Μία ιδιαίτερα σημαντική απόφαση η οποία αποτελεί νίκη της δημοσιογραφίας καθώς κατοχυρώνει απόλυτα το δικαίωμα της ελευθερίας της έκφρασης και δη για θέματα δημοσίου συμφέροντος εξέδωσε το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων αναφορικά με την Ελλάδα και την περίπτωση του δημοσιογράφου Στρατή Μπαλάσκα για τον χαρακτηρισμό «νεοναζί» που είχε αποδώσει σε γυμνασιάρχη της Μυτιλήνης.
Ο δημοσιογράφος είχε καταδικαστεί από το Τριμελές Εφετείο Πλημμελημάτων Βορείου Αιγαίου για τον χαρακτηρισμό «νεοναζί» που είχε αποδώσει στον γυμνασιάρχη του 6ου Γυμνασίου Μυτιλήνης Βασίλη Μακρυπούλια σε άρθρο του.
Μάλιστα η απόφαση περί ενοχής του δημοσιογράφου εκδόθηκε παρά το γεγονός ότι ακόμα και ο ίδιος ο μηνυτής -υμνητής του εθνικισμού σε προσωπική του ιστοσελίδα και αλλού- δέχτηκε ότι είναι θιασώτης της εθνικοσοσιαλιστικής ιδεολογίας, δηλώνοντας ακόμα μία φορά «Ελληνας πατριώτης-εθνικιστής».
Σημειώνεται ότι ο γυμνασιάρχης είχε γίνει γνωστός όταν ανήμερα της επετείου της εξέγερσης του Πολυτεχνείου το 2013 ανάρτησε σε προσωπική του ιστοσελίδα άρθρο με τίτλο «Το απόλυτο ψεύδος είναι ένα: Αυτό του Πολυτεχνείου του 1973».
Πρωτόδικα το Δικαστήριο είχε αποδεχτεί ότι ο δημοσιογράφος δεν διέπραξε το αδίκημα της συκοφαντικής δυσφήμισης δια του τύπου για το οποίο κατηγορήθηκε αλλά κρίθηκε ένοχος για το αδίκημα της απλής εξύβρισης, για το οποίο του επιβλήθηκε φυλάκισης έξι μηνών. Σε δεύτερο βαθμό η ποινή του δημοσιογράφου μειώθηκε από έξι σε τρεις μήνες φυλάκισης.
“Ήταν ζήτημα δημοσίου συμφέροντος”
Ο Στρατής Μπαλάσκας προσέφυγε στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων ΕΔΑΑ. Το Δικαστήριο έκρινε ότι τα Ελληνικά Δικαστήρια δεν στάθμισαν το δικαίωμα του δημοσιογράφου στην «ελευθερία της έκφρασης» απέναντι «στο δικαίωμα του γυμνασιάρχη για σεβασμό της προσωπικής του ζωής». Συγκεκριμένα όπως αναφέρεται στη σχετική απόφαση η ελληνική Δικαιοσύνη δεν έλαβε υπ όψιν της «το καθήκον του δημοσιογράφου να δημοσιεύσει πληροφορίες για ένα ζήτημα δημοσίου συμφέροντος και τη συμβολή του άρθρου σε μια τέτοια συζήτηση».
«Τα Δικαστήρια επικεντρώθηκαν στις εκφράσεις που χρησιμοποίησε ο προσφεύγων ( Στρατής Μπαλάσκας) αγνοώντας το γεγονός ότι οι απόψεις του γυμνασιάρχη ήταν ικανές να προκαλέσουν σημαντικές αντιπαραθέσεις» επισημαίνεται στην απόφαση.
Σύμφωνα μάλιστα με το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο ο γυμνασιάρχης «είχε προηγουμένως εκφράσει τις απόψεις του για πολιτικά θέματα μέσω του ιστολογίου του και ως εκ τούτου είχε εκτεθεί πρόθυμα ο ίδιος στο δημόσιο έλεγχο και τη δημοσιογραφική κριτική». Με λίγα λόγια όπως διαπίστωσε το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο ο διευθυντής ήταν δημόσιος αξιωματούχος που τράβηξε την προσοχή με τις πολιτικές του απόψεις μέσω του ιστολογίου του και επομένως θα έπρεπε θα ήταν πιο ανεκτικός στην κριτική.
Επιπλέον σύμφωνα με την απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου αν και η γλώσσα που χρησιμοποίησε ο δημοσιογράφος στο άρθρο του «ήταν καυστική και περιείχε σοβαρή κριτική», «δεν θα μπορούσε συνολικά να θεωρηθεί ως μια κατάφωρη προσωπική επίθεση στο γυμνασιάρχη».
Παραβίαση του άρθρου 10 της ΕΣΔΑ
Το Δικαστήριο διαπίστωσε ότι η ελληνική Δικαιοσύνη με την απόφασή της παραβίασε το άρθρο 10 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου που αφορά στην «ελευθερία της έκφρασης» τόσο σε αυτή όσο και μια σειρά από άλλες υποθέσεις, «λόγω της αδυναμίας των εθνικών δικαστηρίων να εφαρμόσουν τη νομολογία σχετικά με την ελευθερία της έκφρασης και πως αυτή σταθμίζεται απέναντι στην προστασία της φήμης ενός ατόμου».
«Το Δικαστήριο κατέληξε επομένως στο συμπέρασμα ότι η ποινική καταδίκη του δημοσιογράφου αποτελούσε παρέμβαση στο δικαίωμα της ελευθερίας της έκφρασης που δεν ήταν «απαραίτητη σε μια δημοκρατική κοινωνία”. Κατά συνέπεια, υπήρξε παραβίαση του Άρθρου 10 της Σύμβασης της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου». Με λίγα λόγια ότι η απόφαση της Ελληνικής Δικαιοσύνης παραβιάζει το δικαίωμα της ελευθερίας της έκφρασης του δημοσιογράφου.
Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο έκρινε επίσης ότι η χώρα μας θα πρέπει να καταβάλλει στον προσφεύγοντα χρηματική αποζημίωση.
