Τις επόµενες µέρες η κυβέρνηση ολοκληρώνει την αγορά 18 µαχητικών αεροσκαφών Rafale, µε κόστος που διαµορφώνεται κοντά στα 2,3 δισ. ευρώ.
Οπως λένε συντονισµένα κυβερνητικοί αξιωµατούχοι και ΜΜΕ, «έτσι αλλάζει το ισοζύγιο υπέρ της Ελλάδας». Ωστόσο η συζήτηση που εξαντλείται στο αν η Ελλάδα πρέπει να εξοπλίζεται είναι αποπροσανατολιστική. Συσκοτίζει το γεγονός ότι η Ελλάδα συµµετέχει στους νατοϊκούς σχεδιασµούς, βασικό στοιχείο των οποίων είναι η επέκταση της δράσης σε όλη την υδρόγειο, η στρατιωτική περικύκλωση της Ρωσίας και η αντιπαράθεση µε την Κίνα. Σ’ αυτό τον πολύ επικίνδυνο σχεδιασµό εµπλέκονται στρατιωτικές δυνάµεις και οπλικά συστήµατα των κρατών-µελών του ΝΑΤΟ και η ενίσχυση της ΝΑ πτέρυγάς του. Σε αυτούς τους σχεδιασµούς συµµετέχει η άρχουσα τάξη της χώρας, µε τη συµφωνία όλων των αστικών κοµµάτων και κυβερνήσεων.
Η κυβέρνηση Ν∆ και τα άλλα κόµµατα πασχίζουν να αφαιρέσουν όλο αυτό το πλαίσιο από τη συζήτηση για το νέο εξοπλιστικό πρόγραµµα που θα πληρωθεί αδρά από τον ελληνικό λαό. Οµως η πείρα αποδεικνύει ότι αυτοί οι εξοπλισµοί συνδέονται πρωτίστως µε τις ανάγκες του ΝΑΤΟ και όχι µε την υπεράσπιση των συνόρων και των κυριαρχικών δικαιωµάτων του ελληνικού λαού.
• Ποια αµυντική θωράκιση της Ελλάδας διακυβεύεται στη Σαουδική Αραβία, όπου στέλνονται συστοιχίες Patriot µαζί µε προσωπικό των ενόπλων δυνάµεων;
• Τι δουλειά έχουν µονάδες του Πολεµικού Ναυτικού σε περιπολίες στον Περσικό κόλπο;
• Ποια συµφέροντα υπηρετεί η µετατροπή στρατιωτικών εγκαταστάσεων και υποδοµών της Ελλάδας σε πολεµικά ορµητήρια των αµερικανονατοϊκών, όπως προβλέπει η ελληνοαµερικανική συµφωνία;
• Τι προσφέρει στην ασφάλεια του λαού η διάθεση 2% του ΑΕΠ για το ΝΑΤΟ κάθε χρόνο;
• Τι δουλειά έχουν πολιτικό προσωπικό και στελέχη των Ε∆ σε αποστολές εκτός συνόρων, τη στιγµή που η τουρκική επιθετικότητα αναβαθµίζεται;
Στις παραπάνω «αποστολές» –και σε πολλές ακόµη– συµµετέχουν υποδοµές και συστήµατα των ενόπλων δυνάµεων τα οποία όταν αγοράζονταν οι αντίστοιχες κυβερνήσεις έλεγαν πάλι ότι «πρέπει να προτιµήσουµε κανόνια αντί για βούτυρο» λόγω της τουρκικής προκλητικότητας. Αυτές οι αγορές έγιναν, αλλά η τουρκική επιθετικότητα δεν κάµφθηκε.
Να δούµε ακόµη ένα παράδειγµα. Από τις ΗΠΑ το 2017 ο κ. Τσίπρας είχε επιστρέψει µε την προίκα της «αναβάθµισης των F-16». Μάλιστα τότε όλα τα αστικά κόµµατα συµφωνούσαν σ’ αυτό!
• Τι έλεγε τότε η ελληνική κυβέρνηση;
Οτι η αναβάθµιση εξασφαλίζει «αεροπορική υπεροχή στο Αιγαίο». Ο,τι λέει τώρα η κυβέρνηση για τα Rafale.
• Τι έλεγε τότε το υπουργείο Αµυνας των ΗΠΑ;
«Η αναβάθµιση των αεροσκαφών […] θα ενισχύσει την ικανότητα της ελληνικής ΠΑ να υποστηρίζει το ΝΑΤΟ και να παραµένει διαλειτουργική µε τις ΗΠΑ και τη συµµαχία του ΝΑΤΟ».
• Τι έλεγαν τότε η κυβέρνηση και τα αστικά κόµµατα για τη στάση του ΚΚΕ να καταψηφίσει την αναβάθµιση των F-16;
Τα ίδια που λένε και τώρα. ∆εν έλειπαν ούτε οι ακροδεξιές φωνές (άλλωστε ένα τµήµα τους εκφραζόταν από τους τότε συγκυβερνώντες ΑΝΕΛ) µε αβάσιµους αντιΚΚΕ ισχυρισµούς. Αν όµως κάποιοι πρέπει να δώσουν εξηγήσεις είναι η Ν∆, ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΙΝΑΛ που αναγορεύουν τους ευρωατλαντικούς σε παράγοντες ασφάλειας.
Πώς δικαιολογούν το γεγονός ότι µια νατοϊκή χώρα (Γαλλία) εξοπλίζει µια άλλη νατοϊκή χώρα (Ελλάδα) για να αντιµετωπίσει υποτίθεται µια τρίτη νατοϊκή χώρα, (Τουρκία); Τι εµποδίζει αύριο Γαλλία και Τουρκία να «διορθώσουν» τις σχέσεις τους; Ποιος αλήθεια εγγυάται ότι, ακόµη κι αν κατακτηθεί προσωρινά το «αεροπορικό πάνω χέρι στο Αιγαίο», αυτό δεν θα ανατραπεί από ένα νέο οπλικό σύστηµα που θα αγοράσει η τουρκική κυβέρνηση; Επί της ουσίας ο αδιέξοδος χαρακτήρας των εξοπλιστικών ανταγωνισµών επιβεβαιώνεται για δεκαετίες.
Οι εξοπλισµοί στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ σηµαίνουν περαιτέρω εµπλοκή σ’ ένα περιβάλλον όλο και πιο οξυµένων ανταγωνισµών. Αυτές οι ανάγκες καθορίζουν το περιεχόµενο των εξοπλισµών αλλά και τα «όριά» τους. Μόνο κάποιος αφελής δεν µπορεί να δει ότι το ΝΑΤΟ έχει αποφασιστικό λόγο επί των οπλικών συστηµάτων κάθε χώρας-µέλους, επί της χρήσης και του προσανατολισµού τους.
Η κούρσα των εξοπλισµών τρέχει και εγγυάται µόνο τα αµερικανονατοϊκά σχέδια και τα κέρδη των πολεµικών βιοµηχανιών που τα χρυσοπληρώνουν οι λαοί ακόµη και µε το αίµα τους.
Ο Νίκος Ρεμπάπης είναι στέλεχος του ΚΚΕ και μέλος του γραφείου Τύπου της Κεντρικής Επιτροπής
