Ευριπίδης Λασκαρίδης: «Τα τελευταία χρόνια η ελληνική σκηνή έχει πολυφωνία»

Συζήτηση με τον δημιουργό του «Elenit» με αφορμή την παγκόσμια πρεμιέρα της υβριδικής παράστασης στη Στέγη.

Η Κεντρική Σκηνή της Στέγης παρουσιάζει σε παγκόσµια πρεµιέρα το νέο έργο του Ευριπίδη Λασκαρίδη «Elenit» από τις 28 Νοεµβρίου έως τις 7 ∆εκεµβρίου. Ο Ευριπίδης Λασκαρίδης είναι απόφοιτος της ∆ραµατικής Σχολής Θεάτρου Τέχνης Καρόλου Κουν. Συνέχισε τις σπουδές του στη σκηνοθεσία στο Brooklyn College της Νέας Υόρκης µε υποτροφία του Ιδρύµατος Ωνάση. Εχει διακριθεί σε διεθνή φεστιβάλ ως σκηνοθέτης ταινιών µικρού µήκους, ενώ ολοκληρώνοντας τις σπουδές του στο Θέατρο Τέχνης ήταν υποψήφιος για βραβείο καλύτερου ηθοποιού από την Ενωση Κριτικών Θεάτρου. Το «Elenit» αποτέλεσε την ευκαιρία να συζητήσουµε µαζί του για την παράσταση καθώς και για τα πολλά πρόσωπα µε τα οποία εκφράζεται, όπως αυτά του σκηνοθέτη, του χορογράφου και φυσικά του ηθοποιού.

Έχετε πολλές καλλιτεχνικές ιδιότητες. Ποια είναι αυτή που σας χαρακτηρίζει περισσότερο;

Θεωρώ τον εαυτό µου δηµιουργό και ερµηνευτή, γιατί αυτό που µου αρέσει και µε εκφράζει είναι να δηµιουργώ και να ερµηνεύω. Αν κληθώ να ερµηνεύσω για κάποιον άλλο δηµιουργό, τότε πραγµατικά απολαµβάνω τη θέση του ερµηνευτή. Στην περίπτωση που βρεθώ στη θέση του δηµιουργού αλλά και του ερµηνευτή, τότε η χαρά είναι διπλή. Φυσικά αυτό σηµαίνει διπλή κούραση και κυρίως διπλή ευθύνη και πολύ περισσότερο άγχος για το αποτέλεσµα. Οι ιδιότητες αυτές είναι απόλυτα συνυφασµένες, καθώς την ώρα της ερµηνείας λειτουργεί και η σκηνοθετική πλευρά, όπως συµβαίνει και στη διαδικασία του σκηνοθετικού στησίµατος, όπου η θέση του ερµηνευτή παραµένει εξίσου ισχυρή.

Τι είναι το «Elenit» και σε ποιους απευθύνεται;

Η συγκεκριµένη δηµιουργία ανήκει στα σύγχρονα θεάµατα, καθώς είναι υβριδική παράσταση. Αυτό σηµαίνει πως δεν είναι θέαµα αµιγώς χορευτικό ή θεατρικό. ∆εν υπάρχει κείµενο ούτε κάποιο έργο που αποτελεί την αφορµή µας. ∆εν υπάρχει αφετηρία κάποιας κλασικής ή σύγχρονης συγγραφής. Οπως συνέβη και στις δύο προηγούµενες δηµιουργίες µου, το «Relic» και τους «Τιτάνες», έτσι και στο «Elenit» υπάρχει πολύ ιδιαίτερη γλώσσα. Παρότι αρθρώνουµε λόγο χρησιµοποιώντας λέξεις, αυτές είναι ακατάληπτες. ∆εν υπάρχει κάποιο συγκεκριµένο κείµενο ούτε στο συγκεκριµένο έργο ούτε στα δύο προηγούµενα.

Υπάρχει µια κοινή αφορµή και για τα τρία έργα σας;

Ηταν µια ιδιαίτερη περσόνα, ένας χαρακτήρας που ήθελα να ενσαρκώσω και γύρω από αυτόν ένιωσα ότι γεννιέται ένα σύµπαν. Στο συγκεκριµένο σύµπαν καταλάβαινα µε ιδιαίτερο τρόπο τον χρόνο, τα υλικά και την παρουσία των υπόλοιπων ερµηνευτών, αν υπήρχαν. Το σύµπαν αυτό, όπως φτιάχνεται και ξεδιπλώνεται σε κάθε έργο, ορίζει και τη σκηνική γλώσσα. Αυτός είναι και ο λόγος που δεν µπορώ να γνωρίζω σε ποιους απευθύνεται και ποιοι θα έρθουν να παρακολουθήσουν την παράσταση, καθώς είναι θέαµα που δεν ακολουθεί την πεπατηµένη. Σίγουρα δίνει µια διαφορετική µατιά και προσπαθεί να µιλήσει µε άλλον τρόπο για τις παραστατικές τέχνες. Η παραστατική τέχνη απελευθερώνει τους συντελεστές σχετικά µε το τι µπορούν να φέρουν πάνω σε µια σκηνή θεάτρου.

Είστε καλλιτέχνης του κόσµου, καθώς έχετε παρουσιάσει τη δουλειά σας σε πολλές χώρες. Πώς θα περιγράφατε την ελληνική πραγµατικότητα;

Σίγουρα δεν θα άλλαζα κάτι ούτε φέρνοντας κάτι από το εξωτερικό ούτε αφαιρώντας κάτι από τα ελληνικά πράγµατα, καθώς ως καλλιτέχνης αλλά κυρίως ως άνθρωπος δεν είµαι καθόλου παρεµβατικός. Τα τελευταία χρόνια η ελληνική σκηνή έχει µεγάλη αξία και υπάρχουν πολύ δυνατές προσωπικές φωνές και πρέπει όλες να παραµείνουν. Η πολυφωνία αυτή κάνει τεράστιο καλό στο κοινό. ∆ίνεται η δυνατότητα στον κόσµο να πηγαίνει από το ένα θέαµα στο άλλο και να παίρνει από τον κάθε καλλιτέχνη αυτό που πιστεύει ότι έχει να πάρει.

Ποια είναι τα µελλοντικά καλλιτεχνικά σας σχέδια;

Όταν φτιάχνω ένα έργο είµαι πολύ µέσα σε αυτό κατά την περίοδο της δηµιουργίας. Η κούραση και το άγχος είναι αναπόσπαστο κοµµάτι όλης αυτής της κατάστασης και η πιο συνηθισµένη µου αντίδραση είναι να λέω ότι δεν το ξανακάνω. Αυτός είναι ο λόγος που τα όνειρα περιορίζονται πάντα στην προετοιµασία του έργου, την ηµέρα της πρεµιέρας και φυσικά την πορεία του. Ειδικά σε ένα καινούργιο έργο παλεύουµε πάντα µε τον χρόνο ώστε να έχουµε ολοκληρώσει σωστά την προετοιµασία. ∆ουλεύουµε τη συγκεκριµένη παράσταση σχεδόν δύο χρόνια και όταν έρθει η στιγµή να τη µοιραστούµε µε το ευρύ κοινό τότε αρχίζω να µπαίνω στη διαδικασία σκέψης για το επόµενο πρότζεκτ. Είµαι πολύ ξεκάθαρος µε τα προσωπικά καλλιτεχνικά µου κριτήρια για το πώς θέλω να δηµιουργώ και να προχωρώ.