δυο τρεις ώρες κάπου μπροστά στη θάλασσα είναι κάτι εκπληκτικό…
Κορμί, ψυχή, μυαλό. Ως αθλητής σε ποια σειρά βάζεις αυτά τα εφόδια;
Πάνω απ’ όλα είναι το μυαλό. Το κεφάλι δίνει την ώθηση στο σώμα, στα χέρια και τα πόδια. Ο εγκέφαλος είναι αυτό που κατευθύνει και την ψυχή. Όσα «πάμε γερά» κι αν πεις, η ευψυχία δεν θα σου βγει όπως πρέπει στο παιχνίδι αν δεν συνοδεύεται από σωστό πλάνο. Χρειάζεται και λίγη τρέλα βέβαια. Χωρίς αυτή δεν προχωράς στη ζωή. Τρέλα ωραία και δημιουργική.
Το ελληνικό πόλο είναι όπως το ελληνικό μπάσκετ; Ποντάρουμε κυρίως στην άμυνα, στο διάβασμα και στη σύμπνοια; Ή ισχύει κάτι διαφορετικό;
Η αλήθεια είναι ότι μας λείπουν τα δίμετρα κορμιά. Τα ελάχιστα που έχουμε πηγαίνουν σε άλλα αθλήματα. Δεν είμαστε σαν τους Κροάτες, που είχαν οκτώ παίκτες με ύψος 2,05 μ. Δουλεύουμε όμως πιο σκληρά απ’ όλους. Σε αυτό τον τομέα δεν μπορεί να συγκριθεί κανείς μαζί μας. Επίσης από πλευρά τακτικής είμαστε σε υψηλότατο επίπεδο. Καταλαβαίνουμε καλά το παιχνίδι.
Και αντέχουμε και στο ξύλο.
Εννοείται! Βγαίνουμε από την πισίνα γεμάτοι μώλωπες. Οι μάχες σώμα με σώμα αρέσουν σε όλους μας. Εμένα προσωπικά με ευχαριστεί το σκληρό παιχνίδι, τα πιασίματα, η πάλη, οι μονομαχίες. Αυτή είναι η φύση του αθλήματος.
Μπορείς να με βοηθήσεις εμένα τον άσχετο να παρακολουθήσω πιο εύκολα έναν αγώνα πόλο;
Το λάθος που κάνουμε είναι ότι δεν εξηγούμε καλύτερα στον αρχάριο τους κανόνες και τις συνθήκες του παιχνιδιού. Τι θεωρείται απλό φάουλ και πότε σφυρίζεται αποβολή; Γιατί μερικές φορές παίζουμε άμυνα ζώνης αντί να πρεσάρουμε μαν του μαν; Οταν εξηγείς ένα άθλημα το κάνεις πιο δελεαστικό. Αλλιώς είναι σαν να βάλεις εμένα να παρακολουθήσω κρίκετ. Αν δεν το καταλάβω, σίγουρα θα βαρεθώ. Το πόλο είναι ελκυστικό άθλημα διότι προσφέρει τα πάντα. Έχει μάχες, έχει σκληράδα, έχει το γκολ και την έκρηξη, έχει άμυνα, τα έχει όλα. Αρκεί να καταλαβαίνεις τι βλέπεις.
Ποιο είναι το σημαντικότερο πρόσωπο σε μια ομάδα πόλο; Ο σκόρερ, ο τερματοφύλακας, ο προπονητής, ποιος;
Θα πω ο τερματοφύλακας! Χωρίς καλό και σταθερό γκολκίπερ δεν θα πας ψηλά, αυτό είναι δεδομένο. Τα πέντε γκολ που έβαλα εγώ στον ημιτελικό με τη Ρωσία μπορούσε να τα βάλει οποιοσδήποτε συμπαίκτης μου.
Θα μπορούσες να ζήσεις μακριά από το νερό;
Όχι, με τίποτε. Έχω τρομερή σχέση και με τη θάλασσα, αγαπώ το ψάρεμα, το ψαροντούφεκο ή και απλώς να κάθομαι να την κοιτάζω. Η πισίνα είναι η δουλειά μου, αλλά μου αρέσει και να περνάω τις ώρες μου εκεί. Νερό δώσε μου και δεν με ενοχλεί αν η γεύση του είναι γλυκιά ή αλμυρή…
Άγγελε, εύχομαι να τα ξαναπούμε στο αεροπλάνο για το Τόκιο.
Μακάρι να πάνε όλα καλά και να βρεθούμε εκεί! Να προσέχουμε την υγεία μας, όμως, μέρες που είναι. Αν τύχει η αναποδιά και μείνει ο αθλητής έναν μήνα εκτός προπονήσεων στην τελική ευθεία για τους αγώνες, είναι πολύ δύσκολο να επανέλθει.
Το πρωτάθλημα της ελληνικής Α1 δεν έχει ξεκινήσει ακόμη και οι περισσότεροι από τους διεθνείς που κατέκτησαν την πρόκριση για τους Ολυμπιακούς Αγώνες (όσοι δεν αγωνίζονται σε ξένους συλλόγους) παραμένουν ανενεργοί εδώ και μήνες. Αντί επιλόγου, παραθέτουμε την ανάρτηση διαμαρτυρίας του Άγγελου Βλαχόπουλου την περασμένη Τετάρτη στο Instagram: «Το μόνο ομαδικό άθλημα που θα εκπροσωπήσει τη χώρα μας στους ολυμπιακούς αγώνες. Με εβδομαδιαία τεστ για όλες τις ομάδες και μηδενικά κρούσματα. Με αρκετούς αθλητές να έχουν πρόβλημα διαβίωσης χωρίς τα χρήματα των ομάδων τους και χωρίς καμία άλλη οικονομική στήριξη για αρκετούς μήνες. Όταν σε όλες τις χώρες διεξάγονται κανονικά τα πρωταθλήματα… Ο,τι και να πούμε είναι λίγο. ΑΠΛΑ ΝΤΡΟΠΗ».
