Την περασμένη εβδομάδα η ΕΕ έκανε σημαντικά βήματα για τη συμφωνία της με τις χώρες της Mercosur, συμφωνία που είναι διακαής πόθος των ευρωπαϊκών εμπορικών επιμελητηρίων.
Η συμφωνία βρισκόταν στον πάγο για αρκετά χρόνια, ενώ οι συνθήκες στην παγκόσμια οικονομία μετά την πανδημία και την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, αλλά και τον έλεγχο που επιδιώκει να ασκήσει η Κίνα στην αγορά σπάνιων μετάλλων επιτάχυναν την πρόοδο στις συνομιλίες. Η συμφωνία χαιρετίστηκε από τους ηγέτες της ΕΕ και των χωρών της Λατινικής Αμερικής για την προοπτική ανοίγματος των οικονομιών τους σε έναν ενιαίο εμπορικό χώρο με περίπου 800 εκατομμύρια καταναλωτές. Ωστόσο, δεν λείπουν τα κακώς κείμενα και οι επικριτικές φωνές.
Πέρα από τις περιβαλλοντικές ανησυχίες για την αποψίλωση του Αμαζονίου και τις επικρίσεις σχετικά με τη διαφάνεια των διαπραγματεύσεων, η συμφωνία της ΕΕ με τις τέσσερις χώρες της εμπορικής ένωσης (Αργεντινή, Βραζιλία, Ουρουγουάη, Παραγουάη) περιγράφει αποικιακού τύπου ανταλλαγές. Η Ευρώπη θα παίρνει ακατέργαστα μεταλλεύματα (χαμηλής προστιθέμενης αξίας) και θα δίνει στις χώρες της Λατινικής Αμερικής βιομηχανικά προϊόντα υψηλής προστιθέμενης αξίας (αυτοκίνητα, μηχανήματα, υφάσματα κ.λπ.). Επίσης οι λατινοαμερικανικές χώρες θα πρέπει να δίνουν αγροκτηνοτροφικά προϊόντα πολυτελείας, όπως βόειο κρέας και βιοκαύσιμα. Βραζιλία και Αργεντινή, αν και συμμετέχουν στις συνομιλίες, έχουν εκφράσει την ανησυχία ότι η συμφωνία θα υπονομεύσει περαιτέρω τον μεταπρατικό τους τομέα.
Επίσης, όπως και στη συμφωνία με τη Χιλή, η ΕΕ έχει αναγκάσει τη Βραζιλία που διαθέτει μεγάλα αποθέματα μεταλλευμάτων να προτιμά τις Βρυξέλλες για εξαγωγή παρά κάποιον άλλον εμπορικό εταίρο…
