Μόλις την περασμένη Τετάρτη έγινε γνωστή η εξαφάνιση του Δημήτρη Καλογιάννη, ενός ευάλωτου διεμφυλικού ατόμου που ζει στη Σκάλα Συκαμιάς Λέσβου, από την περιοχή του ΨΝΑ Δρομοκαΐτειο, και αγνοείται από τις 6 του Απρίλη.
H Δήμητρα που αυτοπροσδιορίζεται ως γυναίκα, δηλωμένη από τους συγγενείς με το όνομα που υπάρχει στο πιστοποιητικό γέννησης (Δημήτρης Καλογιάννης), εξαφανίστηκε στις 6 Απριλίου από την περιοχή του ΨΝΑ Δρομοκαΐτειο, σύμφωνα με ανακοίνωση που εξέδωσε το Silver Alert. Είναι σήμερα 64 ετών, έχει γαλανά μάτια και ύψος 1,75μ. Την ημέρα που εξαφανίστηκε, φορούσε κόκκινο πουλόβερ και λευκό παντελόνι. Η ΓΡΑΜΜΗ ΖΩΗΣ, ειδοποιήθηκε από τους οικείους της το απόγευμα της 26/05/2021 και μετά τη συγκέντρωση των απαιτούμενων δικαιολογητικών, ενεργοποιεί τον Κοινωνικό Συναγερμό SILVER ALERT, για την κινητοποίηση όλων για την ανεύρεσή της» αναφέρει η ανακοίνωση.
Η Δήμητρα ήταν από παιδί διαφορετική, και έχει αντιμετωπίσει μια σειρά από προβλήματα, πόσο μάλλον σε μια τόσο κλειστή κοινωνία, όπως αυτή της Σκάλας Συκαμιάς.
«Τον είδα στη Χαλκίδα»
Αμέσως μόλις ενεργοποιήθηκε το Silver Alert, ο κόσμος ευαισθητοποιήθηκε. Πολίτες ισχυρίζονται ότι τον είδαν πριν από λίγες ημέρες στη Χαλκίδα.
«Μόλις κάλεσα την γραμμή ζωής για το συγκεκριμένο πρόσωπο. Έχω την εντύπωση με μεγάλη σιγουριά ότι την Κυριακή το απόγευμα ήταν στο Προκόπι Εύβοιας έξω από την εκκλησία του Αγίου Ιωάννου του Ρώσου. Κάτι έλεγε μόνος του χαμογελαστά και με χαιρέτησε. Είχε μαζί του ένα μικρό σλιπιμπανκ και ένα ταγάρι χιαστί. Το παντελόνι που φορούσε ήταν λίγο κοντύτερο από το κανονικό και φόραγε και κολιέ στον λαιμό του. Σήμερα το πρωί στις 09:00 τον είδα πάλι με τα ίδια ρούχα στον κεντρικό δρόμο που ενώνει την Χαλκίδα με την Νέα Αρτάκη στην στροφή Τσεκούρα. Αν τον έχει δεi και κάποιος άλλος καλό είναι να ενημερώσει και μακάρι να βρεθεί ο άνθρωπος», έγραψε ο Θεοδόσης Γεωργουλόπουλος, σε ανάρτηση στο Facebook.
Την ίδια στιγμή, φίλη του ισχυρίζεται ότι πιθανόν συνάντησε επίσης την Δήμητρα. Συγκεκριμένα, γράφει: «Σήμερα που ανεβαίναμε με τα πόδια στον Άγιο Ιωάννη τον Ρώσο λίγο μετά τον Άγιο, μας μίλησε ένας κύριος που έψαχνε πώς να πάει στον Άι Γιώργη. Μοιάζει πολύ με την φωτογραφία. Μακάρι να βρεθεί».
Η θλιβερή ιστορία του
O Δημήτρης/α μεγάλωσε στη Σκάλα Συκαμιάς και από τα 14 κατάλαβε πως ήταν διαφορετικός. Όταν το ομολόγησε στους γονείς του ότι είναι γυναίκα, οι γονείς του αποφάσισαν να τον στείλουν σε ψυχιατρικό ίδρυμα, όπως αναφέρει η περιγραφή του βίντεο της Καναδής Rory Aurora Richards. Όταν τελικά επέστρεψε στο σπίτι του, οι γιατροί επέμειναν ότι πρέπει να συνεχίσει να ακολουθεί φαρμακευτική αγωγή, πιθανότατα για το υπόλοιπο της ζωής της. Ο Δημήτρης δεν το ήθελε αυτό. Μισούσε τον τρόπο που τα έκαναν τα φάρμακα. Οι γονείς του, συνέχισαν όμως να του δίνουν τη φαρμακευτική αγωγή κρύβοντας τα φάρμακα στο φαγητό του.
Η Δήμητρα περιγράφει τη μητέρα της ως βαθιά θρησκευόμενη και πιστή γυναίκα, και πηγή αληθινής και ανιδιοτελούς αγάπης για το παιδί της. Τον πατέρα της ως άγριο άντρα, που εξαφανιζόταν απ’ το σπίτι για μεγάλες περιόδους κάθε φορά κι όταν επέστρεφε προκαλούσε πανικό, αναφέρει το emprosnet.gr. Παρόλα αυτά, η οικογένεια έμεινε μαζί και οι γονείς της έμειναν παντρεμένοι μέχρι και τον θάνατό τους. Πέθαναν και οι δύο με απόσταση έξι μήνες μεταξύ τους.
Ήταν έφηβη όταν έκανε την πρώτη απόπειρα αυτοκτονίας (η πρώτη απ’ τις πολλές που θα ακολουθούσαν σε διάφορα στάδια της ζωής της). Όπως λέει, το κοντινότερο που έφτασε στο να της δείξει κάποιος ενδιαφέρον ήταν όταν ως έφηβη κολυμπούσε γυμνή στη θάλασσα, κι ένας ηλικιωμένος απ’ το χωριό εμφανίστηκε και της είπε ότι ήθελε να τη βιάσει. Η Δήμητρα τρομοκρατήθηκε. Ο άντρας συνέχισε να την παρενοχλεί και να την παρακολουθεί κρυφά για αρκετά χρόνια. Ωστόσο, κοιτάζοντας πίσω, η Δήμητρα δεν έχει πικρά συναισθήματα απέναντι σε αυτόν τον άντρα, στην πραγματικότητα νιώθει συμπόνια. Πιστεύει ότι ο άντρας αυτός είχε μια σκοτεινή ψυχή γιατί δεν είχε αγαπηθεί ποτέ.
Τελικά, στα 20 η Δήμητρα άφησε πίσω της το χωριό και το νησί της Λέσβου, κι έτρεξε στην πρωτεύουσα. Έζησε άστεγη, στους δρόμους της Αθήνας για σχεδόν πέντε χρόνια. Έκανε μερικές δουλειές, πχ. σε σούπερ μάρκετ, αλλά και οι Αθηναίοι αισθάνονταν πως ήταν διαφορετική και σταδιακά την απέκλεισαν. Το να κάνει οικογένεια είναι το όνειρο που είχε όλη της τη ζωή, κάτι που πιστεύει πως θα ολοκλήρωνε την ύπαρξή της. Αυτό που θα προσέφερε την «παντοτινή αγάπη» που τόσο της έλειψε.
Όταν η μητέρα της αρρώστησε εγκατέλειψε την Αθήνα και επέστρεψε στο νησί. Τα μεγαλύτερα αδέλφια της είχαν από καιρό εγκαταλείψει το χωριό και την προβληματική οικογενειακή εστία, ο πατέρας ήταν αναξιόπιστος και κανείς άλλος δεν θα φρόντιζε για τη μητέρα. Έζησε μαζί της και την φρόντισε για τα επόμενα 25 χρόνια.
Παρ’ όλα αυτά, η Δήμητρα δεν σταμάτησε να νιώθει κορίτσι, και η ειλικρίνειά της την εξοστράκισε από την κοινωνία του χωριού, προκαλώντας κουτσομπολιά και ντροπή στην οικογένειά της και περισσότερα προβλήματα στον ήδη προβληματικό γάμο των γονιών της. Δεν έζησε ποτέ κάποιον εφηβικό έρωτα, μόνο ανεκπλήρωτους πόθους για αγόρια. Δεν υπήρχε περίπτωση να βρει κάποιο αγόρι στο χωριό που θα την ήθελε.
Ο θάνατός της μητέρας της τη συγκλόνισε και αρκετές φορές είχε αυτοκτονικές σκέψεις. Τότε όμως ήταν που αποφάσισε να κάνει κάτι που δεν είχε ξανακάνει ποτέ. Να φορέσει γυναικεία ρούχα. Όχι φορέματα ακόμη, αλλά έστω παντελόνια και μπλούζες. Και τότε ήταν που ένιωσε μια βαθιά αίσθηση ανακούφισης και πραγματικής άνεσης. Η Δήμητρα άρχισε να νιώθει καλύτερα απ’ ό,τι είχε νιώσει σε ολόκληρη τη ζωή της. Ένιωσε για πρώτη φορά στη ζωή της ολοκληρωμένος άνθρωπος.
Ασχολείται με τη μουσική και τη μόδα και ξοδεύει τα λιγοστά της χρήματα σε φορέματα ή εκλεκτής ποιότητας άλμπουμ. Λατρεύει τη Μαρία Κάλλας και την Γκρέτα Γκάρμπο.
Το προσφυγικό
Το 2015, όταν εκατοντάδες βάρκες έβγαιναν στις ακτές της Σκάλας Συκαμιάς και το νησί είχε γεμίσει δημοσιογράφους από όλο τον πλανήτη, η εικόνα της να τριγυρίζει θλιμμένη με το αγαπημένο της ροζ φόρεμα, έκανε κάποιους να ενδιαφερθούν και για την σκληρή ιστορία της. Πολλοί την έχουν δει να περνάει με γυναικεία ρούχα στη Σκάλα, σπάνια του έδιναν σημασία. Το 2015 ο φακός του Πέτρου Τσακμάκη τον συνέλαβε με ένα φόρεμα να βρίσκεται κοντά στους πρόσφυγες.
Στα τέλη του 2015, η Καναδή Rory Aurora Richards που είχε επισκεφτεί την Λέσβο για να βοηθήσει τους πρόσφυγες, εντυπωσιάστηκε από αυτή την ιστορία και όταν τυχαία γνώρισε έναν Σουηδό, τον Torbjörn Stenberg που είχε φωτογραφική μηχανή, αποφάσισαν να μιλήσουν μαζί της και να φωτογραφήσουν. Πήγαν για ρεβεγιόν Χριστουγέννων στο σπίτι της και κατέγραψαν την κουβέντα τους, η οποία δημοσιεύτηκε στα αγγλικά, στο Pappas Post.
«Νιώθεις άντρας ή γυναίκα;» ρώτησαν αρχικά για να ξέρουν πώς να την αποκαλούν από κει και πέρα. «Γυναίκα» ήταν απάντηση, «και το όνομά μου είναι Δημήτρης».
Επιθέσεις από συμμορία ανηλίκων
Τον περασμένο Δεκέμβριο, η ιστοσελίδα «Στο Νησί» είχε δημοσιεύσει καταγγελία, σύμφωνα με την οποία είχε πέσει θύμα κακοποιητικής συμπεριφοράς, με μια ομάδα νεαρών μεταξύ 12 έως 14 ετών να εισβάλουν στο σπίτι της και να την εξαναγκάζουν σε εξευτελιστικές πράξεις, κάτι μάλιστα που κατέγραφαν με τα κινητά τους τηλέφωνα και στη συνέχεια τα δημοσίευαν στο διαδίκτυο.
Το επόμενο διάστημα, η κατάσταση της ψυχικής υγείας του «Δημητράκη» όπως τον φωνάζουν στη Σκάλα Συκαμιάς, επιδεινώθηκε και στη συνέχεια νοσηλευόταν στο Δρομοκαΐτειο.
Η τόσο μεγάλη αργοπορία στη δήλωση της εξαφάνισής της, καθώς πρόκειται για ένα ευάλωτο άτομο που βρίσκεται σε κίνδυνο έχει δημιουργήσει πολλά ερωτηματικά.
Όποιος γνωρίζει κάτι καλείται να επικοινωνήσει με την υπηρεσία Silver Alert, όλο το 24ωρο, στην Εθνική Γραμμή SOS 1065.