Την ιστορική ρήση του Κωνσταντίνου Καραμανλή του original «έξω πάμε καλά» δεν μπορεί να την ενστερνιστεί ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Αν μέσα πάει κακά, έξω (και το γνωρίζει, αυτό είναι το πρόβλημα) σπάνε πλάκα μαζί του. Η προσπάθεια να εμφανιστεί ο Μητσοτάκης ως ο Μακρόν των Βαλκανίων, με αναφορές σε διεθνείς επενδύσεις και παγκόσμια αίγλη, έχει προ πολλού υποβαθμιστεί στην τραγική προσπάθεια να ράβει κοστούμια με αντιγραφή πατρόν του Γάλλου προέδρου. Το σκέτο «Βαλκανίων» λοιπόν δεν είναι και τόσο τιμητικό, πόσο μάλλον όταν το περιγράφει ακριβώς ο Μένιος Φουρθιώτης με τη δημοσίευση των μηνυμάτων που αντάλλαξε με τους υπουργούς της καρδιάς του. Δεν έφτανε όμως ο Μένιος, ήρθε και ο Μέρφι, του οποίου οι νόμοι συναγωνίζονται την καλή τύχη που φημολογείται ότι έχει ο Μητσοτάκης ως Μητσοτάκης. Με βάση λοιπόν τον νόμο του Μέρφι, τίποτε δεν είναι τόσο κακό ώστε να μην μπορεί να γίνει χειρότερο. Μετά τον χιονιά και τον Φουρθιώτη ήρθε και εκείνο το δημοσίευμα του έγκυρου ευρωπαϊκού EurActiv, το οποίο σε άρθρο του έμπειρου περί της Κομισιόν δημοσιογράφου Σαράντη Μιχαλόπουλου μας πληροφορεί ότι στην Ευρώπη όχι μόνο δεν έχουν την καλύτερη άποψη για τον Μητσοτάκη, αλλά θα ήθελαν πολύ να τον απομακρύνουν από πρωθυπουργό για να εξυγιανθεί η προβληματική Ελλάδα. Προσβλέπουν λοιπόν σε μια κυβέρνηση τεχνοκρατών που θα τον αντικαταστήσει, καθώς «δεν μπορεί το παιδί». Το δημοσίευμα έτσι κι αλλιώς είναι βαρύ γιατί δεν αποτελεί δημοσιογραφία του τύπου μου, είπε ένας φίλος που ο μπατζανάκης του είναι συμπέθερος διπλωμάτη, αλλά έχει εμφανώς πηγές στην Κομισιόν.
Ποιος είδε λοιπόν τον Θεό και τον Μέρφι μαζί (καλά, για τον Σαράντο Μιχαλόπουλο να μην πούμε καλύτερα) στο Μαξίμου και δεν τον φοβήθηκε. Είναι γνωστό στον Μητσοτάκη (το έχει γράψει καιρό τώρα η Μπάμπουσκα) ότι ο Μαργαρίτης Σχοινάς, τον οποίο επέλεξε ο Μητσοτάκης για επίτροπο, έχει όχι μόνο διασυνδέσεις στην Κομισιόν αλλά και βλέψεις για να γίνει αντικαταστάτης του. Ενα λοιπόν το κρατούμενο, ότι τα σενάρια της Κομισιόν έρχονται και δένουν με έναν τεχνοκράτη που μάλλον θα ήθελε η Κομισιόν. Ο πραγματικός λόγος όμως που ο Μητσοτάκης έγινε έξαλλος ήταν άλλη παράγραφος του άρθρου, που δεν αφορούσε τη διαδοχή αλλά το τι συμβαίνει. Σύμφωνα με τις πηγές του δημοσιογράφου στην Κομισιόν, οι Ευρωπαίοι θεωρούν ότι τα κονδύλια που κατευθύνονται στην Ελλάδα έχουν και θα έχουν ως πραγματικούς αποδέκτες μια κλίκα επιχειρηματιών γύρω από την κυβέρνηση της ΝΔ. Δεν φτάνουν στις επαγγελματικές ομάδες που έχουν πληγεί και τα έχουν ανάγκη, αλλά τα απορροφούν οι «ασφαλείς» επιχειρήσεις.
Αυτή λοιπόν η αποτύπωση της πραγματικότητας στο δημοσίευμα που φαίνεται να είναι αντιληπτή από τους Ευρωπαίους αξιωματούχους τάραξε τον πρωθυπουργό και τους διερχόμενους (λόγω φωνών) από το Μαξίμου. Η πρώτη αντίδραση ήταν να τηλεφωνήσουν στο EurActiv και να επιπλήξουν τους ξένους δημοσιογράφους. Επειδή όμως αυτή η πρακτική στο παρελθόν όχι μόνο δεν πέτυχε αλλά τους εξέθεσε κιόλας, πάρθηκε η απόφαση να διαμαρτυρηθούν στην πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν. Δεν της είπαν, βέβαια –ούτε θα τολμούσαν–, «τι είναι αυτά που λένε οι δικοί σου;», αλλά της έδωσαν το μήνυμα ότι ως δεξιό ευρωπαϊκό κόμμα που είναι στην εξουσία επιθυμούν μια στήριξη. Η στήριξη ήρθε από τη διάψευση που έκανε ο υπεύθυνος Τύπου της Κομισιόν ότι δεν έχει υπόψη τέτοια πράγματα. Οπως καταλαβαίνει ο καθένας, δεν ήταν δυνατόν η Κομισιόν να παραδεχτεί ότι θα ήθελε να ανατρέψει τον πρωθυπουργό μιας άλλης χώρας, αλλά η «διάψευση» μπόρεσε να μεταδοθεί μέσω ΑΠΕ στους Ελληνες ιθαγενείς. Το θέμα λοιπόν είναι ότι η ρήση «έξω πάμε καλά» έχει μετασχηματιστεί στο «έξω μας πήραν χαμπάρι». Και όπως θα έλεγε ο Μέρφι στον Μητσοτάκη: «Χαμογέλα, το αύριο θα είναι χειρότερο».
