Την τελευταία της πνοή άφησε η γνωστή παρουσιάστρια Νανά Καραγιάννη, η οποία πάλευε χρόνια με τη νευρική ανορεξία…
Είχε νοσηλευθεί επανειλημμένως και κατά διαστήματα έδειχνε να τα καταφέρνει, αλλά οι υποτροπές της ήταν συχνές…
Πληροφορίες αναφέρουν ότι η αστυνομία βρήκε την τηλεπαρουσιάστρια νεκρή στο κρεβάτι της, ύστερα από τηλεφώνημα συγγενή της, ο οποίος δεν είχε επικοινωνία μαζί της τις τελευταίες ώρες και είχε ανησυχήσει.
Οι ίδιες πηγές αναφέρουν ότι δεν υπάρχουν ίχνη παραβίασης του σπιτιού ούτε ενδείξεις εγκληματικής ενέργειας.
Η υγεία της Νανάς είχε επιβαρυνθεί πολύ λόγω της νευρικής ανορεξίας, η ίδια ωστόσο προσπαθούσε μέχρι το τέλος να παραμένει αισιόδοξη και ενεργή, ζώντας την καθημερινότητά της όσο καλύτερα μπορούσε.
Μόλις χθες, μάλιστα, λίγες ώρες πριν τον θάνατό της είχε αναρτήσει στο Facebook άρθρο του site στο οποίο ήταν αρχισυντάκτρια…
Περισσότερες διευκρινίσεις για τις συνθήκες και τα αίτια θανάτου της θα δοθούν μετά το πόρισμα της ιατροδικαστικής εξέτασης.
https://www.facebook.com/permalink.php?story_fbid=1567428366610470&id=100000299645096&pnref=story
Η Νανά Καραγιάννη είχε μιλήσει πολλές φορές και πολύ ανοιχτά για το πρόβλημά της, ένα πρόβλημα που σκοτώνει χιλιάδες γυναίκες (κυρίως) κάθε χρόνο.
Όπως είχε πει, όταν ήταν μικρή, είχε δύσκολα παιδικά χρόνια, και προσπαθούσε, ως παιδάκι, να χάσει κάποια παραπάνω κιλά που είχε. Με το πρόβλημα ριζωμένο μέσα της από πολύ τρυφερή ηλικία, η Νανά έγινε κλασσικό παράδειγμα πάσχουσας από νευρική ανορεξία, που κατέφευγε στον εμετό για να «γλιτώνει» απ΄ό,τι έτρωγε.
Είχε γίνει γνωστή στο τηλεοπτικό κοινό αρχικά από την εκπομπή του Δημήτρη Παπανώτα, “Μύθοι και πραγματικότητα” και από εκεί άρχισε η καριέρα της στην τηλεόραση, όπου εμφανίστηκε σε πολλές εκπομπές ως σχολιάστρια σε πάνελ, ενώ δούλεψε χρόνια και στο ραδιόφωνο.
Η Νανά όμως άρχισε να μεταμορφώνεται σταδιακά από μια όμορφη και λαμπερή τηλεοπτική παρουσία, σε σκιά του εαυτού της, παρά το γεγονός ότι η ίδια δήλωνε ότι νιώθει καλύτερα με την εμφάνισή της.
Η πρώτη της συνέντευξη μετά την εντατική, το καλοκαίρι του 2016: «Νόμιζα ότι θα πεθάνω»
Η πρώτη της δημόσια συνέντευξη, μετά τη σοβαρή περιπέτεια της υγείας της που την έστειλε στην εντατική, ήταν στο περιοδικό «Down Town».
Mας τρόμαξες όλους πολύ με την τελευταία περιπέτεια με την υγεία σου. «Δεν ήθελα να σας ανησυχήσω, ρε παιδιά. Έγιναν όλα τόσο γρήγορα και ξαφνικά. Έμεινα είκοσι ολόκληρες μέρες στην Εντατική με νεφροπάθεια. Ακόμα δεν νιώθω έτοιμη να μιλήσω δημόσια για όλο αυτό. Ο μόνος λόγος που το κάνω είναι για να σταματήσουν να με ζαλίζουν στα τηλέφωνα από διάφορες εκπομπές. Κάθε φορά που μιλώ για ό,τι πέρασα νιώθω να το ζω ξανά. Ήταν κάτι τρομακτικό, έφτασα στον θάνατο.»
Είσαι φοβισμένη; «Δεν είμαι απλώς φοβισμένη, είμαι σοκαρισμένη. Στο παρελθόν με είχαν πεθάνει αρκετές φορές. Τώρα όλο αυτό κόντεψε να γίνει πραγματικότητα. Χωρίς τη βοήθεια της μάνας μου – δεν ξέρω που βρήκε το κουράγιο αυτή η γυναίκα και ήρθε από την Κέρκυρα να δει το παιδί της σε κώμα – και των φιλενάδων μου δεν θα τα είχα καταφέρει. Άγρια, βαθιά σοκαριστική εμπειρία η Εντατική. Μόνο όσοι έχουν περάσει κάτι αντίστοιχο θα με καταλάβουν.
Τι ακριβώς συνέβη
Τι συνέβη ακριβώς; «Τα τελευταία δύο χρόνια τα πήγαινα γενικά πολύ καλύτερα με τη νευρική ανορεξία. Έπαιρνα συνέχεια κιλά, έτρωγα κανονικά, ένιωθα καλά στην υγεία μου. Ενώ λοιπόν είχαν φτιάξει τα πράγματα, έκατσε η γκαντεμιά και έπαθα νεφρική ανεπάρκεια επειδή ο οργανισμός μου ήταν επιβαρυμένος και εξουθενωμένος από τη νευρική ανορεξία.
Είχες κάποια συμπτώματα; «Ένιωθα πιο κουρασμένη απ’ ότι συνήθως, αλλά νόμιζα ότι ήταν εξαιτίας του καύσωνα. Είχα έντονους πόνους στους μυς και έλεγα «θα πιάστηκα από το κομπιούτερ». Δίψαγα τρομερά και σκεφτόμουν «μάλλον έχω σάκχαρο». Έκανα τακτικά εξετάσεις αίματος. Που να φανταστώ όμως ότι κουράστηκαν τα νεφρά μου… Κατέληξα στα καλά καθούμενα στην Εντατική.
Η Εντατική
Θυμάσαι πως ένιωσες όταν άνοιξες τα μάτια σου στην Εντατική; «Δεν μπορείς να φανταστείς πως ήμουν. Οροί στον λαιμό και στα χέρια, καθετήρες κ.α. Όταν ξύπνησα από το κώμα – για πολλές ημέρες – δεν με άφηναν να κοιταχτώ στον καθρέφτη. Ήμουν φρικιό, ήταν δύσκολη η επικοινωνία με τους γύρω μου, είχα τρελούς πόνους και δεν μπορούσα να σηκωθώ από το κρεββάτι. Με τάιζαν και με έκαναν μπάνιο οι δικοί μου, ήμουν εντελώς ανήμπορη. Θυμάμαι όταν άνοιξα πρώτη φορά τα μάτια μου είδα απέναντι μου τη μητέρα και τον αδελφό μου και άρχισα να κλαίω με λυγμούς. ήμουν σίγουρη ότι θα πεθάνω.
Ακόμα και όταν ξύπνησες το πίστευες αυτό; «Ναι. Γύρισα και είπα στον εαυτό μου: «Αποκλείεται να τη βγάλεις καθαρή». Όλη την ώρα κοίταζα τον κόσμο γύρω μου και έκλαιγα. Αισθανόμουν φρικτά και απαίσια. Θα σου πω μόνο ένα πράγμα. Όλες οι προηγούμενες νοσηλείες μου στα νοσοκομεία ήταν «πικνικ» μπροστά στην Εντατική. Πήγαινα κάθε φορά στο νοσοκομείο και σκεφτόμουν: «Μου έβαλαν ορό, μου έκαναν και μια ενυδάτωση, τέλεια.» Αυτή τη φορά όμως τρομοκρατήθηκα. Πήγα και ήρθα, πως το λένε αλλιώς.
Δεν είχες σκεφτεί ποτέ πριν ότι η νευρική ανορεξία μπορεί να σε οδηγήσει στον θάνατο;«Όχι ποτέ δεν πίστεψα ότι υπάρχει περίπτωση να πεθάνω από τη νευρική ανορεξία. Το ίδιο αναίσθητη έμπαινα, το ίδιο αναίσθητη έβγαινα από τα νοσοκομεία. Μπορεί να μου έλεγαν οι γιατροί «πεθαίνεις» και εγώ να έκανα χαβαλέ.
Ήδη όμως, από το 2008 είχε αρχίσει να “ανοίγεται” για το πρόβλημα υγείας της, το οποίο περιέγραψε και σε συνέντευξή της στα “ΝΕΑ” και τον Σταύρο Θεοδωράκη:
“Την είχα δει αρκετές φορές. Την πρώτη φορά ήταν τυχαία. Ήταν σχεδόν μεσημέρι και περνούσα ένα ένα τα κανάλια μήπως και δω τίποτε το ενδιαφέρον. Φορούσε ένα κοντό φουστανάκι- «καυτό μίνι», θα έλεγαν οι γονείς μας- μιλούσε λίγο παράξενα, μασούσε τσίχλα, ωραία μάτια και κάποιος επιπόλαιος θα έλεγε ότι είναι μια ευτυχισμένη κοπέλα. Δεν ήταν. Για να βεβαιωθώ, έκλεισα τον ήχο της τηλεόρασης και άρχισα να την παρατηρώ. Είναι παλιό κόλπο. Όταν δεν ακούς, βλέπεις καλύτερα. Και είχα δίκιο. Το βουβό κουτί μαρτυρούσε ότι η κοπέλα απέναντί μου ήταν δυστυχισμένη. Ή τουλάχιστον δεν ήταν αυτό που προσπαθούσε να δείξει. Ένα ανέμελο, χαρούμενο κορίτσι που ζούσε μόνο για τα κουτσομπολιά. Έκλεισα την τηλεόραση με πολλά ερωτηματικά. Ήμουν σίγουρος ότι ήταν ανορεξική. Αλλά το αντιμετώπιζε; Είχε κάποιον δίπλα της να της το λέει; Πήγαινε σε γιατρούς; Ή ακόμη ζούσε τους πρώτους έρωτες με την ανορεξία; Χαιρόταν που έτρωγε μισό μήλο, έμπαινε στο νούμερο μηδέν και φλέρταρε με τον καθρέφτη της; Όποτε το θυμόμουν «περνούσα» από τα «μεσημεριανά» για να δω τι κάνει. Ανησυχούσα σχεδόν. Σιγά σιγά την έχασα. Δεν άργησα να επιβεβαιώσω αυτό που φοβόμουν. «Είναι άσχημα». Στο γραφείο την αναφέραμε σαν το «κορίτσι του Αntenna». Τον προηγούμενο μήνα έμαθα ότι τα πράγματα δυσκόλεψαν και άλλο. «Μπήκε σε κλινική». Στην αρχή της εβδομάδας ζήτησε να μιλήσουμε. Πότε μπήκες μέσα; Έχω δύο εβδομάδες… Έχω χάσει λίγο την αίσθηση του χρόνου. Δηλαδή τέλη Γενάρη; Μπράβο, ναι, τέλη Γενάρη ήταν, δεν είχα πληρώσει ακόμα το ενοίκιο, γι΄ αυτό το θυμάμαι. Πώς πήρες την απόφαση; Κουράστηκα πια έπειτα από δύο, δυόμισι χρόνια σ΄ αυτή την ιστορία, κουράστηκα πολύ. Κατάλαβα ότι τα πράγματα είναι πάρα πολύ σοβαρά και χρειάζομαι βοήθεια. Οι δικοί σου,φαντάζομαι,είναι στο πλευρό σου. Υπάρχουν άνθρωποι που μου συμπαραστέκονται, η μαμά, ο μπαμπάς, η γυναίκα του μπαμπά, κουμπάροι, φίλοι. Αλλά υπήρξαν κάποιοι άλλοι που δεν άντεξαν, όπως ο σύζυγος. Πώς ήταν η ζωή σου πριν από την ανορεξία; Φυσιολογική. Πήγαινα το πρωί στον ΚΙSS 92,9, έκανα το ραδιοφωνάκι μου, μπορεί να είχα τηλεόραση, μπορεί να μην είχα, γύρναγα σπίτι, μαγείρευα θεϊκά, αυτή είναι η ειρωνεία, ότι είμαι καταπληκτική μαγείρισσα. Μετά παντρεύτηκα, πήρα πολύ μεγάλη χαρά, αλλά έναν χρόνο μετά άρχισε το θέμα να μαυρίζει. Δηλαδή; Σκοτείνιαζε σιγά σιγά, δεν ξέρω, ίσως είχα αναλάβει περισσότερα πράγματα απ΄ όσα άντεχα, όπως λέει κι ο γιατρός μου. Έκανες δίαιτες; Όχι, δεν έκανα καμία δίαιτα, δεν το είχα ανάγκη. Δηλαδή, αν σας δείξω τις φωτογραφίες του γάμου, ήμουν μια χαρά. Δηλαδή,πόσα κιλά; Δεν ξέρω να σας πω, μπορεί να ήμουν 55, μπορεί να ήμουν 60, μπορεί να ήμουν 53. Δεν είχα ζυγαριά. Τώρα πήρα που ξεκίνησα τη θεραπεία και πρέπει να παρακολουθώ το βάρος μου. Το ύψος σου; 1,67. Όταν συνειδητοποίησες την αρρώστια πόσα κιλά ήσουν; Γύρω στα 40 κιλά. 40-42. Όμως έχω φτάσει και πιο χαμηλά, δηλαδή τα χαμηλότερα που έχω φτάσει είναι 36. Αλλά δεν καταλάβαινα πάντα ότι έχω πρόβλημα, οι γύρω μού το επεσήμαναν. Στα 43-44 κιλά εγώ νόμιζα ότι είμαι θεά. Δεν καταλάβαινα ότι υπάρχει ζήτημα, αν και ήδη είχα περιορίσει πάρα πολύ την ποσότητα των τροφών. Καλά,εγώ σε είδα στην τηλεόραση και είπα ότι έχεις πρόβλημα, εσύ δεν το καταλάβαινες; Δηλαδή βλέπατε ένα σκιαχτικό πράγμα; Αυτό με πανικοβάλλει… Εγώ όταν ήμουν στις «Κουτσομπόλες» δεν είχα συνειδητοποιήσει ότι έχω πρόβλημα. Στην αρχή τουλάχιστον της εκπομπής. Μιλάμε για πότε; Σεπτέμβριο του 2006. Στον «Πρωινό καφέ». Έτρωγες κανονικά δηλαδή εκείνη την περίοδο; Στην αρχή, ναι. Μετά έπινα τα αναψυκτικά μου και μπορεί να έτρωγα ένα πορτοκάλι την ημέρα και ήρθε το στομάχι μου και τέζαρε. Στο τέλος, δεν είχα πια καθόλου όρεξη. Μπορεί να τσίμπαγα ένα κουλουράκι το πρωί- όχι κουλουράκι Θεσσαλονίκης, το τεράστιο, αλλά βουτηματάκι σαν τις γιαγιάδες. Για πότε μιλάμε τώρα; Για πέρυσι τον χειμώνα. Τον Μάιο άρχισα πάλι να τρώω με τη βοήθεια ενός γιατρού. Το καλοκαίρι ήμουν καλύτερα, έτρωγα. Και τον τελευταίο Σεπτέμβριο έπεσα πάλι. Οι φίλοι δεν σου λέγανε «ρε Νανά,έχεις αδυνατίσει,φάε κάτι»; Όλοι μου το λέγανε αυτό. Ακόμα και οι άνθρωποι που με βλέπανε στον δρόμο να βγάζω βόλτα το σκυλάκι μου. Είναι τρομακτικό αυτό που σας λέω. Εγώ στην αρχή νόμιζα ότι απλά υπερέβαλαν. Δηλαδή όταν κοιτούσες τον εαυτό σου στον καθρέπτηδεν έλεγες «είμαι αδύνατη»; Από κάποιο σημείο και μετά έλεγα «Χριστός κι Απόστολος, είμαι σκιάχτρο». Τον πρώτο καιρό όμως δεν νομίζω ότι βλέπαμε το ίδιο πράγμα εγώ και ο άντρας μου. Εγώ έβλεπα μια καλλίγραμμη κανονική κοπέλα. Και έλεγα μια χαρά είμαι μωρέ, πώς κάνουν όλοι έτσι; Και πότε πέφτεις; Τον Σεπτέμβριο. Δεν μπορούσα να φάω και δεν μπορούσα να φέρω εις πέρας τις δουλειές που είχα συμφωνήσει να κάνω. Είναι μια μαύρη περίοδος, γιατί αναγκάζομαι να σταματήσω κάποιες δουλειές. Αυτό μου στοίχισε πολύ και οικονομικά. Και έτσι αποφασίζεις και λες «θα κάνω θεραπεία,τέλος τα παιχνίδια»; Το συζητήσαμε με τους δικούς μου κι είπαμε να περάσουν και οι γιορτές και να ξεκινήσω σοβαρά πια τη θεραπεία. Τι σημαίνει «θεραπεία»,για πες μου; Δεν λες «ξεκινάω να φάω πέντε νουγκατίνες». Δεν επιτρέπεται να πάρεις παραπάνω από 1 με 1,5 κιλό την εβδομάδα. Γιατί μπορεί να μείνεις στον τόπο από την καρδιά σου. Τα νεφρά, το συκώτι, όλα διαλύονται όταν κάνεις τέτοιες μπούρδες. Διαλύονται. Και πρέπει να παίρνεις με πάρα πολλή προσοχή τα κιλά. Πρωτεΐνες, υδατάνθρακες, όλα μετρημένα. Τώρα πόσα κιλά έχεις πάρει; Είμαι 5 κιλά πιο πάνω. 5 κιλά είναι 5 κιλά. Και συνεχίζουμε. Δηλαδή ένα δεκαρικάκι ακόμα να πάρω, μια χαρά θα είμαι. Δηλαδή πόσα κιλά είσαι; Δεν θέλω να σας πω για να μην το γρουσουζέψω. Συγγνώμη, αλλά είμαι στο μέσο της θεραπείας. Θέλω να τα κάνω όλα σωστά αυτή τη φορά. Έχω φτύσει αίμα για να στανιάρω. Πόσον καιρό ακόμα θα μείνεις στην κλινική; Θα μείνω όσο χρειαστεί. Εδώ μέσα αισθάνομαι πιο ασφαλής, πειθαρχημένη. Περισσότερη σημασία όμως έχει η θεραπεία που θ΄ ακολουθήσω έξω, η οποία μπορεί να κρατήσει έξι μήνες, έναν χρόνο. Τώρα πια,έπειτα από όλα αυτά τι θέλεις να κάνεις στη ζωή σου; Αχ, δεν ξέρω. Θέλω πάρα πολύ να κάνω οικογένεια. Κι αν την πάτησα, χέστηκα, θα προσπαθήσω και πάλι.
Έπινα τα αναψυκτικά μου και μπορεί να έτρωγα ένα πορτοκάλι την ημέρα και ήρθε το στομάχι μου και τέζαρε. Στο τέλος, δεν είχα πια καθόλου όρεξη. Μπορεί να τσίμπαγα ένα κουλουράκι το πρωί- όχι κουλουράκι Θεσσαλονίκης, το τεράστιο, αλλά βουτηματάκι σαν τις γιαγιάδες
Και θέλω το μυαλό μου να μη με ταλαιπωρεί τόσο πολύ. Τι όνειρο είδες το βράδυ; Είναι καμιά εβδομάδα που βλέπω συνέχεια εφιάλτες. Τη μία ότι μου πέφτουν τα μαλλιά, την άλλη ότι τρέχω και σπάνε τα τακούνια, κάτι τέτοιες μπούρδες. Άμα κάνεις κόρητι θα της απαγορεύεις; Τις δίαιτες. Πλάκα κάνω, δεν θα της απαγορεύω τίποτε. Γιατί τα καταπιεσμένα κοριτσάκια δεν περνάνε καλά. Θα βγει μ΄ όποιον γκόμενο θέλει και θα φάει ό,τι γουστάρει. Άμα κάνω γιο, που πραγματικά γιο θα ήθελα να κάνω, θα ήθελα να τα κανονίζει όλα με τον μπαμπά του. Κάπως έτσι είχα ονειρευτεί εγώ την οικογένεια, αλλά δεν μου ΄κατσε. Δεν είναι πολύ αργά,μπορείς να προσπαθήσεις ξανά. Όχι, αργά δεν είναι, απλά στενοχωρήθηκα πολύ. Κλαις; Λιγάκι ναι. Γιατί δεν μπόρεσε να καταλάβει ότι θέλω λίγο υποστήριξη. Τώρα χώρισες; Τώρα, ναι. Είναι λίγο τραγικό να έχεις να ξεπεράσεις και τους χωρισμούς… Μεγάλος έρωτας; Κεραυνοβόλος. Γνωριστήκαμε το 2000 και κατ΄ ευθείαν συζήσαμε, παντρευτήκαμε, το τέλειο. Αυτό που βλέπουμε στα σίριαλ. Και μετά γυρνάει η μούντζα. Τραγικό, έτσι; Στην εφηβεία πώς τα πέρασες; Τραβούσα κάτι στενοχώριες, αλλά αυτές που τραβάνε όλα τα κοριτσάκια, «δεν με κοίταξε», «πόσο θα ΄θελα να είναι γκόμενός μου». Δεν έφαγα όμως καμιά μεγάλη φρίκη. Οι γονείς σου τι δουλειές κάνουν; Έχουν σχέση με τον χώρο των καλλυντικών. Έχουν χωρίσει από τότε που ήμουν 8 χρόνων κι έχουν ξαναπαντρευτεί. Έχουν κάνει ωραίες οικογένειες, δηλαδή καλά έκαναν και χωρίσανε. Γιατί ήθελες να κάνουμε αυτή τη συζήτηση; Φοβόμουν. Όλοι ξέρουν και όλοι δεν ξέρουν. Απ΄ το να διαρρεύσει λοιπόν κάποια στιγμή το θεματάκι σε κιτρινο-κουτσομπολίστικα έντυπα, λέω θα δώσω μια συνέντευξη σε μια σοβαρή εφημερίδα, να το μάθουν όλοι και να σταματήσουν οι ψίθυροι. «Νόμιζα ότι είμαι η super woman» Η ανορεξία, διάβασα πρόσφατα, υπήρχε και στον Μεσαίωνα. Την περιγράφουν ως μια επιδημία η οποία προκλήθηκε από τις εκτεταμένες θρησκευτικές νηστείες που απέβλεπαν στην καθυπόταξη και τον εξαγνισμό των σωματικών παθών. Η Αγία Ανορεξία. Η Νανά πάντως δεν ρίχνει την ευθύνη σε κανέναν θεό. Αν ήσουν λογίστρια και δεν δούλευες στην τηλεόραση,θα αρρώσταινες; Πιθανόν να μην την είχα πατήσει. Αλλά δεν μπορώ να είμαι σίγουρη. Μήπως δηλαδή όλα αυτά έγιναν στην προσπάθειά σου να υπηρετήσεις την τηλεοπτική εικόνα σου; Αυτό που λέτε ακούγεται πολύ σωστό. Από την άλλη ο γιατρός μου μού είπε ότι πάντα ήμουν ψυχαναγκαστική προσωπικότητα. Ήθελα να είμαι τέλεια, να είμαι η super woman. Έτσι την πάτησα και με το θέμα του φαγητού, «εγώ θα καθορίζω με τους εμετούς, τι θα λέει η ζυγαριά». Ναι,αλλά είχες ένα πρότυπο στο μυαλό σου.Αυτό των πολύ αδύνατων κοριτσιών που έχουν κατακλύσει τον χώρο του θεάματος. Συγγνώμη που απαντώ λίγο βαρετά, αλλά αυτό δεν με επηρέασε ποτέ. Είχα συμβιβαστεί και με την ιδέα ότι θα έχω λίγο κώλο, λίγο μπουτάκι, αλλά αυτά αρέσουν στους άντρες, οπότε δε μ΄ επηρέασαν ποτέ οι φωτογραφίες των μοντέλων. Τότε γιατί δεν έτρωγες; Απλώς δεν είχα όρεξη. Είχα τόσα πράγματα στο κεφάλι μου, δούλευα ατε λείωτες ώρες, είχα τόσο πολύ κόσμο να με περιβάλλει. Τηλέφωνα, τρέξιμο. Ξέρεις ποιο είναι το πιο τραγικό; Ότι εγώ την πέρασα αυτήν την κωλοαρρώστια μαζί με όλους τους τηλεθεατές. Ήμουν σε εκπομπές υψηλής τηλεθέασης και πριν καλά καλά καταλάβω ότι είμαι άρρωστη, το είχαν καταλάβει αυτοί που έβλεπαν τηλεόραση. Έπαιρναν τηλέφωνο στο κανάλι και φώναζαν. Ο τηλεοπτικός σου ρόλος είχε πολλά χα-χα-χου-χα. Μια Μπίμπο που μασάει τσιχλόφουσκες και νοιάζεται μόνο για τα κουτσομπολιά. Μα, αυτό ήταν ένα στυλάκι που περνάγαμε μαζί με την Έλενα (Πολυκάρπου). Ήταν ένας τηλεοπτικός ρόλος, όπως είπατε κι εσείς. Στο ραδιόφωνο όμως ήμουν η Νανά. Έκανες πολλά χρόνια ραδιόφωνο. Οκτώ χρόνια. Παλιά ήθελα ν΄ ασχοληθώ με το μόντελινγκ, πήγα στις σχολές Κρίστι αλλά δεν έκατσε. Μετά ήμουν στο «Μύθοι και Πραγματικότητα» του Δημήτρη Παπανώτα, στο Νew Channel. Έκανα μεγάλο γκελ. Αυτά, τι άλλο να προλάβω; Α, είχα παίξει και σε κάποιο σίριαλ του Μαστοράκη. Ποιο απ΄ όλα αυτά σου λείπει περισσότερο; Το ραδιόφωνο είναι το πιο αγαπημένο μου και δεν επηρεάζεται κι από την εικόνα. Βιάζομαι λοιπόν να επιστρέψω στην εκπομπή μου, 6 με 8 το πρωί. “
