Λάθος μέγα διέπραξε με τη συνέντευξή του στην «Καθημερινή». Οχι τόσο με την προσωπογραφία του Τσίπρα – ανασφαλής κ.λπ.– που ξεσήκωσε εύλογες αντιδράσεις. Εχουμε δει και διαβάσει χειρότερα για τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ. Αλλά με τη δική του αυτοπροσωπογραφία. Ρωτάει η δημοσιογράφος αν τον επηρέασε η «αίγλη της εξουσίας». Και απαντάει: «Λιγότερο από άλλους. Δεν σημαίνει ότι είμαι καλύτερος άνθρωπος, αλλά αν έχεις πάει σε ένα σχολείο που ιδρύθηκε το 1500, σε ένα κολέγιο, στην Οξφόρδη (Queen’s College Oxford), που ιδρύθηκε το 1341, δεν έχεις ανασφάλεια. Εχεις μια “αστική αυτοπεποίθηση”». Φράση που ορθώς «έγραψε» πολύ άσχημα.
Προσπάθησε να τα μαζέψει, εμφανώς στριμωγμένος όχι τόσο από την «ανθρωποφαγία», που στην περίπτωσή του μάλλον φειδωλή υπήρξε, όσο από τις σοβαρές αντιδράσεις ακόμη και στενών πολιτικών του φίλων. Αλλά δεν… Διότι, εδώ που τα λέμε, τέτοια κουβέντα δεν λέγεται. Κι αν τέτοια κουβέντα είναι το όχημα τέτοιας νοοτροπίας και τέτοιας έλλειψης ενσυναίσθησης, τότε κλάψ’ τα, Ευκλείδη. Ο καθένας το παίρνει –και το πήρε– προσωπικά, έστω κι αν δεν είναι συριζαίος. Δηλαδή εγώ που πήγα στο νυχτερινό, το δημόσιο, το πολυκλαδικό, δεν πήγα καθόλου πανεπιστήμιο, δούλευα για να σπουδάσω, δεν σπούδασα, είμαι επιρρεπής στην ανασφάλεια; Στοιχειώδες.
Αλλά σιγά σιγά, φίλε μου, τα εξ αμάξης. Διότι μπορεί από το σακίδιό του να ξεπήδησε κάποια κρυφή γοητεία της μπουρζουαζίας, αλλά κάτω από αυτή, πατικωμένα από την αρνητική δημοσιότητα, βρίσκονται πολλά άλλα. Και οι πολέμιοί του, που ξεκινώντας από διάφορες αφετηρίες καταλήγουν στην απαξίωσή του, κακές υπηρεσίες προσφέρουν και στον ΣΥΡΙΖΑ αλλά και στον Τσίπρα όταν ξεχνούν ότι στάθηκε για χρόνια ο πιο στενός συνεργάτης του στη μάχη με τις τρόικες και τα κουαρτέτα. Βοήθησε όσο κανείς άλλος στην έξοδο από τα μνημόνια με τις λιγότερες δυνατές απώλειες για την κοινωνία. Συνέβαλε αποφασιστικά στο «μαξιλάρι» και στη ρύθμιση του χρέους.
Κακή υπηρεσία προσφέρουν επίσης όσοι υποτιμούν ότι ο Ευκλείδης, με το στιλ και τα greeklish του, την Οξφόρδη και τις οικονομικές του γνώσεις, το χιούμορ και την ευγένειά του, έχει πέρασμα σε κοινωνικά στρώματα που δύσκολα εμπιστεύονται τον ΣΥΡΙΖΑ. Είναι μια ζωντανή διάψευση του μύθου περί κατσαπλιάδων. Και από την άποψη αυτή είναι πολύτιμος για τον Τσίπρα. Οσοι αμφιβάλλουν καλό είναι να αναρωτηθούν γιατί και πώς έχει αναδειχτεί σε ένα από τα κορυφαία πρόσωπα και της Αριστεράς αλλά και του πολιτικού συστήματος. Μήπως διαθέτει «κάτι» που η Αριστερά χρειάζεται; Αν ναι, τότε φτάνουν οι επιθέσεις στον τραυματία. Παύσατε πυρ!
Ας πάρει όμως κι ο ίδιος ένα μάθημα. Να ελέγχει αυτό το «κάτι» που διαθέτει, γιατί αν το αφήσει να μεγαλώσει πολύ, θα τον καταπιεί…