Ο γνωστός καλλιτέχνης, Δημήτρης Πουλικάκος, εξέφρασε με τον δικό του, χαρακτηριστικό τρόπο, τις αγωνίες του για το μέλλον των εργαζομένων στους κλάδους του θεάματος – ακροάματος, μέσω ανοιχτής επιστολής του προς την υπουργό Πολιτισμού, Λίνα Μενδώνη.
Στην επιστολή, την οποία ο Δημήτρης Πουλικάκος συνέταξε «μετά βαθείας θλίψεως», σημειώνεται μεταξύ άλλων πως: «μαζί με τη συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων, (και ιδιαίτερα
μάλιστα, αυτών που το έχουνε περισσότερο ανάγκη!!!) που θα έπρεπε να
έχουν μια στοιχειώδη οικονομική φροντίδα από το κράτος, έτσι και η
προειρημένη ομάδα, θα μείνει, με τα όργανά τους στο χέρι, όπως
χαριτωμένα λέει ο λαός μας!!!».
Αναλυτικά η επιστολή Πουλικάκου:
Ανοικτή επιστολή προς υπουργό Πολιτισμού
[Υπ’όψιν ΥΠΟΙΚ και Υπ.Εργασίας(!!),ου μη και του πρωθυπουργού]
Αυτή την εποχή, κυρία υπουργέ μου, που από τη μία ζούμε ο καθείς κι η καθεμιά με το φόβο και της ζωής μας ακόμη, αλλά και για τη ζωή των οικογενειών μας, καθώς και των αγαπημένων και αγαπητών γύρω μας, κινδυνεύοντας να πάμε αδιάβαστοι, από κορωνοϊό, κι από την άλλη, φοβούμενοι, πάλι για τη ζωή μας, από την οικονομική κατρακύλα, που επέρχεται ως τσουνάμι (και -πιστέψτε με- θα είμαστε ευχαριστημένοι αν η “ύφεση” δεν ξεπεράσει το 20%!!),σ’ αυτή λοιπόν μέσα την ατμόσφαιρα γενικότερης και αχαρτογράφητης περιδίνησης, οι περισσότερες επαγγελματικές δραστηριότητες (πλην ελαχίστων, όπως ξέρουμε),έχουνε πιάσει πάτο!!..Και ο κόσμος -επαγγελματίες και μή- έχουνε μείνει (όσοι δεν ήσαν ήδη!!) στον άσσο, καθώς και πλείστοι όσοι με χρέη!!!..
Ανάμεσα σε όλους αυτούς, υπάρχει και μια ομάδα ανθρώπων,-επαγγελματίες και ερασιτέχνες- που είθισται να τους ονομάζουμε “οι άνθρωποι του πνεύματος και των τεχνών”, όπου, ανέκαθεν, μας ψυχαγωγούν, μας διασκεδάζουν, μας ανακουφίζουν, μας αναπτερώνουν το ηθικό, μας συσπειρώνουν, μας σιγοντάρουνε στον πόνο και στις χαρές μας!!!..Όπως -επίσης- εσείς ασφαλώς θα το ξέρετε καλλίτερα, κυρία υπουργέ μου, πως σ’αυτούς τους ανθρώπους βασίζεται και το κυρίως εξαγώγιμο προϊόν μας, ο “Πολιτισμός”, καλέ!!!
Και γι’ αυτό, θλίβομαι ιδιαίτερα (και θα θλίβεσθε κι εσείς η ίδια, φαντάζομαι!!), γνωρίζοντας πως, μαζί με τη συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων, (και ιδιαίτερα μάλιστα, αυτών που το έχουνε περισσότερο ανάγκη!!!) που θα έπρεπε να έχουν μια στοιχειώδη οικονομική φροντίδα από το κράτος, έτσι και η προειρημένη ομάδα, θα μείνει, με τα όργανά τους στο χέρι, όπως χαριτωμένα λέει ο λαός μας!!!
Υπάρχει ένα διαχρονικό ανέκδοτο για τους μουσικούς, φερ’ειπείν:
-Τα παιδιά, τί είναι; -Μουσικοί -Βάλ’τους να φάνε!
Σήμερα, ούτε καν βάλ’τους να φάνε δεν έχει!!! Και δε μιλάω τώρα για τα πρώτα ονόματα τραγουδιστών/τρών και συνθετών…Μιλάω γι’ αυτούς/ές που σκάβουνε πίσω τους, τους οργανοπαίκτες, τους μουζικάντηδες, όπως πιθανόν τους λέτε, κυρία υπουργέ μου!!!
Και δεν είναι μόνο αυτοί!! Βάλε και ηχολήπτες, φωτιστές, τεχνικούς, φωτογράφους,DJs (θα ξέρετε πιστεύω τί είναι DJ,έ?), χορευτές, και όλους και όλες όσοι εργάζονται γύρω απο μια ζωντανή μουσική εκδήλωση (συμπεριλαμβανομένων και των χώρων της εκδήλωσης, μπαρ, κλαμπ, “σκηνή”,”stage” κλπ),σερβιτόροι, μπαρ men και women, κ.ο.κ.!!
Μαζί λοιπόν μ’αυτούς, μουσικούς, συνθέτες ,τραγουδοποιούς,τραγουδιστές, ποιητές, ηθοποιούς, χορευτές, τεχνικούς του θεάματος και του ακροάματος, κι επειδή πολύ καλά γνωρίζω (και ασφαλώς κι εσείς η ίδια), για το πόσο θα φροντίσετε εσείς και η πολιτεία, τον κλάδο μας, με την ίδια “ευαισθησία” -είμαι σίγουρος- την οποία έχει επιδείξει η πολιτεία αυτή, για ανθρώπους που έχουν ακόμη περισσότερο ανάγκη φροντίδας από μάς, όπως οι άστεγοι και οι άποροι, τα γερόντια και οι εν ιδρύματι, οι φυλακισμένοι, οι τσιγγάνοι μας, οι ξένοις, πρόσφυγες, μετανάστες κλπ στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, σε κρατητήρια κλπ ,αλλά και οι αγρότες, μαζί με τις χιλιάδες άνεργους που ήδη υπάρχουνε, αλλά και τους χιλιάδες που θα δημιουργήσει η πολλή φροντίδα σας, και επίσης γνωρίζοντας πως όσο και να φωνάζουμε, κι εμείς οι χορεύτριες, αλλά και οι υπόλοιποι πληττόμενοι, “στου κουφού την πόρτα όσο θέλεις βρόντα”. Γι’αυτό λοιπόν το λόγο -ακριβώς- σας γράφω κι εγώ, κυρία και κύριοι υπουργοί μου και πρωθυπουργοί μου!!!
Μετά βαθείας θλίψεως
Χωρίς τα σέβη μου
Όχι δικός σας Μήτσος Π. Αθήνα,5/5/’20
Υ.Γ. “Πουλάνε φύκια για μεταξωτές κορδέλλες …………κι απόψε φεύγω, λέγοντά σου τρέλλες …………έβρεχε, Μάρθα, και δεν είχαμ’ ούτε καν ομπρέλλες”