Τα ντοκιμαντέρ ποτέ δεν παύουν να μας εκπλήσσουν. Στη Θεσσαλονίκη για άλλη μια χρονιά- 21η στη σειρά- είδαμε ταινίες που θα μας συντροφεύουν για μια ζωή.
Από το πρώτο κιόλας φεστιβάλ που είχε τη σφραγίδα του Δημήτρη Εϊπίδη, είχαμε νιώσει την ευεργετική λειτουργία κάποιων «ταινιών τεκμηρίωσης». Στην πορεία του πετυχημένου φεστιβάλ της Θεσσαλονίκης, διαπιστώσαμε ότι μερικά ντοκιμαντέρ έχουν σημασία που ξεπερνά τις διαστάσεις ενός απλού καλλιτεχνικού γεγονότος.
Τα τελευταία τρία χρόνια ο Ορέστης Ανδρεαδάκης από τη θέση του καλλιτεχνικού διευθυντή και οι συνεργάτες του συνεχίζουν το θετικό έργο του Εϊπίδη, ενώ αξίζει να τονιστεί ότι η αμερικανική Ακαδημία τεχνών και επιστημών κατατάσσει το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης στα 28 κορυφαία φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ παγκοσμίως.
Λόγω φορτωμένου επαγγελματικού προγράμματος δεν μπορούσαμε να έχουμε φέτος μια πληρέστατη εικόνα από όλα τα προγράμματα του φετινού Φεστιβάλ. Κρατάμε όμως κάποιες ιστορίες από μερικά φιλμ που μας μίλησαν αλλιώτικα από κάποια άλλα.
-«Τα 4 επίπεδα της ύπαρξης».
Η ταινία της Ηλιάνας Δανέζη αφηγείται μια απίστευτη ιστορία. Το 1976 ένα συγκρότημα από τις Δυτικές συνοικίες με τίτλο «Τα 4 επίπεδα της ύπαρξης» κυκλοφορεί το πρώτο του άλμπουμ με τίτλο, όπως συνηθιζόταν ευρέως εκείνη την εποχή, το όνομα του συγκροτήματος. Ψυχεδελικό ροκ, με πειραγμένο ήχο και αρκετά ψαγμένο στίχο αλλά το άλμπουμ πουλάει ελάχιστα και οι δημιουργοί του εξαφανίζονται. Μια εικοσαετία μετά, τα «4 επίπεδα της ύπαρξης» θεωρείται όχι απλώς καλτ άλμπουμ αλλά ένας από τους πλέον μυθικούς δίσκους στην ιστορία της ελληνικής αντεργκράουντ ροκ σκηνής και οι λίγοι τυχεροί που τον έχουν στα χέρια τους αναζητούνται από μανιώδεις συλλέκτες που το αγοράζουν αντί ενός εκατομμυρίου δραχμών. Η συνέχεια είναι ακόμη πιο εξωπραγματική καθώς στην ιστορία εισέρχονται οι Jay Z, Rihanna, Kayne West και τα βραβεία Γκράμι!
-«Η Μπάρμπαρα Ρούμπιν και η εκρηκτική underground σκηνή της ΝΥ»
Πορτρέτο μιας εμβληματικής μορφής του εναλλακτικού αμερικανικού σινεμά των 60ς. H Ρούμπιν μόλις σε ηλικία 18 ετών το 1963 έφτιαξε μια ταινία μικρού μήκους, το «Christmas on earth» που έσπασε όλες τις συμβάσεις της παραδοσιακής κινηματογραφικής αφήγησης. Κολλητή του Άντι Γουόρχολ, σύντροφος του ποιητή Άλεν Κίνσμπεργκ, φίλη του Μπομπ Ντίλαν, η Ρούμπιν ήταν μια πρωτοπόρος του underground cinema, με φιλμ που έσπαγαν τσιμεντένια ταμπού (δεν δίστασε να ζουμάρει σε γεννητικά όργανα ενώ μερικές φορές η αεικίνητη κάμερα της ήταν σαν να έκανε σεξ μαζί τους) κινούνταν μεταξύ του installation, του performance και συνεχούς πειραματισμού ανοίγοντας το δρόμο της διαφορετικής έκφρασης όχι μόνο στους κινηματογραφιστές αλλά και σε δεκάδες εικαστικούς καλλιτέχνες. Πολλές από τις καινοτόμες ιδέες της συναντάμε στα έργα σύγχρονους δημιουργών όπως για παράδειγμα της Μαρίνα Αμπράμοβιτς.
-«Η συνήγορος» (Advocate)
H Ισραηλινή δικηγόρος Λέα Τσεμέλ εργάζεται ως συνήγορος υπεράσπισης Παλαιστινίων κατηγορουμένων στο Ισραήλ εδώ και μια πεντηκονταετία, χωρίς να υποπίπτει σε διακρίσεις και διαχωρισμούς. Έχει προσφέρει τις υπηρεσίες της σε φεμινίστριες και φονταμενταλιστές, σε ειρηνικούς διαδηλωτές και ένοπλους μαχητές παρά το γεγονός ότι έχει προκαλέσει πολλές φορές την ισραηλινή κοινή γνώμη με την απόφαση της να υπερασπιστεί «δολοφόνους που τους αξίζει μόνο ο θάνατος». Το πορτρέτο μιας ασυμβίβαστης και ανυποχώρητης γυναίκας που έχει αφιερώσει ολόκληρη τη ζωή της στην απονομή δικαιοσύνης και την προάσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, βάζοντας το δικό της λιθαράκι για έναν καλύτερο κόσμο. Η στάση και κυρίως το σθένος της μέσα σε έναν κόσμο που επικρατεί το μίσος και ο φανατισμός, είναι μαθήματα ζωής αλλά και μέσα ανάδειξης ενός πρωτόγνωρου σασπένς.
https://m.myfilm.gr/v2/site-map/festivals/thessaloniki-docu-film-festival/4666-21o-festival-dokimanter-thessalonikis-antapokrisi-4
-«Όταν ο Βάγκνερ συνάντησε τις ντομάτες»
Η Μαριάννα Οικονόμου μετά το Βερολίνο κερδίζει και τη Θεσσαλονίκη, με τις απολαυστικές …ντομάτες της που βρίσκονται σε καλά χέρια, από τη στιγμή που δύο άντρες (ο σπουδαγμένος Αλέξανδρος που επιστρέφει στο χωριό για να ζωντανέψει τις αγροτικές καλλιέργειες και ο ξάδελφος του) και πέντε γυναίκες ενός θεσσαλικού χωριού αποφασίζουν να φτιάξουν βαζάκια με σπάνια εδέσματα που έχουν ως βάση τους την ντομάτα. Ρομαντισμός κόντρα στην παγκοσμιοποίηση, ο Βάγκνερ απέναντι στα ελληνικά δημοτικά, το χιούμορ και η αισιοδοξία ως αντίδοτο στην παγκόσμια οικονομική κρίση με όρους πρωτόγνωρου κινηματογραφικού μάρκετινγκ.
http://media.interactive.netuse.gr/filesystem/images/20190117/low/when-tomatoes-met-wagner-2-small_1581_107712710.JPG
