Η Εύα με χειροπέδες Βρυξελλών. Τα ύστερα του – καλού– κόσμου! Από Κυρία δεν με Μέλλει, Κυρία με το Μέλι. Να την αποκηρύσσει το ΠΑΣΟΚ που τη νυμφεύτηκε, να την αποδοκιμάζει η ΝΔ που τη φλέρταρε, να μετανοεί το κοινό που τη στήριξε – του Βενιζέλου περιλαμβανομένου. Και να την αποστρέφονται όλοι οι μέτοχοι των γκαλά που την είχαν κορόνα στο άδειο τους κεφάλι. Γιατί πιάστηκε με τη χρυσή μπούρκα στην τσέπη, ως μη όφειλε, όχι τίποτε άλλο. Πήγε και φύλαγε –τι χαζό κορίτσι…– το πάκα στο σπίτι της και στις βαλίτσες του μπαμπά της. Και γιατί πρόσβαλε με τα πάκα –άκου πράγματα!– το Ευρωκοινοβούλιο, το κόμμα της, το σινάφι της και τη χώρα της. Της Μακεδονίας περιλαμβανομένης.
Κρίμα το κοριτσάκι, κρίμα, τι κάνει τ’ άτιμο το χρήμα, που λέει και το τραγούδι. Κρίμα όχι για όσα έκανε, για τα οποία θα τη φροντίσουν κατάλληλα η βελγική αστυνομία και η Δικαιοσύνη. Αλλά για όσα εκείνοι που τη στήριξαν, τη διαφήμισαν, την έσπρωξαν, την ανέβασαν στον ουρανό τώρα της κάνουν. Κυκλώματα και καθάρματα, επενδυτές του μακεδονικού και κερδοσκόποι του έθνους τώρα όχι μόνο κάνουν ότι δεν την ξέρουν, αλλά της πετούν ως αναμάρτητοι και τις πέτρες τους. Ενα ολόκληρο σύστημα, που σκοπίμως μπλέκει τη σόουμπιζ με την πολιτική, την πασαρέλα με την κομματική επικοινωνία και τη ρεμούλα με την κανονικότητα, κρύβει τώρα τις τσέπες του και δείχνει τα πριόνια του. Εύας πεσούσης πας πονηρός ξυλεύεται.
Ως Ηγερία του αντι-ΣΥΡΙΖΑ μετώπου, στα όπα όπα την είχαν βαρόνοι και ΜΜΕρακλήδες. Ξανθιά αγαπημένη Παναγιά της Μακεδονίας που ξεπουλούσε ο Τσίπρας. Ζαν Ντ’ Αρκ των Μένουμε Ευρώπη. Πρώτη μούρη στην αβάσταχτη ελαφρότητα όχι του δούναι, αλλά του λαβείν. Μέχρι την ιλαροτραγωδία για τον δολοφονημένο από τους κομμουνιστές παππού της έκαναν λαϊκό ανάγνωσμα κι ας φώναζαν οι ψύχραιμοι ότι είναι της παράγκας. Η Εύα ήταν η φανερή γοητεία της βαλκανικής μας μπουρζουαζίας. Μαζί τα φάγανε, καθείς στο πιάτο του. Αλλά τώρα έγιναν εισαγγελείς οι σπόνσορες. Ο όφις τώρα το παίζει ηθικός και νόμιμος. Και ισχύει νέο φιρμάνι: Φάγετε εξ αυτής πάντες, μπας και ξεχαστούν τα δικά σας.
Για να τη λυπηθείς δεν είναι. Εμάς πρέπει να λυπηθούμε. Για την ελληνική Δικαιοσύνη που κοιτάζει τη βελγική με μισό μάτι. Για τον καβγά ΠΑΣΟΚ και ΝΔ ποιος θα τη φορτωθεί. Για τα σκάνδαλα που γίνονται σκευωρίες. Το μαύρο μας το χάλι εκπροσωπεί με δυο λόγια η Εύα. Το σύστημα εξουσίας για το οποίο είναι ανοιχτές οι σαμπάνιες και κλειστές οι φυλακές. Η Καϊλή είναι η χαριτωμένη φιγούρα στην κορυφή της τούρτας τους. Από κάτω είναι οι μεγάλες μπουκιές και τα ανοιχτά σαγόνια που ζουν και βασιλεύουν. Αμήν, κορόιδα…
