Οι αρχές ασχολούνται με την εξιχνίαση της μαφιόζικης επίθεσης στον Θανάση Τζήλο στις 19 Δεκεμβρίου στη Λάρισα, αλλά αυτή η… μπόχα κρατάει χρόνια στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Τον Απρίλιο του 1995 ο Φίλιππος Μπάκας έπεσε σε ενέδρα αγνώστων που τον ξυλοκόπησαν δέκα ημέρες μετά τον τελικό Κυπέλλου ΑΕΚ – Παναθηναϊκός τον οποίο είχε διευθύνει. Το περιστατικό αυτό, όπως και δεκάδες ακόμη, έχει αρχειοθετηθεί…
«Εδώ και 25 χρόνια λέω ότι η Ελλάδα είναι η Κολομβία της Ευρώπης στο ποδόσφαιρο. Συμβαίνουν και ξανασυμβαίνουν περιστατικά βίας εκτός γηπέδων και η ζωή συνεχίζεται λες και δεν έγινε τίποτε» δηλώνει στο Documento ο Φ. Μπάκας, ο οποίος στέκεται στην απίστευτη πίεση που δέχονται οι Ελληνες διαιτητές προτού σφυρίξουν κρίσιμο παιχνίδι: «Σε καμία άλλη χώρα στην Ευρώπη δεν ασχολούνται τόσο πολύ με τους διαιτητές όσο εδώ. Ολος ο κόσμος μαθαίνει πού πάει ο διαιτητής, με ποιον μίλησε, τι έφαγε, τι ώρα κοιμήθηκε, σε ποιον είπε καλημέρα. Ελεος! Δεν μου αρέσει πάντως να ωραιοποιώ καταστάσεις και θα πω ότι αρκετοί διαιτητές είναι υποτελείς σε παράγοντες που επηρεάζουν πρόσωπα και καταστάσεις στη Σούπερ Λίγκα και την ΕΠΟ».
Γιατί συμβαίνει αυτό;
Η απάντηση είναι εύκολη και απλή. Επειδή θέλουν να προωθηθούν, να πάρουν το σήμα της FIFA και να παίξουν σε υψηλό επίπεδο και στο εξωτερικό για κάποιες σεζόν. Επιπλέον, τα τελευταία χρόνια οι διαιτητές αμείβονται αδρά. Είναι πολλά τα λεφτά που παίρνουν από τη διαιτησία.
Εχουν γίνει πάνω από 30 επιθέσεις σε διαιτητές εκτός γηπέδων.
Αυτά τα χτυπήματα είναι κυρίως προειδοποιητικά. Είναι για τους διαιτητές που θα σφυρίξουν τα επόμενα παιχνίδια μίας ή και περισσότερων ομάδων. Χτυπάνε έναν συνάδελφό τους για να πουν στους άλλους «προσέξτε πώς θα σφυρίξετε».
Είναι τυχαίο που τόσα χρόνια δεν έχει εξιχνιαστεί ούτε μία τέτοια υπόθεση;
Στην Ελλάδα έχουμε μόνο ενδείξεις, διαρροές και μισόλογα. Οι αποδεί- ξεις κρύβονται. Μακάρι στην περίπτωση Τζήλου να βρεθούν οι δράστες και αυτοί που έδωσαν την εντολή να τον χτυπήσουν. Αν μια κυβέρνηση θέλει, μπορεί να βρεθούν τα πάντα…
Τον Τζήλο γιατί τον χτύπησαν;
Εκτιμώ ότι ξυλοκοπήθηκε επειδή έκανε κάποια λάθη στο τελευταίο παιχνίδι που έπαιξε στο πρωτάθλημα (σ.σ.: Ξάνθη – Ολυμπιακός). Δεν μπορεί αυτό που έγινε να ήταν τυχαίο περιστατικό. Δηλαδή τον είδαν δυο τρεις φίλαθλοι στον δρόμο και του επιτέθηκαν. Εδώ έγινε κανονική επιχείρηση. Ενοικίασαν αυτοκίνητο από την Αθήνα, πήγαν στη Λάρισα, κοιμήθηκαν ένα βράδυ, ξεκουράστηκαν και το πρωί έστησαν ενέδρα έξω από το σπίτι του και τον χτύπησαν άγρια. Ολο αυτό μόνο τυχαίο δεν μπορεί να είναι…
Ηθελαν να του κόψουν τη διαιτησία;
Οχι, δεν νομίζω. Αν ήθελαν να του κάνουν σοβαρή ζημιά, θα την είχαν κάνει. Αυτοί που εκτέλεσαν την αποστολή είναι ειδικοί και ξέρουν από τέτοιου είδους επιθέσεις. Ηταν προειδοποιητικό χτύπημα. Ελπίζω να επιστρέψει σύντομα…
Οι μέθοδοι των επιθέσεων εδώ και 25 χρόνια παραμένουν ίδιες;
Ορισμένες είναι ίδιες. Και μένα στημένη μου την είχαν, δεν ήταν τυχαίο το περιστατικό της επίθεσης που δέχτηκα. Είχε παιχθεί παρολί στην πλάτη μου.
Πιστεύετε ότι θα βγει κάτι θετικό από τη συνάντηση της 4ης Ιανουαρίου στην ΕΠΟ με θέμα την αποχή των διαιτητών;
Οχι, δεν πρόκειται να βγει απολύτως τίποτε. Το ποδοσφαιρικό κατεστημένο θέλει να φοβούνται οι διαιτητές και να κάνουν δεύτερες σκέψεις όταν πιάνουν τη σφυρίχτρα.
Πλέον καθιερώθηκε να ορίζονται ξένοι διαιτητές στα παιχνίδια της Σούπερ Λίγκας. Είστε υπέρ αυτής της λύσης μέχρι να εκτονωθεί η κατάσταση;
Ποια κατάσταση; Αυτή που δημιούργησαν οι ίδιοι οι παράγοντες; Οι ξένοι διαιτητές δεν είναι καλύτεροι από τους δικούς μας. Οι Ελληνες διαιτητές παίζουν και απλήρωτοι, όμως κανένας δεν μιλάει. Δείτε επίσης πώς συμπεριφέρονται και οι παίκτες των ομάδων μας. Οταν παίζουν στην Ευρώπη είναι κύριοι μέσα στον αγωνιστικό χώρο. Γιατί ξέρουν ότι ο ισχυρός παράγοντας της ομάδας τους δεν μπορεί να τους προστατεύσει αν κάνουν κάτι στραβό. Εδώ όλο και κάποιο παραθυράκι βρίσκεται για να γλιτώσουν την ποινή εφόσον συμπεριφερθούν αντιαθλητικά. Δυστυχώς είναι πολλά τα στραβά, δεν είναι στραβός ο… γιαλός.
Τι συμβουλή θα δίνατε στους Ελληνες διαιτητές;
Οσοι πάνε για το χρήμα να τα παρατήσουν και να πάνε σπίτια τους. Και όσοι πάνε για τη δόξα και επειδή αγαπάνε αυτό που κάνουν να συνεχίσουν, αλλά χωρίς να φοβούνται…
