Μέσω της παρέμβασής του, ο Γιάννης Μορφούλης στηλιτεύει την προσπάθεια της ΝΔ να χρεώσει τις λάθος κινήσεις της στους πολιτικούς αντιπάλους της, σχολιάζοντας τον αγώνα στον οποίον έχει επιδοθεί ο Στέλιος Κυμπουρόπουλος, ούτως ώστε να δείξει πως «δεν υπάρχει κανένα ζήτημα με την ψήφο του και πως όλο το βάρος και τον φόρτο του ζητήματος τον δημιούργησαν εφημερίδες», με τον ευρωβουλευτή της ΝΔ να κάνει αναφορά στο Documento, την Αυγή και την ΕΦΣΥΝ.
Αναλυτικά το κείμενο του Γιάννη Μορφούλη:
Σε μια περίοδο κατά την οποία η κυβέρνηση της ΝΔ προχωρά στο ένα φάουλ μετά το άλλο σε πολλαπλούς τομείς και με συχνότητα και ταχύτητα που ομολογουμένως είναι πολύ δύσκολο να παρακολουθήσει κανείς, έρχεται και μια ακόμη, φαινομενικά ίσως μικρή, λανθασμένη ενέργεια από έναν εκ των αρίστων, ίσως και τον πλέον άριστο.
Μπορεί στα μάτια μιας κουρασμένης από όλη την περιρρέουσα ατμόσφαιρα κοινωνίας η υπερψήφιση μιας τροπολογίας σε ένα ψήφισμα από έναν ευρωβουλευτή να μοιάζει μηδαμινό και σίγουρα μπροστά σε αυτά που έχουμε να αντιμετωπίσουμε ελάχιστης σημασίας γεγονός. Όμως σίγουρα θα το αξιολογούσε καλύτερα κάποιος εάν λάμβανε υπόψη του τη χρονική στιγμή που συμ βαίνει κάτι τέτοιο, ποιός προχωρά σε αυτή την ενέργεια και πώς την δικαιολογεί μετά από το μεγαλοπρεπές είναι η αλήθεια άδειασμά του από την ίδια την παράταξή του, η οποία ηρείσθω εν παρόδω το μόνο που έκανε είναι να τον αδειάσει παταγωδώς με τον πλέον επίσημο τρόπο χωρίς όμως να απαλλαγεί από το βάρος που θα της είναι πια το να υπερασπίζεται τον ίδιο αποστρεφόμενη την ίδια στιγμή ορισμένες ίσως από τις απόψεις του αλλά πάντως σίγουρα κάποιες από τις πιο πυρηνικές, όπως εκφράστηκαν από μια τέτοια υπερψήφιση.
Ο λόγος για τον κ. Στέλιο Κυμπουρόπουλο ο οποίος όχι μόνο υποπίπτει στο μέγιστο πολιτικό ατόπημα να υπερψηφίσει μια διάταξη σε ένα ψήφισμα με την οποία αφήνεται να εννοηθεί πως θα μπορούσε να υπάρξει οποιουδήποτε άλλου είδους αντιμετώπιση απέναντι στο δικαίωμα της γυναίκας και μόνο αυτής να ορίζει τί θέλει να κάνει με το σώμα της και εάν επιθυμεί ή όχι να φέρει ένα παιδί στον κόσμο, ζητήματα δηλαδή λυμμένα σε αυτόν τον τόπο εδώ και χρόνια, αλλά ευτυχώς ή δυστυχώς το συνοδεύει και με ένα δεύτερο για πολλούς μπορεί μικρότερο για μένα όμως εξόχως σημαντικό λάθος. Και εάν το πρώτο λάθος αφορά τον ίδιο, τις απόψεις του και σε μια τελευταία ανάλυση το κόμμα του και τις σχέσεις που αυτό θα έχει από εδώ και πέρα μαζί του και την αμηχανία που θα προκαλείται σε αυτό κάθε φορά που θα πρέπει να υπερασπιστεί παρόμοιες ιδέες και απόψεις του συγκεκριμένου ευρωβουλευτή (εσωκομματικές συνέπειες που λίγο μας αφορούν), το δεύτερο λάθος νομίζω ότι ακουμπά ευρύτερα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε και θα αντιμετωπίσουμε και στο μέλλον. Και αναφέρομαι στη προσπάθεια του κ. Κυμπουρόπουλου να ισοσκελίσει και να ξεχάσουμε ,λες και είναι δυνατόν να ξεχάσουμε, το πρώτο λάθος και την πόρτα που μπορεί να ανοίξει στο σκοτάδι μια ψήφος σαν κι αυτή που έδωσε, προσφέροντας επικοινωνιακή νομίζει υπηρεσία στο κόμμα του, προσπαθώντας να βγάλει εαυτόν και αλλήλους από τη δύσκολη θέση καταφεύγοντας ω του θαύματος πού αλλού παρά στη μαγική ρήση: “παρερμηνεύτηκαν οι δηλώσεις μου”. Μόνο που εδώ δεν μιλάμε για δηλώσεις παρά μιλάμε για άσκηση των καθηκόντων του και ψηφοφορία επί ενός ψηφίσματος και των τροπολογιών του. Επομένως νομίζω πως τα περιθώρια παρερμηνείας της ελεύθερης ψήφου του είναι ελάχιστα εάν όχι παντελώς ανύπαρκτα. Εκτός και εάν θέλει να μας πείσει ότι πολιτικοί του αντίπαλοι τον πήραν από το χέρι και ως άβουλο αθώο κοράσιον τον έπεισαν να ψηφίσει αυτό το ψήφισμα αλλά και πιο συγκεκριμένα αυτή την επίμαχη τροπολογία. Και όλο αυτό με σκοπό να προκαλέσουν ανεπανόρθωτη βλάβη στο πολιτικό του προφίλ.
Επειδή όμως ο κ. Κυμπουρόπουλος είναι ένας εξαιρετικά ευφυής άνθρωπος και δεν θα απέδιδε ποτέ την ψήφο του σε μια μεθόδευση όπως αυτή που περιγράφηκε παραπάνω, αυτό που προσπάθησε και προσπαθεί να κάνει είναι να μας πείσει πως το ζήτημα βρίσκεται αλλού, όχι δηλαδή στην δική του ψήφο για την οποία έσπευσε ασθμαίνοντας να ζητήσει και μια μισή συγγνώμη και εύλογα αναρωτιέται κανείς προ τί η συγγνώμη εφόσον δεν υπάρχει παραδοχή κάποιου λάθους, αλλά πως το ζήτημα εντοπίζεται στη διαχείριση, μιντιακή κυρίως , της είδησης της ψήφου του με άλλα λόγια πως φταίμε εμείς που τον πιάσαμε με την γίδα στην πλάτη και δεν τον αφήσαμε να ολοκληρώσει την κλοπή και όχι αυτός που προχώρησε στην κλοπή. Μόνο έτσι μπορεί να ερμηνευτεί ο αγώνας στον οποίο έχει επιδοθεί για να μας πείσει πως δεν υπάρχει κανένα ζήτημα με την ψήφο του και πως όλο το βάρος και τον φόρτο του ζητήματος τον δημιούργησαν εφημερίδες όπως το Documento, η Εφ.Συν. και η Αυγή προκειμένου να προξενήσουν κάποιου τύπου πολιτική ζημία στον επί γης Μεσσία που ακούει στο όνομα Κυριάκος Μητσοτάκης. Κι αυτό επειδή ο κ. Κυμπουρόπουλος αποτέλεσε με προσωπική του επιλογή μέλος της ομάδας των αρίστων που το ελάχιστο που θα πετύχαιναν κατά δήλωσή τους ήταν να φτιάξουν ένα κράτος με το οποίο θα τρίβαμε τα μάτια μας. Το επιχείρημα περί στημένης διαστρέβλωσης λεγομένων αλλά και πράξεων μπορεί και να υπήρχε κάποιος πρόθυμος να το ακούσει επειδή ο κ. Κυμπουρόπουλος είναι συμπαθής. Μόνο που αυτό το επιχείρημα θέλεις από τη πολυχρησία, θέλεις από την έλλειψη άλλων επιχειρημάτων, θέλεις από τη σαθρότητα του ίδιου του επιχειρήματος έχει παλιώσει και προφανώς πάλιωσε πολύ πιο γρήγορα από όσο θα περίμεναν και οι ίδιοι του οι εμπνευστές.
Με δυο λόγια. Δεν υπάρχει κανείς να σας ακούσει κύριοι της ΝΔ όταν λέτε πως για κάθε χοντροειδέστατο λάθος, έκνομη ενέργεια, παραβίαση υγειονομικών κανόνων και ουκ έστιν αριθμός άλλων λαθών που κάνετε, φταίνε οι πολιτικοί σας αντίπαλοι, ο λαός που δεν έχει το μυαλό να σκεφτεί και να συνειδητοποιήσει πόσο σοφά τον ποιμενείτε. Η μοίρα σας και το κακό το ριζικό σας. Πιο απλά και εν κατακλείδι: δεν χρειάζεστε κανέναν να εκμεταλλεύεται τα αναρίθμητα λάθη που κάνετε κάθε μέρα. Είστε ικανοί από μόνοι σας στα αυτογκόλ. Μας το αποδεικνύετε συνεχώς. Συνεχίστε έτσι. Θα δικαιωθείτε σύντομα.
