Αν διαβάζετε αυτό το κείμενο σημαίνει ότι επιβιώσατε από τον αφύσικο καύσωνα των τελευταίων ημερών. Και αυτό είναι κατόρθωμα, δεν είναι απλό πράγμα. Οπότε, μπράβο σας.
Κατά τα άλλα, έχει περάσει σχεδόν μια εβδομάδα από τις Ευρωεκλογές, όμως νιώθει κανείς σαν να έχουν περάσει μήνες.
Η δεδομένη αδιαφορία που αποτυπώθηκε στο ποσοστό της αποχής, φαίνεται πως συνεχίζεται ή ίσως και να εντείνεται.
Άλλωστε, η μόνη υπενθύμιση ότι οι ευρωεκλογές έγιναν, είναι ο πολιτικός χαμός που έχει προκληθεί εντός της κυβέρνησης που μέσα σε μία νύχτα έγινε από «κυρίαρχη», «απερχόμενη», και η κατάσταση εκτάκτου ανάγκης στην οποία έχουν περιέλθει τα κόμματα της κεντροαριστεράς, με πρώτο βέβαια το ΠΑΣΟΚ που έχει μπει σε φάση σφοδρής εσωστρέφειας και κινείται με ταχύτητα προς την αντικατάσταση του Νίκου Ανδρουλάκη.
Επειδή όμως όλα έχουν ήδη ειπωθεί, λέω να κάνουμε ένα βήμα πίσω και να δούμε τι ήταν αυτό που δεν έγινε σε όλη την προεκλογική περίοδο, η οποία κορυφώθηκε τελικά σε μια άχαρη αποτίμηση του πλούτου του πρωθυπουργού και του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Τι δε συζητήσαμε λοιπόν, όσο μετρούσαμε ακίνητα και εκατομμύρια;
Πολιτικοί, κομματικά επιτελεία και κυρίαρχα ΜΜΕ αποφάσισαν ότι τα πραγματικά διακυβεύματα των εκλογών δεν ενδιέφεραν τον κόσμο και ότι δεν ήταν ιδιαίτερα «σέξι» θέματα για να ασχοληθούν τα βραδινά δελτία.
– Δεν ήταν λοιπόν αρκετά ενδιαφέρον να μιλήσουμε για την κλιματική κρίση, την οποία τη βιώνουμε στο πετσί μας, με ακόμη μεγαλύτερη ένταση και από το τεράστιο πρόβλημα της ακρίβειας και χειροτερεύει πλέον, όχι με τον χρόνο, αλλά με τον μήνα;
– Δεν ήταν αρκετά ενδιαφέρον να μιλήσουμε για τους πολέμους που μαίνονται δίπλα μας και στους οποίους η Ελλάδα, υπό την ηγεσία Μητσοτάκη, έχει εμπλακεί ανατρέποντας το διαχρονικό δόγμα της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής, περί μιας δύναμης σταθερότητας και ειρήνης στην περιοχή; Αναφέρομαι βέβαια στην άνευ όρων εμπλοκή της Ελλάδας στον πόλεμο της Ουκρανίας και στην έμπρακτη στήριξη που έχει προσφέρει στη γενοκτονική επίθεση του Ισραήλ στη Γάζα.
– Δεν ήταν αρκετά ενδιαφέρον να μιλήσουμε για τη «γραμμή» περί «κοινής ευρωπαϊκής άμυνας» και την πυρετώδη προετοιμασία των μεγάλων ευρωπαϊκών χωρών για το ενδεχόμενο ενός γενικευμένου πολέμου; Πάντως, όσο και να μην το συζητάμε εδώ, οι οπλικές βιομηχανίες βρίσκονται σε οργασμό παραγωγής, τα μεγάλα κράτη αυξάνουν κατακόρυφα τις δαπάνες για την άμυνα και ανοίγει η συζήτηση για την επαναφορά της υποχρεωτικής στρατιωτικής θητείας σε χώρες που θεωρούνταν αδιανόητο.
– Δεν ήταν αρκετά ενδιαφέρον να μιλήσουμε για τον ρόλο που παίζει η Ρωσία και τη θέση της ΕΕ μπροστά σε μια ενδεχόμενη σύγκρουσή της με τις ΗΠΑ, παρά το γεγονός ότι βρισκόμαστε ΚΥΡΙΟΛΕΚΤΙΚΑ στη μέση;
– Δεν ήταν αρκετά ενδιαφέρον να μιλήσουμε για την άνοδο της ακροδεξιάς στην Ευρώπη, για πρώτη φορά σε τέτοιο βαθμό μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και τη μαύρη επέλαση που σκεπάζει την Ευρώπη σαν εφιάλτης;
– Δεν ήταν, τέλος, αρκετά ενδιαφέρον να μιλήσουμε για το ότι στα επόμενα χρόνια (ίσως και εντός της θητείας αυτού του Ευρωκοινοβουλίου) πιθανόν να τεθεί ακόμη και υπαρξιακό ζήτημα για την ίδια την Ευρωπαϊκή Ένωση;
Θα μου πείτε, μπορεί να μην τα συζητήσαμε όλα αυτά, αλλά στείλαμε τους κατάλληλους ανθρώπους για να τα διαχειριστούν. Τον Γιώργο τον Αυτιά για παράδειγμα που όταν δεν κάνει διάλογο με τα βίντεο, βαυκαλίζεται μπροστά στην κάμερα ή τραμπουκίζει νεαρούς δημοσιογράφους. Την Ελεωνόρα τη Μελέτη που όπως είπε δεν ξέρει και πολλά, θα ασχοληθεί βασικά και γενικά με τα «δικαιώματα», αλλά τουλάχιστον μας καθησύχασε ότι μαθαίνει γρήγορα. Τον Φρέντι τον Μπελέρι που… τέλος πάντων, ας μην αρχίσουμε με αυτόν, άλλωστε μπορείτε να τα διαβάσετε όλα στο Documento.
Τη συμπαθέστατη κυρία κρεοπώλισσα από την Αλεξανδρούπολη που χωρίς να το καταλάβει εξελέγη ευρωβουλευτής με την Ελληνική Λύση. Ναι, είμαστε ο λαός που εξέλεξε μια παντελώς άγνωστη υποψήφια που δεν είχε πει καν στη γειτονιά της ότι κατεβαίνει στις εκλογές, επειδή το επίθετό της ξεκινάει από Α και το μικρό της όνομα από Γ, οπότε ήταν πρώτη στο ψηφοδέλτιο που σημείωσε τη μοναδική αύξηση σε αριθμό ψήφων.
Και άλλα πολλά, διακομματικά αστέρια.