Οταν ο ανερμάτιστος υπουργός Εργασίας Αδωνης Γεωργιάδης επιλέγει με τους γνωστούς τρόπους της ακατάσχετης ψευδολογίας να επιτεθεί σε κάποιον, αυτό σημαίνει ότι αυτός κάνει επικοινωνιακό γκελ τουλάχιστον. Ως φαίνεται, η ομιλία του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ Στέφανου Κασσελάκη στον ΣΕΒ, η οποία επικεντρώθηκε στα εργασιακά και δη στις αλλαγές που επέφερε η λαίλαπα Μητσοτάκη από το 2019, ειδικά στη μείωση των ετήσιων αποδοχών, την ελαστικοποίηση της εργασίας, την αντικατάσταση θέσεων πλήρους απασχόλησης με θέσεις μερικής απασχόλησης αλλά και την προστασία των δικαιωμάτων των μισθωτών, τάραξε τα νερά.
Ακριβώς αυτή η τοποθέτηση έφερε σε θέση άμυνας τον αρμόδιο υπουργό Εργασίας, που επέλεξε την επίθεση με σύνθημα «μην αφήνεις την πραγματικότητα να χαλάσει μια καλή ιστορία». Ετσι λοιπόν ο «αιχμηρός» Αδ. Γεωργιάδης, ψευδολογώντας ασύστολα, μας παραπληροφόρησε ότι δήθεν ο ΣΥΡΙΖΑ κατήργησε την αποζημίωση απόλυσης θεσπίζοντας τον βάσιμο λόγο απόλυσης. Συγκεκριμένα, ο υπουργός Εργασίας επισήμανε: «Το έγκυρο της απόλυσης εξαρτάται από την καταβολή αποζημίωσης. Αυτό το καθεστώς επαναφέραμε με το που εκλεγήκαμε το 2019, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ πριν από την έξοδό του το είχε ανατρέψει. Ο εργαζόμενος στην Ελλάδα, ανεξάρτητα του λόγου που απολύεται, παίρνει αποζημίωση».
Ο Προκρούστης και η συνέχεια των μνημονίων
Ποια είναι όμως η αλήθεια που τόσο βάναυσα βίασε ο ανερμάτιστος Γεωργιάδης; Παραθέτουμε αυτούσιο το άρθρο 48 του ν. 4611/17.05.2019 που καθιέρωσε στην Ελλάδα τον βάσιμο λόγο απόλυσης και το κατήργησε τρεις μήνες μετά ο τότε υπουργός Εργασίας Γιάννης Βρούτσης με τον ν. 4623/09.08.2019: «Η καταγγελία της εργασιακής σχέσης θεωρείται έγκυρη, μόνο αν οφείλεται σε βάσιμο λόγο, κατά την έννοια του άρθρου 24 του Αναθεωρημένου Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Χάρτη, που κυρώθηκε με το άρθρο πρώτο του ν. 4359/2016 (A΄ 5), έχει γίνει εγγράφως, έχει καταβληθεί η οφειλόμενη αποζημίωση και έχει καταχωρηθεί η απασχόληση του απολυόμενου στα τηρούμενα για τον ΕΦΚΑ (τ. ΙΚΑ) μισθολόγια ή έχει ασφαλιστεί ο απολυόμενος. Σε περίπτωση αμφισβήτησης, το βάρος επίκλησης και απόδειξης της συνδρομής των προϋποθέσεων έγκυρης καταγγελίας φέρει ο εργοδότης». Οπως αντιλαμβάνεται οιοσδήποτε εγγράμματος πολίτης, για να είναι έγκυρη η απόλυση θα έπρεπε κατά την εμβληματική αλλαγή υπέρ των μισθωτών, πέρα από τον βάσιμο λόγο απόλυσης, να καταβληθεί και η οφειλόμενη αποζημίωση απόλυσης.
Πέρα από τις φαιδρότητες του Αδ. Γεωργιάδη, η ομιλία Κασσελάκη στη γενική συνέλευση του Συνδέσμου Ελληνικών Βιομηχανιών –εργοδοτική οργάνωση που ενορχήστρωσε την επίθεση στα εργασιακά δικαιώματα το 2010 εκμεταλλευομένη την κρίση χρέους– έφερε εκ νέου στο επίκεντρο τα εργασιακά. Αν δούμε τη διακυβέρνηση Μητσοτάκη από το 2019 και τις αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις, εύκολα μπορούμε να τη χαρακτηρίσουμε ως συνέχεια των μνημονιακών επιλογών.
Συγκεκριμένα, πρόκειται για πολιτική η οποία εδράζεται στη μείωση των μισθών και στο έωλο επιχείρημα ότι θα πυροδοτήσει μια διαδικασία μείωσης των εγχώριων τιμών και αύξησης των εξαγωγών. Κάτι τέτοιο δεν επιτεύχθηκε στα μνημονιακά χρόνια 2010-14 και βέβαια δεν έχει επιτευχθεί ούτε από το 2019 και επιπλέον με πρόσφατη αλλαγή έγινε η καθιέρωση του 13ωρου ως ημερήσιου ορίου εργασίας.
Η δύναμη του κόσμου της μισθωτής εργασίας
Στην Ελλάδα εργάζονται 2,3 εκατ. άνθρωποι και άλλο 1 εκατ. ζει σε συνθήκες ανεργίας – τουλάχιστον αυτό δείχνουν τα στοιχεία του ΟΑΕΔ για την εγγεγραμμένη ανεργία, τα οποία ειρήσθω εν παρόδω επιχείρησε να αλλοιώσει τον περυσινό Μάιο ο διοικητής του ΟΑΕΔ Σπύρος Πρωτοψάλτης. Ολοι αυτοί με την αγοραστική τους δύναμη στηρίζουν τις επιχειρήσεις της χώρας σε έναν ενάρετο κύκλο που όταν αυξάνει το εισόδημα αυξάνεται και ο τζίρος και μέσω αυτού ο πλούτος της οικονομίας, ενώ επιπρόσθετα δημιουργούνται και νέες θέσεις εργασίας που δεν είναι μερικής απασχόλησης.
Ας μην ξεχνάμε ότι ο ΣΕΒ, δραττόμενος της ευκαιρίας της κρίσης χρέους που δημιούργησαν κυρίαρχα οι κυβερνήσεις Σημίτη –δανείστηκε 70 δισ. ευρώ σε μια επταετία– και Καραμανλή –δανείστηκε 130 δισ. το 2004-09–, επέβαλε ήδη από το 2010, με το πρόσχημα της αύξησης των εξαγωγών, τη λογική της μείωσης του μοναδιαίου κόστους εργασίας. Αυτό στην πράξη δημιούργησε, όπως έχει αναλύσει με αδιαμφισβήτητα στοιχεία ήδη από το 2018 ο Ηλίας Ιωακείμογλου, ένας από τους καλύτερους εμπειρογνώμονες της αγοράς εργασίας, αύξηση των περιθωρίων κέρδους ειδικά του κλάδου της βιομηχανίας. Τούτο εμφαίνεται από τα μεγέθη στη μεταποίηση, καθότι η πτώση του δείκτη τιμών την περίοδο 2010-16 δεν υπερέβη το 3%, ενώ η μείωση του κόστους εργασίας ανά μονάδα προϊόντος ανήλθε σε 37,5%.
Η δραστική μείωση των μισθών με την ύφεση και την ανεργία που προκλήθηκαν το 2010-14 αλλά και η από το 2021 τρομακτική μείωση της αγοραστικής δύναμης μέσω της ακρίβειας που ήρθε να προστεθεί στις μειώσεις της μνημονιακής περιόδου έχουν δημιουργήσει τέτοιους συσχετισμούς στην πραγματική οικονομία που τελικά έχει επέλθει η κινεζοποίηση της αγοράς εργασίας και γιγαντιαία μεταφορά πόρων από τις εργαζόμενες τάξεις προς τους μεγάλους εργοδότες (βιομηχανίες, τράπεζες κ.λπ.).
Τελική απόληξη είναι η πλήρης αποδιάρθρωση του κοινωνικού κράτους που εδράζεται στους τομείς της υγείας, της παιδείας και της ασφάλειας. Κάπως έτσι το «επιτελικό κράτος» που δημιούργησε ο Κυριάκος Μητσοτάκης απλώς βλέπει τα δάση να καίγονται μέχρι η φωτιά να καταλήξει στη θάλασσα, τους ασθενείς να πεθαίνουν εκτός ΜΕΘ και σε καρότσες αγροτικών, τους πλημμυροπαθείς να ελπίζουν να μην ξαναβρέξει και τους πολίτες να περιμένουν κάθε λογής pass και να τρέφονται από τα «καλάθια» του Αδ. Γεωργιάδη.
Διαβάστε επίσης: Αδωνης Γεωργιάδης: Μασκαράς
Αντεργατικό νομοσχέδιο: Στήριγμα στον Παναγόπουλο βρήκε ο Γεωργιάδης
