Τόσο η κυβέρνηση όσο και το σύνολο των μέσων επικοινωνίας έχουν γίνει κυριολεκτικά ανέκδοτο που θα έβγαζε πολύ γέλιο αν οι επιπτώσεις του στην καθημερινότητά μας δεν ήταν για κλάματα.
Πέντε μήνες μετά την ανάληψη της εξουσίας η κυβέρνηση μοιάζει με τον φουκαρά που ανέλαβε να καθαρίσει τα τζάμια ενός ουρανοξύστη και γλιστρώντας έπεσε από τον 90ό όροφο. Καθώς περνάει το ύψος του 40ού ορόφου κάποιος τον ρωτάει: «Πώς πάει, ρε φίλε;» και εκείνος απαντάει: «Ακόμη καλά!».
Από την άλλη η τακτική όλων των καναλιών (και του συνόλου των φιλικών της εντύπων), που εξαναγκάζονται να δικαιολογήσουν το χυμένο γλυκό και τα γυαλιά από το σπασμένο βάζο, παραπέμπει στο άλλο γνωστό ανέκδοτο με τον Μήτσο, ο οποίος κάνει οτοστόπ και όταν έπειτα από πολλά ατυχήματα ως συνεπιβάτης τραυματίζεται και ο ίδιος, συγκρατώντας τα έντερά του με τα χέρια του αναφωνεί: «Ευτυχώς που δεν πάθαμε και τίποτα».
Μπορεί να μην έχει εισρεύσει ούτε bitcoin από την πλημμυρίδα των επενδυτών που θα συνέρρεαν στη χώρα μας σαν τους καταναλωτές που περιμένουν έξω από τα Harrod’s την Black Friday.
Μπορεί η κυβέρνηση να έχει γίνει κυριολεκτικά θέατρο σκιών της Ανατολής συζητώντας με τους Κινέζους την επέκταση της επένδυσης της Cosco που είχε αποφασιστεί επί… Γιάννη Δραγασάκη.
Μπορεί οι μπουλντόζες στο Ελληνικό να μην έχουν πάρει ακόμη μπρος γιατί έχουν άδεια ρεζερβουάρ και περιμένουν τη δωρεάν επιδότηση του πετρελαίου κίνησης.
Μπορεί, αλλά «ευτυχώς που δεν πάθαμε και τίποτα».
Μπορεί ο «σπάταλος και μεγάλος δημόσιος τομέας» να χρειαζόταν τον μάστορα του «επιτελικού κράτους», που ω του θαύματος κατόρθωσε διά της προαναγγελθείσας μεθοδευμένης συρρίκνωσης την επιδιωκόμενη και συμφέρουσα διεύρυνση, διπλασιάζοντας τους μετακλητούς υπαλλήλους και τις αποδοχές τους βεβαίως βεβαίως.
Μπορεί ένας διοικητής νοσοκομείου (80 ετών) να διορίστηκε για την υλοποίηση της προσυμφωνημένης ανταπόδοσης των ψήφων που μετέφερε από τους ΑΝΕΛ, ένας άλλος λόγω της εμπειρίας που είχε ως… ταβερνιάρης κι ένας τρίτος (συνταξιούχος γιατρός) με ειδικά προσόντα το πόρισμα-φωτιά από το ΣΕΥΥΠ και τις δύο καταδίκες του από δικαστήρια στα οποία προσέφυγαν ασθενείς.
Μπορεί ο διοικητής της ΕΥΠ να ήταν σεκιουριτάς και άνευ πτυχίου, αλλά νομιμοποίησαν εκ των υστέρων την εκ των προτέρων επιλογή του.
Μπορεί ο υφυπουργός Εξωτερικών να εξαπάτησε τους πάντες με το μεταπτυχιακό του από το Columbia, αλλά παραιτήθηκε αφού ο Πέτσας δεν ξέπλυνε τη λαδιά από τη μεταξωτή γραβάτα του υφυπουργού.
Μπορεί, αλλά «ευτυχώς που δεν πάθαμε και τίποτα».
Μπορεί η μεσαία τάξη να περίμενε ότι θα δει «θεού πρόσωπο» όπως
της έταξαν, αλλά ποια είναι η μεσαία τάξη δεν ρώτησαν. Το έμαθαν από τον υπουργό Οικονομικών Χρ. Σταϊκούρα που δήλωσε ότι θεωρεί μεσαία τάξη τα νοικοκυριά που τα εισοδήματα τους ξεκινούν από… 450 ευρώ τον μήνα.
Μπορεί οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι να πέτυχαν μείωση φόρου κατά 17 ολόκληρα ευρώ ετησίως, αλλά οι ελεύθεροι επαγγελματίες βλέπουν τις ασφαλιστικές εισφορές τους να αυξάνονται κατά 400 ευρώ κατ’ έτος, ενώ οι εισφορές των αγροτών θα αυξηθούν από 4,8-8%.
Μπορεί, αλλά «ευτυχώς που δεν πάθαμε και τίποτα».
Μπορεί ο Ερντογάν να διεκδικεί, εκτός από το μισό Αιγαίο, την κυπριακή ΑΟΖ, τη θαλάσσια ζώνη στα νότια της Κρήτης, ακόμη και την Αρτα με τα Γιάννενα και να απειλεί λέγοντας ότι η Ελλάδα «θα πληρώσει το τίμημα».
Μπορεί να μην καταγγέλθηκε ποτέ καθαρά και απερίφραστα η παραβατική συμπεριφορά της Τουρκίας και η κατάφωρη καταπάτηση του διεθνούς δικαίου.
Μπορεί, αλλά «ευτυχώς που δεν πάθαμε και τίποτα». Κάποιοι επιμένουν στο «όλα καλά» γιατί ενσαρκώνουν τα λόγια του Ρον Χάμπαρντ:
«Υπάρχει κάτι χειρότερο από να είσαι τυφλός και αυτό είναι να βλέπεις κάτι που δεν υπάρχει».
Ο Θύμιος Γεωργόπουλος είναι οικονομολόγος
