Έξοδος από τα μνημόνια σήμερα λέει σύσπασα η Ευρώπη, η κυβέρνηση, το ψελλίζει με πίκρα η αντιπολίτευση.
Κι επειδή οι πολιτικές αναλύσεις θα περισσέψουν το προσεχές διάστημα ας το πάρουμε το πράμα αλλιώς και ελάτε να «τραγουδήσουμε» την έξοδο. Πες ότι είμαστε σε ένα ραδιόφωνο και ντύνουμε μουσικά – με σχολιογραφική διάθεση τη συμβολική αυτή μέρα!
Ας ξεκινήσουμε με το γκανιάν και το «ευκολάκι» που είναι το “βγαίνουμε μωρό μου βγαίνουμε μέσα απ’ το τουνέλ” που μας συντροφεύει μουσικώς σε κάθε έξοδο από κάθε δυσκολία από το μακρινό και ουδόλως μνημονιακό 1986.
https://www.youtube.com/watch?v=74vthNRoQNU
Επειδή όμως το θέμα της “εξόδου” είναι πρωτίστως υπαρξιακό και άρα ροκ νομίζω ότι οι Animals ταιριάζουν μούρλια με την περίσταση: θα βγούμε από αυτό το μέρος κι ας είναι το τελευταίο πράμα που θα κάνουμε έλεγε ο οργισμένος Eric Burdon και βεβαίως όλα δείχνουν ότι συντασσόμαστε μαζί του κι ας μην είμαστε στο 1965
Επειδή το καλοκαίρι θέλει τις μουσικές του φυσικά θα πάμε στον τεράστιο Μπομπ Μάρλει που το 1977 με το Exodus είχε χαλάσει κόσμο. Με τα χρόνια χάλασε κυριολεκτικά ο κόσμος αλλά σήμερα, είπαμε, ψαχνουμε τον συμβολισμό και το Exodus είναι ό,τι πρέπει. Άλλωστε αναρωτιέται ο καλλιτέχνης: είσαι ευχαριστημένος με τη ζωή που κάνεις;
Πάντα ο άνθρωπος θέλει να βγαίνει από τα σκοτεινά τούνελ! Ακόμη κι από τούνελ του έρωτα! Πόσο ν’ αντέξεις! 1980 λοιπόν και να ένα τούνελ που (στην αρχή του τουλάχιστον) είναι ερωτικό! Τραγουδισμένο από τους Dire Straits.
Ας έρθουμε και στους αμφισβητίες των 90’ς
If you’re under 18 you won’t be doing any timeHey, come out and play
Παίζουν δυνατά οι “The Offspring” από το 1994
Μετά από 8 χρόνια μνημονίων ελπίζω οι πολιτικοί, κάποιοι που το είχαν συνήθειο, να ξεχάσουν αυτά που ήξεραν και να μην έχουν ως εθνικό τους ύμνο το τραγουδάκι που γράφτηκε για δύο πιτσιρίκια που έκαναν ληστείες. Από το μακρινό 1976, Steve Miller Band: Take the money and run.
Get a good job with good pay and you’re okay. Δηλαδή “βρες μια δουλειά με καλά λεφτά κι είσαι οκ” τραγουδούσαν οι PInk Floyd στο Dark Side of the moon το 1973.
Και φυσικά για τα λεφτά που “μαζί ΔΕΝ τα φάγαμε” έγιναν όλα και γι’ αυτά θα γίνονται!
Και για να μην το παραζαλίζουμε: Η ζωή δεν είναι ένας τροχός με ατσάλινες αλυσίδες τραγοδούσε ο Ritchie Blackmore το 1975 και είχε απολύτο δίκιο!
Η ζωή μας είναι γεμάτη πιστωτικές, χρεωστικές, συμβάσεις με ψιλά γράμματα και παρ’ όλα αυτά ελπίζουμε να πιάσουμε κάποτε το ουράνιο τόξο!
Αυτά, και καλή έξοδο!Υ.Γ. Προφανώς η σχετική λίστα μπορεί να γεμίσει με πάμπολλα τραγούδια. Αλλά μια και θα το γιορτάζουμε στο διηνεκές ας κρατήσουμε και κάποια για άλλη περίσταση!
