Θα ξεκινήσω με ένα στοιχείο σημαντικό κατά τη γνώμη μου από το ρεπορτάζ.
Το επόμενο διάστημα ο νέος Έλληνας ΥΠΕΘΑ θα επισκεφθεί την πΓΔΜ. Πρόκειται για πολύ σημαντική είδηση αν κάποιος γνωρίζει τον βαθμό εμπλοκής της Τουρκίας στις προσπάθειες του γειτονικού κράτους να συγκροτήσει ένα στοιχειωδώς αξιόμαχο στρατό. Και τις σχέσεις της Τουρκίας με την Αλβανία, θα συμπληρώσω εγώ. Και τις προσπάθειες εξισλαμισμού της Αλβανικής μειονότητας από τον Ερντογάν.
Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Θα ακολουθήσουν και άλλες επισκέψεις Ελλήνων αξιωματούχων στην πΓΔΜ. Η πρόθεση είναι οι συνομιλίες των δύο πλευρών να λάβουν χαρακτήρα fast track. Το γειτονικό κράτος άλλωστε εξαρτάται αποκλειστικά από το λιμάνι της Θεσσαλονίκης και αν όλα πάνε καλά και σύμφωνα με τους σχεδιασμούς τα επόμενα χρόνια θα γίνει ο καλύτερος και πιο πιστός μας φίλος και σύμμαχος στην πολύπαθη βαλκανική ενδοχώρα.
Έχω έναν φίλο που ακούω την άποψή του ο οποίος με ρωτά τι θα γίνει εάν στις εκλογές στην πΓΔΜ επανέλθουν οι ακροδεξιοί εθνικιστές του VMRO, οι οποίοι και φιλορώσοι είναι και αντιαμερικανοί και ανθέλληνες και διεφθαρμένοι σε μεγάλο βαθμό και υπεύθυνοι για τις αθλιότητες του Γκρούεφσκι την προηγούμενη δεκαετία;
Απαντώ ευθέως: Οι τελευταίοι ζήτησαν τη διεξαγωγή πρόωρων εκλογών μαζί με τις προεδρικές που θα διεξαχθούν στις 5 Μαΐου. Ο Ζόραν Ζάεφ σκέφτεται να πει το «ναι» και όλα δείχνουν ότι σε αυτήν την περίπτωση θα είναι ο μεγάλος νικητής και οι εθνικιστές θα περάσουν στην ιστορία ως ένα ακόμη μελανό κομμάτι στα Βαλκάνια.
Αν έχουμε εκλογές τον ίδιο μήνα στην Ελλάδα, μαζί με τις ευρωεκλογές οι οποίες θα διεξαχθούν στις 26 Μαΐου, ο κ. Τσίπρας θα έχει μια ευκαιρία να βρει μπροστά του ένα καθαρό διάδρομο τετραετίας, απαλλαγμένος αυτήν τη φορά από την προσπάθεια Μητσοτάκη και Γεννηματά (θα περάσουν κι αυτοί ως μουτζούρα στην ιστορία) να τον ρίξουν από την εξουσία χρησιμοποιώντας το ονοματολογικό, τον οποίο και θα χρησιμοποιήσει προκειμένου η χώρα μας, για πρώτη ίσως φορά, να αποκτήσει στα Βαλκάνια και τη Ν.Α. Μεσόγειο, τον ηγεμονικό ρόλο που θα έπρεπε να είχε αν δεν την ανέκοπταν διαρκώς οι ημεδαποί «πατριώτες» με τις φουσκωμένες τσέπες και τα γνωστά επώνυμα. Όσοι δηλαδή ενδιαφέρονται αποκλειστικά για την πολιτική τους καριέρα, την χρυσοπληρωμένη έδρα στη Βουλή και τα υπουργικά προνόμια.
Ο Μπουκόφσκι έγραφε ότι «Έχουμε χαραμίσει την Ιστορία σαν μια παρέα μεθυσμένων που ρίχνουν ζάρια, πίσω στις αντρικές τουαλέτες του τοπικού μπαρ». Είναι σαν ο αιρετικός αμερικανός να φωτογραφίζει τα Βαλκάνια, στα οποία όμως γεννήθηκε κι ο Ευριπίδης που θεωρούσε τυχερό όποιον διδάχτηκε ιστορία. Για να δούμε…
ΥΓ: Για τις πολιτικές εξελίξεις και τις προσπάθειες δημιουργίας της «σοβαρής Χρυσής Αυγής», με αιχμή το ονοματολογικό, ως μετεκλογική μαγιά για τον Κυριάκο Μητσοτάκη θα έχουμε χρόνο να τα πούμε…
