Η ηθοποιός Τζίλιαν Άντερσον συγκέντρωσε επιστολές με ερωτικές φαντασιώσεις από γυναίκες όλου του κόσμου και τις εξέδωσε σε βιβλίο.
«Συνήθως μιλάω πολύ ανοιχτά με τους φίλους μου για το τι με ερεθίζει, αλλά υπάρχει ένα πράγμα που δεν λέω σε κανένα: οι αντρικές τριχωτές μασχάλες πραγματικά με τρελαίνουν», γράφει μια άθεη και σινγκλ λευκή Αμερικανίδα, η οποία αυτοπροσδιορίζεται σεξουαλικά ως αρομαντική. Πρόκειται για απόσπασμα από ανώνυμη επιστολή η οποία στάλθηκε στην ηθοποιό Τζίλιαν Άντερσον (τη μάθαμε από την τηλεοπτική σειρά «X-Files») όταν εκείνη πήρε την πρωτοβουλία να ζητήσει από γυναίκες από όλο τον κόσμο να της στείλουν ανώνυμα γράμματα σχετικά με τις σεξουαλικές τους φαντασιώσεις. «Όταν αυνανίζομαι ή κάνω σεξ με τον άντρα μου, φαντάζομαι συχνά κάτι σαν φαλλικό πλοκάμι να με πλησιάζει και να διεισδύει μέσα μου» γράφει μια άλλη αποστολέας (και όσο το διαβάζεις αναρωτιέσαι αν θες να ξαναφάς χταπόδι).
«Το σεξ γίνεται ακόμη πιο περίπλοκο από το γεγονός ότι είμαι άτομο με αναπηρία» εξηγεί μια Ρομνί Βρετανίδα στην επιστολή της στην οποία επίσης αναφέρεται και στις ερωτήσεις που δέχεται διαρκώς σχετικά με τη σεξουαλικότητά της – αρκετός κόσμος ακόμη και σήμερα συμπεραίνει αυθαίρετα πως οι ανάπηροι είναι ασέξουαλ ή αποκλεισμένοι από το σεξ. «Προσπαθώ να μην έχω φαντασιώσεις, γιατί μου έχουν πει ότι είναι αμαρτία, και ο πόθος –όπως εξηγεί ο Δάντης – έχει την τάση να σε αφήνει μετέωρο, σε μια αβέβαιη κατάσταση διέγερσης, αποκομμένο από την πραγματικότητα» σημειώνει μια Ιρλανδοαμερικανίδα η οποία μεγάλωσε σε εξαιρετικά αυστηρό καθολικό περιβάλλον.
Πώς ξεκίνησε όμως αυτό το πρότζεκτ της συλλογής επιστολών; Όταν η Τζίλιαν Άντερσον προετοιμαζόταν για τον ρόλο της σεξοθεραπεύτριας Δρ. Τζιν Μίλμπερν στην τηλεοπτική σειρά «Sex education» διάβασε για πρώτη φορά το βιβλίο «My secret garden: Women’s sexual fantasies» της μυθιστοριογράφου Νάνσι Φράιντεϊ το οποίο πρωτοεκδόθηκε το 1973. Σε αυτό γυναίκες της διπλανής πόρτας μιλούσαν ανοιχτά για την εσωτερική ερωτική ζωή τους, αυτή δηλαδή που βίωναν με τον εαυτό τους: τις επιθυμίες, τις φαντασιώσεις και τον αυνανισμό. Το βιβλίο συζητήθηκε πολύ τα χρόνια που μεσολάβησαν καθώς παρουσίαζε πτυχές από τη σκέψη των γυναικών οι οποίες ελάχιστα συζητιούνταν ανοιχτά μέχρι τότε.
Πενήντα χρόνια μετά την κυκλοφορία του βιβλίου, η Άντερσον θέλησε να κάνει κάτι αντίστοιχο με στόχο να διερευνήσει τις αλλαγές στις κοινωνικές και τις σεξουαλικές σχέσεις. Έτσι προέκυψε το πρότζεκτ «Αγαπητή Τζίλιαν». Γυναίκες ασέξουαλ, στρέιτ, λεσβίες, μπαϊσέξουαλ, τρανς και πανσέξουαλ αλλά και γυναίκες καθολικές, βουδίστριες, άθεες, επισκοπιανές, εβραίες, μορμόνες, παγανίστριες και σατανίστριες γράφουν όσα ποτέ δεν τόλμησαν να πουν. Πολλές από αυτές ομολογούν πως ντρέπονται να διεκδικήσουν τη σεξουαλική ικανοποίηση. «Ως κοινωνία, έχουμε συνηθίσει να βάζουμε τις γυναίκες σε κουτάκια, περιορίζοντας τις ταυτότητες και τους ρόλους τους –η θελκτική ερωτική παρτενέρ, η τρυφερή μητέρα, η δυναμική γυναίκα καριέρας– κι ωστόσο αυτό που δείχνουν αυτές οι φαντασιώσεις είναι ότι καμία γυναίκα δεν έχει μόνο μια ταυτότητα» αναφέρει η Άντερσον στην εισαγωγή.
Ως τι διαβάζεται όμως ένα τέτοιο βιβλίο; Μπορεί κάποιος να θεωρήσει ότι το δείγμα είναι αντιπροσωπευτικό των γυναικών όλου του πλανήτη; Μάλλον όχι, καθώς οι περισσότερες περιπτώσεις είναι γυναίκες αναπτυγμένων χωρών, από κοινωνίες δηλαδή στις οποίες η γυναικεία σεξουαλικότητα θεωρείται δεδομένη ακόμη κι αν δεν τυγχάνει της αποδοχής που έχει η αντρική. Δεν μαθαίνουμε ποτέ στο βιβλίο ποιες είναι οι μύχιες ερωτικές σκέψεις των γυναικών του Ιράν ή του Αφγανιστάν. Προφανώς δεν υπάρχει καν η δυνατότητα. Ωστόσο, ακόμη και για τις γυναίκες της Δύσης από τις οποίες προέρχονται κυρίως οι επιστολές, το αντρικό βλέμμα παραμένει βαρύ, ενώ υπάρχει ο προβληματισμός σχετικά με το αν βιώνουν την ερωτική επιθυμία όπως θα ήθελαν ή όπως έμαθαν πως θα έπρεπε να θέλουν.
Το βιβλίο –στο οποίο ανάμεσα στις άλλες ανώνυμες επιστολές περιλαμβάνεται επίσης ανώνυμη επιστολή της Τζίλιαν Άντερσον– σαφώς δεν αποτελεί επιστημονική μελέτη πάνω στη γυναικεία σεξουαλικότητα. Περισσότερο λειτουργεί σαν μια πόρτα που κάποιες γυναίκες άφησαν ανοιχτή ώστε να λειτουργήσει απελευθερωτικά για όσες βιώνουν αισθήματα ενοχής σχετικά με όσα επιθυμούν στο κρεβάτι τους.
Info
Το βιβλίο «Θέλω» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Bell σε μετάφραση της Μαρίας Παπανδρέου
