Στο παλιό ερώτημα του γονιού –συνήθως στον κανακάρη του– «τι θέλεις να γίνεις, παιδί μου, όταν μεγαλώσεις;» η νέα απάντηση της κυβέρνησης είναι «Ιάπωνας ντελιβεράς στην Ελλάδα».
Δεν είναι ανέκδοτο ούτε εφεύρεση τρολ του διαδικτύου, είναι το απόσταγμα των δηλώσεων του υφυπουργού Κοινωνικής Ασφάλισης Παναγιώτη Τσακλόγλου, ο οποίος μιλώντας στον τηλεοπτικό σταθμό Attica για το θέμα της εργασίας των συνταξιούχων υποστήριξε ότι όταν σήμερα ένας 60χρονος ή 65άχρονος είναι σε καλύτερη κατάσταση υγείας με περισσότερες αντοχές από έναν άνθρωπο αντίστοιχης ηλικίας πριν από 20 ή 30 χρόνια μπορεί μια χαρά να εργάζεται.
Μάλιστα ο επί της κοινωνικής ασφάλισης υφυπουργός δεν το έβγαλε από την κοιλιά του το συμπέρασμα γιατί, εκτός από την επιστήμη που το επιβεβαιώνει, το υπουργείο του –όπως διαβεβαίωσε– δέχεται σωρεία αιτημάτων με πολύ πιεστικό τρόπο από συνταξιούχους οι οποίοι θέλουν να αποκτήσουν δυνατότητα συνέχισης του εργασιακού τους βίου και μετά τη συνταξιοδότησή τους.
Αναφερόμενος σε πολλές κατηγορίες εργαζομένων που τον πιέζουν προς αυτή την κατεύθυνση, χαρακτηριστικά ονομάτισε την κατηγορία των καθηγητών πανεπιστημίου.
Εκεί όμως που ο υφυπουργός το τερμάτισε ήταν στην ακόλουθη αναφορά-τεκμηρίωσή του (πολύ ανώτερη από την πρόσφατη άλλη για τους «δικηγόρους ντελιβεράδες»): «Θα σας δώσω ένα παράδειγμα μιας χώρας, της Ιαπωνίας. Στην Ιαπωνία ακόμη και διευθυντικά στελέχη σταματάνε στα 60 τους να δουλεύουν στις καλές δουλειές που έχουν και μετά έχουν μια πενταετία που μπορεί να δουλεύουν σε σουπερμάρκετ ή σε οτιδήποτε άλλο για να βγουν στη σύνταξη».
Στο ερώτημα των δημοσιογράφων της εκπομπής (Βούλα Κεχαγιά, Γιώργος Χουδαλάκης) αν θα το έκανε και ο ίδιος, απάντησε ότι «όλα τα πράγματα είναι ζήτημα αναγκών. Αν δεν είχα χρήματα, θα το έκανα; Θα το έκανα. Δεν λέω ότι είναι αυτό που θέλουμε να κάνουμε, απλώς ήταν ένα παράδειγμα από μια άλλη χώρα».
Οσο δε για την παλαιότερη δήλωσή του περί «δικηγόρων ντελιβεράδων», ψέλλισε το γνωστό «η δουλειά δεν είναι ντροπή» και αναφερόμενος στο εαυτό του εκμυστηρεύτηκε ότι «όταν ήμουν φοιτητής και δεν είχα χρήματα δούλευα νυχτοφύλακας» (όπως στην ταινία «Ο λουστράκος», στην οποία ο Βασιλάκης Καΐλας γυαλίζοντας παπούτσια έγινε τελικά σπουδαίος γιατρός).
Ωμά ο κ. υφυπουργός παραδέχτηκε ότι η εργασιακή πολιτική της κυβέρνησης υπακούει στο δόγμα «όποιος διαμαρτύρεται ότι δεν έχει χρήματα οφείλει να κάνει οποιαδήποτε δουλειά» (π.χ. οι δικηγόροι να κάνουν τους ντελιβεράδες) και όσοι δεν βγάζουν τον μήνα με τη σύνταξη πείνας μπορούν να συνεχίσουν να δουλεύουν μέχρι να πεθάνουν (εμείς ικανοποιούμε το δικό τους αίτημα).
Η περαιτέρω αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης απλώς θα επικυρώσει νομοθετικά την πραγματικότητα.
«Η δουλειά κάνει τους άντρες/ Το γιαπί, το πηλοφόρι, το μυστρί».