Η εξάπλωση του φονικού κορονοϊού σταμάτησε (δικαιολογημένα) κάθε αθλητική δραστηριότητα στον πλανήτη και όλοι μετρούν αντίστροφα για την επιστροφή στη δράση.
Την επιστροφή στην… κανονικότητα για να μιλήσουμε με όρους «επιτελικού κράτους». Ειδικά για το ποδόσφαιρο, τον βασιλιά των σπορ, η αγωνία χτυπάει κόκκινο. Ομως όταν και όποτε επιστρέψουμε στα γήπεδα καλό θα ήταν αυτό να γίνει με κόσμο στις εξέδρες και όχι να παίζουν οι ποδοσφαιριστές μόνοι τους. Αν είναι να γίνει, να γίνει όπως πρέπει. Χίλιες φορές να καθυστερήσει κι άλλο η επιστροφή παρά να παίζουν μπάλα οι ομάδες σε άδεια γήπεδα.
Και επειδή αυτό δεν είναι κανονικότητα αλλά και επειδή παύει η μαγεία του αθλήματος. Παίζουμε απλώς διεκπεραιωτικά. Αυτό όμως δεν είναι ποδόσφαιρο!
Και εδώ που τα λέμε, ποια η λογική να γίνονται αγώνες σε άδεια γήπεδα υπό τον φόβο του ιού; Τους ποδοσφαιριστές τους ρώτησαν; Τους προπονητές, τους ανθρώπους που θα πηγαίνουν στα γήπεδα για να γίνουν οι αγώνες; Ολοι αυτοί δεν κινδυνεύουν να κολλήσουν τον ιό; Μόνο οι θεατές; Το ποδόσφαιρο είναι παιχνίδι στο οποίο θέλουν όλοι να συμμετέχουν. Αθλητές και θεατές. Ποια διασκέδαση όμως όταν γίνεται απλώς για διεκπεραίωση, μόνο και μόνο για να μη μεγαλώσει κι άλλο η οικονομική ζημιά των συλλόγων; Εκείνο που προέχει για όλους είναι η υγεία. Ας αργήσει να επιστρέψει (και) το ποδόσφαιρο στη ζωή μας. Για να έχουμε μετά χρόνια να το απολαμβάνουμε. Και πού ξέρετε; Ισως οι βαρόνοι του ελληνικού ποδοσφαίρου αλλάξουν φιλοσοφία και μυαλά. Ισως μετά τη λαίλαπα δουν τα πράγματα λίγο διαφορετικά. Ποτέ δεν ξέρεις.
Ας αργήσει να επιστρέψει το ποδόσφαιρο στη δράση. Αρκεί όταν επιστρέψει να είναι κανονικό ποδόσφαιρο και όχι κάτι από… fantasy football.
