Με εξαιρετικά μεγάλο ενδιαφέρον παρακολουθεί ο Τύπος του Βελγίου τα τεκταινόμενα στην Ισπανία. Ενδιαφέρον που ως ένα βαθμό οφείλεται και στις παραδοσιακές διάφορες που έχουν οι ολλανδόφωνοι Φλαμανδοί με τους γαλλόφωνους Βαλόνους στο Βέλγιο.
Σε γενικές γραμμές ο ολλανδόφωνος Τύπος, χωρίς να συμμερίζεται το αίτημά τους για αυτονομία, αντιμετωπίζει με μεγαλύτερη συμπάθεια τους Καταλανούς. Στο σύνολο του, όμως, ο βέλγικος Τύπος επικρίνει την κυβέρνηση Ραχόι για τα κρούσματα βίας που σημειώθηκαν, ενώ επικροτείται ο Βέλγος πρωθυπουργός Σαρλ Μισέλ (οποίος φρόντισε να ξεκαθαρίσει πως η βία δεν μπορεί ποτέ να αποτελεί απάντηση) για την άμεση αντίδρασή του. Αντίδραση που ως ένα βαθμό αποδίδεται στην ανάγκη από την πλευρά του να τηρήσει τις ισορροπίες στο εσωτερικό του κυβερνητικού συνασπισμού, στον οποίο συμμετέχουν και οι Φλαμανδοί εθνικιστές (N-VA.). Όπως χαρακτηριστικά σημειώνεται σε φλαμανδικές εφημερίδες, ήδη είχαν αρχίσει να ακούγονται τα πρώτα “μουρμουρητά” από την πλευρά του N-VA, τα οποία όμως ο Βέλγος πρωθυπουργός φρόντισε να εξουδετερώσει εν τη γενέσει τους. Σύσσωμος πάντως ο φλαμανδικός πολιτικός κόσμος καταδικάζει την χρήση βίας από την πλευρά της ισπανικής αστυνομίας, καθώς τόσο το CD&V (Χριστιανοδημοκράτες) όσο και το Open Vld (Φιλελεύθεροι), αλλά και η αντιπολίτευση, προσυπογράφουν το μήνυμα του Βέλγου πρωθυπουργού.
Διάχυτη, επίσης, είναι η εντύπωση ότι καμιά ευρωπαϊκή χώρα δεν θέλει να βρεθεί αντιμέτωπη με παρόμοια (αποσχιστικά) προβλήματα στο εσωτερικό της και για τον λόγο αυτό εκτιμάται ότι η ΕΕ παρακολουθεί με αμηχανία τα τεκταινόμενα.
Ειδικότερα «Ισπανία-Καταλωνία=0-1», είναι η εκτίμηση της De Morgen στο κεντρικό της πρωτοσέλιδο, με το σκεπτικό ότι οι αυτονομιστές κατάφεραν να κερδίσουν τις συμπάθειες αφού η ισπανική κυβέρνηση δύσκολα θα βρει υποστηρικτές μετά τη χρήση ωμής βίας από την πλευρά της αστυνομίας. Τα τηλεοπτικά στιγμιότυπα που κάνουν τον γύρο του κόσμου και το ευρύτερο σκηνικό που έχει δημιουργηθεί παραπέμπουν στις απαρχές του ισπανικού εμφυλίου πολέμου, παρατηρεί η εφημερίδα. Επισημαίνεται ακόμη πως μετά το Brexit, το θέμα της Καταλονίας απειλεί να γίνει μια ακόμα «καυτή πατάτα» για τους ευρωπαίους ηγέτες.
«Ανοησία πρώτου μεγέθους» καταλογίζει εξάλλου στον Ισπανό πρωθυπουργό η De Morgen στο κύριο άρθρο της, εκφράζοντας την άποψη ότι με την απερίσκεπτη αντίδρασή του έπεσε ουσιαστικά στην παγίδα που του είχαν στήσει οι Καταλανοί αυτονομιστές, οι οποίοι προσπάθησαν να τον παρασύρουν σε μια ακραία αντίδραση, προκειμένου στη συνέχεια να παρουσιαστούν ως θύματα και να πάρουν με το μέρος τους τη διεθνή κοινή γνώμη.
Ενώ το μεγαλύτερο “όπλο” του Ραχόι ήταν η απροθυμία των Ευρωπαίων ηγετών να αναγνωρίσουν μια ανεξάρτητη Καταλονία φοβούμενοι ότι μια τέτοια εξέλιξη θα άνοιγε το κουτί της Πανδώρας, το σκηνικό τώρα έχει αλλάξει άρδην και οι Καταλανοί έχουν πιθανότατα κερδίσει πόντους στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, εκτιμά η εφημερίδα.
Η εφημερίδα αναφέρει επίσης ότι η ηγεσία του N-VA βάζει φρένο στην επιθυμία αρκετών στελεχών του για ενεργό υποστήριξη του καταλανικού αυτονομιστικού κινήματος που θα φτάνει μέχρι την αναγνώριση μιας τυχόν ανεξάρτητης Καταλονίας. Επισημαίνεται πως η θέση του N-VA όπως την συνόψισε ο υπουργός Οικονομικών Βαν Οβερτβελντ είναι ότι αν και το κόμμα διάκειται θετικά απέναντι στο αγώνα των Καταλανών, δεν είναι διατεθειμένο να δημιουργήσει ένα σκηνικό κυβερνητικής κρίσης, καθώς συνειδητοποιεί ότι οι υπόλοιποι κυβερνητικοί εταίροι δεν ασπάζονται τις φιλοαποσχιστικές του απόψεις.
Στο ίδιο μήκος κύματος και η De Standaard, σημειώνει πως η στάση του N-VA είναι επί του παρόντος «πολύ προσεκτική», καθώς δεν έχουν μέχρι στιγμής υπάρξει φωνές που δημοσίως να τάσσονται υπέρ της καταλανικής ανεξαρτησίας παρά τη διάχυτη οργή για τη βίαιη αντίδραση της ισπανικής αστυνομίας. Επισημαίνεται πως σε γενικές γραμμές οι αντιδράσεις του N-VA είναι «χλιαρές» και «συγκρατημένες» και έχουν να κάνουν περισσότερο με την καταδίκη της βίας και την ανάγκη να υπάρξει πολιτικός διάλογος και διεθνής μεσολάβηση, παρά με την ουσία των αιτημάτων των Καταλανών (για ανεξαρτησία) τα οποία δεν δείχνει να προσυπογράφει.
Η De Standaard εκτιμά, επίσης, στο κεντρικό της πρωτοσέλιδο, ότι ενώ η ισπανική κυβέρνηση έχει το νόμο με το μέρος της, έχασε κατά κράτος τις εντυπώσεις την Κυριακή, στο βαθμό που «μια εικόνα είναι πιο ισχυρή από τα γκλομπ». Σημειώνεται εξάλλου πως η ωμή βία από την πλευρά της ισπανικής αστυνομίας βάζει ουσιαστικά “ταφόπετρα” σε κάθε ελπίδα για διάλογο μεταξύ των δύο πλευρών, με αποτέλεσμα μια διεθνή διαμεσολαβητική πρωτοβουλία να αποτελεί τώρα μονόδρομο.
Επισημαίνεται ειδικότερα πως οι χτεσινές καταιγιστικές εξελίξεις εντείνουν τις πιέσεις προς την ΕΕ, όχι μόνο να καταστήσει στον Ισπανό πρωθυπουργό σαφές ότι πρέπει να αναζητηθεί μια πολιτική λύση, αλλά και να αναλάβει πρωτοβουλίες μεσολάβησης, με τον πρόεδρο της καταλανικής κυβέρνησης Πουιγντεμόντ να προσπαθεί πάντως ήδη να «διεθνοποιήσει» το ζήτημα. Στο κύριο άρθρο της η εφημερίδα επιρρίπτει ευθύνες για την κλιμάκωση της βίας και στα δύο μέρη, αν και θεωρεί ότι η ισπανική κυβέρνηση πρέπει να δείξει μεγαλύτερη κατανόηση απέναντι στα καταλανικά αιτήματα για μεγαλύτερη αυτονομία ή και ανεξαρτησία. Καλεί επίσης την ΕΕ να μεσολαβήσει και θεωρεί ότι οι δύο πλευρές (Ισπανία-Καταλονία) θα πρέπει να καθίσουν εκ νέου στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων χωρίς όμως τους δύο πρωταγωνιστές (Πουιγντεμόντ-Ραχόι) προκειμένου από κοινού να αποφασίσουν τους όρους ενός νέου δημοψηφίσματος κατά τα πρότυπα της Σκωτίας ή και του Κεμπέκ, που τελικά με αδιάβλητα και ευρέως παραδεκτά δημοψηφίσματα αποφάσισαν να παραμείνουν στη μητέρα πατρίδα.
Το χθεσινό δημοψήφισμα στην Καταλονία μονοπωλεί, βεβαίως, το ενδιαφέρον και του βελγικού γαλλόφωνου Τύπου, ο οποίος στο σύνολό του υιοθετεί επικριτική στάση απέναντι στην ισπανική κυβέρνηση και τον Ισπανό πρωθυπουργό για τον τρόπο που εξελίχθηκε η κατάσταση.
«Η Μαδρίτη τα έχασε όλα» αναφέρει η Le Soir στο κεντρικό της πρωτοσέλιδο, κάνοντας λόγο για καταστροφικές εικόνες και για βαθιά κρίση στην Ισπανία, ενώ στο κύριο άρθρο της μιλά για μία θλιβερή μέρα για την Καταλονία, την Ισπανία, αλλά και την Ευρώπη. Υποστηρίζει, ειδικότερα, ότι, από τη μια μεριά, οι Καταλανοί ηγέτες έμπλεξαν τους συμπολίτες τους, ενάντια στη γνώμη πολλών εξ αυτών, σε μία αμφισβητούμενη και αμφισβητήσιμη αποσχιστική περιπέτεια, διχάζοντας βαθιά την κοινωνία τους, και, από την άλλη, η κεντρική ισπανική κυβέρνηση, αντί να διαχειριστεί με λεπτότητα το όλο ζήτημα και να προωθήσει τον πολιτικό διάλογο, επέλεξε να προσφύγει στην ωμή χρήση βίας, ρίχνοντας σφαίρες καουτσούκ και οδηγώντας τελικά σε αποτυχία την πιο κρίσιμη δημοκρατική δοκιμασία στη χώρα από το 1981.
Χαμένη, όμως, βγαίνει και η Ευρώπη, σημειώνει η εφημερίδα, αφού για ακόμα μία φορά ο Φάρατζ και ο Πούτιν θα τρίβουν τα χέρια τους από ικανοποίηση, προσθέτοντας ότι είναι ώρα να σπάσει πια η ευρωπαϊκή σιωπή και υπογραμμίζοντας ότι η Ισπανία και η Ευρώπη έχουν πολλά να μάθουν από τον τρόπο που ο Βέλγος πρωθυπουργός, διαπραγματευόμενος και προχωρώντας σε κυβερνητικό συνασπισμό με τους Φλαμανδούς εθνικιστές (N-VA), κατάφερε να αποσύρει -προς το παρόν- από το προσκήνιο το ζήτημα της φλαμανδικής ανεξαρτησίας.
Η La Libre Belgique από την πλευρά της μιλά στο κεντρικό της πρωτοσέλιδο για το δημοψήφισμα που μετατράπηκε σε αντιπαράθεση, ενώ στο κύριο άρθρο της διατυπώνει την άποψη ότι η χαμένη είναι τελικά η Ισπανία, κάνοντας λόγο για θλιβερό θέαμα, να βλέπει κανείς τις ισπανικές αστυνομικές δυνάμεις να χτυπούν νέους ή λιγότερο νέους Καταλανούς ψηφοφόρους. Κύριος υπεύθυνος αυτής της κρίσης, η οποία θα συνεχίσει να διχάζει τη χώρα είναι κατά την εφημερίδα ο Ραχόι ο οποίος ενδεχομένως να μην μπορέσει να επιβιώσει μετά την εικόνα της ηλικιωμένης κυρίας, με τα άσπρα της μαλλιά ματωμένα, η οποία θα γίνει το πρόσωπο αυτού του δημοψηφίσματος.
