Στις 9 Ιουνίου 2024 οι Ελληνες και οι Ελληνίδες έχουν µια καταπληκτική ευκαιρία να απαντήσουν µε την ψήφο τους στο «ποια Ευρώπη θέλουµε;», όπως και ποια θα πρέπει να είναι η θέση της Ελλάδας µέσα σε αυτή. Η ψήφος τους θα είναι βαρύνουσας σηµασίας και πολλαπλού αντίκτυπου, αν βεβαίως δεν την αποποιηθούν, προτιµώντας τις… παραλίες ή ακραία κόµµατα-διάττοντες αστέρες, αυξηµένης πολιτικής «γραφικότητας» αλλά ελάσσονος πολιτικής ουσίας.
Ο κ. Μητσοτάκης έσπευσε να προκαταλάβει τους πολίτες και από το 41% να θέσει ως όριο… µη φθοράς το 33%, το οποίο ωστόσο θυµίζει σε ένα βαθµό τους εκβιασµούς πριν από τις αυτοδιοικητικές εκλογές. Τότε ο ίδιος ζητούσε κάθε περιφέρεια και κάθε δήµος της χώρας να «βαφτούν γαλάζιοι» και υπουργοί του, όπως οι Αδωνης Γεωργιάδης και Λευτέρης Αυγενάκης, εκβίαζαν τους πολίτες λέγοντας ότι αν οι νέοι τοπικοί αιρετοί δεν ήταν «οµογάλακτοι» της Ν∆, οι τοπικές κοινωνίες δεν θα «προσκαλούνταν» στο «γαλάζιο πάρτι» του ΕΣΠΑ, του Ταµείου Ανάκαµψης ή στην περίπτωση της Θεσσαλίας ότι οι αποζηµιώσεις και τα αναγκαία αντιπληµµυρικά έργα µετά τη λαίλαπα των Daniel και Elias δεν θα προχωρούσαν γρήγορα.
Και όµως πέρυσι τον Οκτώβριο στις αυτοδιοικητικές εκλογές οι Ελληνες και οι Ελληνίδες όρθωσαν ανάστηµα και είπαν διά της ψήφου τους ένα ηχηρό ΟΧΙ σε όλα τα εκβιαστικά διλήµµατα, αποστερώντας από τη Ν∆ µια σειρά σηµαντικών περιφερειών –όπως η Θεσσαλία– και κυρίως τους µεγαλύτερους δήµους, όπως της Αθήνας, της Θεσσαλονίκης, της Πάτρας και πολλών άλλων, µε το ΠΑΣΟΚ και τους συµµάχους του να θριαµβεύουν στους περισσότερους εξ αυτών.
Στις 9 Ιουνίου 2024 οι Ελληνες και οι Ελληνίδες, πέρα από την αξιοπρέπειά τους που µειώνεται από οποιονδήποτε πολιτικό εκβιασµό, έχουν και αυτήν τη φορά την ευκαιρία να πουν ΟΧΙ:
σε µια «Μέγαρο Μαξίµου ΑΕ», η οποία περισσότερο δρα ως γραφείο πολιτικού λόµπινγκ για τους εταιρικούς κολοσσούς της χώρας και τον διαµοιρασµό των ευρωπαϊκών κονδυλίων παρά ως εκτελεστική έδρα µιας συντεταγµένης πολιτείας που µεριµνά για τη δηµόσια υγεία, τη δηµόσια παιδεία και το κοινωνικό κράτος,
στην κυβερνητική αδράνεια σε ό,τι αφορά την ακρίβεια και την αισχροκέρδεια που σαρώνουν το εισόδηµα των νοικοκυριών,
στη διαρκώς µειούµενη αγοραστική τους δύναµη, που πλέον «χτυπιέται στα ίσια» µε αυτή των Βουλγάρων στον πάτο του σχετικού δείκτη της ΕΕ των 27, όταν ωστόσο εµείς εισήλθαµε στην Ενωση το 1979 ενώ η Βουλγαρία ένα τέταρτο του αιώνα αργότερα, µόλις το 2005 (!),
στο παρακράτος των υποκλοπών που στήθηκε µέσα στο Μέγαρο Μαξίµου, µε αποτέλεσµα αντιπολιτευόµενοι πολιτικοί αρχηγοί και δηµοσιογράφοι αλλά και συµπολιτευόµενοι υπουργοί, στρατιωτικοί και επιχειρηµατίες να «σκέφτονται δυο φορές» προτού χρησιµοποιήσουν… το κινητό τους τηλέφωνο,
στη συγκάλυψη του εγκλήµατος των Τεµπών, η διερεύνηση του οποίου, µε ευθύνη των βουλευτών της Ν∆ στη Βουλή, κατάντησε το πιο κακόγουστο ανέκδοτο για τα αυτιά των 57 οικογενειών των θυµάτων, αλλά και για όλους όσοι αναζητούν ουσιαστικές απαντήσεις για το µεγαλύτερο δυστύχηµα στη σιδηροδροµική ιστορία της χώρας,
στο παρακράτος των κλεµµένων στοιχείων των αποδήµων, όπου µε σφραγίδα της Ν∆ µια σηµαντική εκλογική µεταρρύθµιση που πραγµατώθηκε µε τη στήριξη του ΠΑΣΟΚ αµαυρώθηκε εν τη γενέσει της.
Είναι ζήτηµα συλλογικής και ατοµικής αξιοπρέπειας να πάψει η Ελλάδα να αποτελεί νεοφιλελεύθερο υβρίδιο οπισθοδρόµησης, µειωµένων εισοδηµάτων και προσδοκιών, µια χώρα-failed state, χωρίς κράτος δικαίου και χωρίς καµία δωρεάν κοινωνική µέριµνα.
Το ΟΧΙ στη Ν∆ στις επικείµενες ευρωεκλογές απαντά σε πολλά επίπεδα.
Ας το εκµεταλλευτούν οι πολίτες…
