Μέσα από τα χέρια του έχασε ο Ολυμπιακός το τρόπαιο της Euroleague. Ένα μεγαλειώδες καλάθι του πολύπειρου Σέρχιο Γιουλ 3 δευτερόλεπτα πριν το φινάλε του τελικού στο Κάουνας έστεψε «βασίλισσα» τη Ρεάλ για 11η φορά στην ιστορία της. Οι «ερυθρόλευκοι» προηγήθηκαν με 78-72 δύο λεπτά πριν το τέλος, αλλά δέχθηκαν σερί 0-7 στο φινάλε και δεν μπόρεσαν να πετύχουν νικητήριο καλάθι στην εκπνοή. Στο ημίχρονο, το σκορ ήταν 45-45.
Οι «ερυθρόλευκοι» πήραν διψήφια διαφορά με 24-12 στο ξεκίνημα απέναντι σε άμυνες ζώνες, με τρία τρίποντα του ζεστού Κάνααν και δύο του Παπανικολάου, ενώ καλός ήταν και ο Σάσα Βεζένκοφ. Ωστόσο, η Ρεάλ αντεπιτέθηκε με μπροστάρη τον Μάριο Χεζόνια και προσπέρασε γρήγορα: 29-32 και 40-45, με «βροχή» από τρίποντα. Ο Σακίλ ΜακΚίσικ κράτησε τον Ολυμπιακό όρθιο στο δύσκολο β’ δεκάλεπτο.
Ο εκπληκτικός Αϊζέια Κάνααν έφερε τους «κόκκινους» σε 57-52, όχι μόνο με σκοράρισμα, αλλά και με σπουδαία άμυνα. Η γ’ περίοδος ολοκληρώθηκε με σκορ 63-59 και ο MVP της σεζόν Βεζένκοφ έγραψε το 68-61 με τρίποντο στο 32ο λεπτό. Ο Κοζέρ -που δεν είχε παίξει στον ημιτελικό- μείωσε με δύο τρίποντα σε 74-70.
Ακολούθησε η «αυτοχειρία» του Ολυμπιακού. O κουρασμένος Βεζένκοφ αστόχησε στο 78-74, ο Σέρχιο Ροντρίγκεθ μείωσε στον πόντο με τρίποντο (78-77), ο Φαλ δεν μπόρεσε να σκοράρει και η Ρεάλ είχε δική της μία ολόκληρη επίθεση στα 21 δευτερόλεπτα. Το εκπληκτικό καλάθι του Σέρχιο Γιουλ πάνω από τα χέρια του Κώστα Παπανικολάου έδωσε προβάδισμα στους Ισπανούς 3’’ πριν το φινάλε και ο Κώστας Σλούκας αστόχησε υπό πίεση στην εκπνοή.
Η σύνθεση του Ολυμπιακού: Ουόκαπ, Κάνααν 21, Σλούκας 6, Λαρεντζάκης, ΜακΚίσικ 14, Παπανικολάου 6, Βεζένκοφ 29, Φαλ, Μπολομπόι 2, Μπλακ,.
O Τσους Ματέο χρησιμοποίησε τους Ουίλιαμς-Γκος 9, Χάνγκα 2, Γιουλ 2, Ροντρίγκεθ, Κοζέρ 11, Μούσα 6, Ρούντι 3, Χεζόνια 12, Ν’Ντιαγιέ, Ράντολφ 3, Ταβάρες. Απουσίασαν οι τραυματίες Ντεκ, Πουαριέ και ο τιμωρημένος Γιαμπουσέλ.
Από τις κερκίδες αποχώρησαν αποσβολωμένοι περίπου 7.000 φίλοι του Ολυμπιακού. Αρκετοί κατέφτασαν στο Κάουνας σήμερα, ακόμα και …οδικώς, αφού κοιμήθηκαν χθες στη Βαρσοβία. Οι πτήσεις της επιστροφής θα ξεκινήσουν αργά μετά τα μεσάνυχτα από το Κάουνας και το Βίλνιους. Η αποστολή των «ερυθρολεύκων» θα επιστρέψει στην Αθήνα το απόγευμα της Δευτέρας με επικεφαλής τους αδελφούς Γιώργο και Παναγιώτη Αγγελόπουλο.
Ο Ολυμπιακός έμεινε στα τρία τρόπαια, στους τρεις σερί χαμένους τελικούς και στην πίκρα για τη μεγάλη χαμένη ευκαιρία του Κάουνας. Ο τελευταίος τίτλος του κερδήθηκε το 2013, όταν νίκησε στο Λονδίνο τη Ρεάλ. Σε εκείνον τον τελικό είχαν αγωνιστεί -όπως και σήμερα- οι Παπανικολάου, Σλούκας, Γιουλ, Ρούντι, Ριοντρίγκεθ, ενώ ο Γιώργος Μπαρτζώκας καθόταν και τότε στον πάγκο των Πειραιωτών. Με προπονητή τον αείμνηστο Ντούσαν Ίβκοβιτς, ο Ολυμπιακός είχε νικήσει τη Μπαρτσελόνα το 1997 στη Ρώμη και την ΤΣΣΚΑ το 2012 στην Κωνσταντινούπολη με το καλάθι του Γιώργου Πρίντεζη στην εκπνοή.
Η Ρεάλ αναδείχθηκε «βασίλισσα» του ευρωπαϊκού μπάσκετ για 11η φορά στην ιστορία της και για πρώτη από το 2018. Στους τέσσερις συνολικά τελικούς που έχει παίξει με τον Ολυμπιακό, το «σκορ» είναι 3-1 υπέρ των Μαδριλένων.
Παρόντες στη Ζαλγκίριο Αρένα ήταν, μεταξύ άλλων, οι Θοδωρής Παπαλουκάς, Ντέιβιντ Ρίβερς, Μάικ Μπατίστ, Γιάννης Σφαιρόπουλος.
Ακολουθεί η «Χρυσή Βίβλος» της Euroleague:
1958: ΑΣΚ Ρίγα (Λετονία)
1959: ΑΣΚ Ρίγα (Λετονία)
1960: ΑΣΚ Ρίγα (Λετονία)
1961: ΤΣΣΚΑ Μόσχας (Ρωσία)
1962: Ντιναμό Τιφλίδας (Γεωργία)
1963: ΤΣΣΚΑ Μόσχας (Ρωσία)
1964: Ρεάλ Μαδρίτης (Ισπανία)
1965: Ρεάλ Μαδρίτης (Ισπανία)
1966: Ολίμπια Μιλάνο (Ιταλία)
1967: Ρεάλ Μαδρίτης (Ισπανία)
1968: Ρεάλ Μαδρίτης (Ισπανία)
1969: ΤΣΣΚΑ Μόσχας (Ρωσία)
1970: Βαρέζε (Ιταλία)
1971: ΤΣΣΚΑ Μόσχας (Ρωσία)
1972: Βαρέζε (Ιταλία)
1973: Βαρέζε (Ιταλία)
1974: Ρεάλ Μαδρίτης (Ισπανία)
1975: Βαρέζε (Ιταλία)
1976: Βαρέζε (Ιταλία)
1977: Μακάμπι Τελ Αβίβ (Ισραήλ)
1978: Ρεάλ Μαδρίτης (Ισπανία)
1979: Μπόσνα Σαράγεβο (Βοσνία)
1980: Ρεάλ Μαδρίτης (Ισπανία)
1981: Μακάμπι Τελ Αβίβ (Ισραήλ)
1982: Καντού (Ιταλία)
1983: Καντού (Ιταλία)
1984: Μπάνκο ντι Ρόμα (Ιταλία)
1985: Τσιμπόνα (Κροατία)
1986: Τσιμπόνα (Κροατία)
1987: Ολίμπια Μιλάνο (Ιταλία)
1988: Ολίμπια Μιλάνο (Ιταλία)
1989: Γιουγκοπλάστικα (Κροατία)
1990: Γιουγκοπλάστικα (Κροατία)
1991: Γιουγκοπλάστικα (Κροατία)
1992: Παρτίζαν (Σερβία)
1993: Λιμόζ (Γαλλία)
1994: Μπανταλόνα (Ισπανία)
1995: Ρεάλ Μαδρίτης (Ισπανία)
1996: Παναθηναϊκός (Ελλάδα)
1997: Ολυμπιακός (Ελλάδα)
1998: Βίρτους Μπολόνια (Ιταλία)
1999: Ζάλγκιρις Κάουνας (Λιθουανία)
2000: Παναθηναϊκός (Ελλάδα)
2001: Μακάμπι Τελ Αβίβ (Ισραήλ)
2001: Βίρτους Μπολόνια (Ιταλία)
2002: Παναθηναϊκός (Ελλάδα)
2003: Μπαρτσελόνα (Ισπανία)
2004: Μακάμπι Τελ Αβίβ (Ισραήλ)
2005: Μακάμπι Τελ Αβίβ (Ισραήλ)
2006: ΤΣΣΚΑ Μόσχας (Ρωσία)
2007: Παναθηναϊκός (Ελλάδα)
2008: ΤΣΣΚΑ Μόσχας (Ρωσία)
2009: Παναθηναϊκός (Ελλάδα)
2010: Μπαρτσελόνα (Ισπανία)
2011: Παναθηναϊκός (Ελλάδα)
2012: Ολυμπιακός (Ελλάδα)
2013: Ολυμπιακός (Ελλάδα)
2014: Μακάμπι Τελ Αβίβ (Ισραήλ)
2015: Ρεάλ Μαδρίτης (Ισπανία)
2016: ΤΣΣΚΑ Μόσχας (Ρωσία)
2017: Φενέρμπαχτσε (Τουρκία)
2018: Ρεάλ Μαδρίτης (Ισπανία)
2019: ΤΣΣΚΑ Μόσχας (Ρωσία)
2020: –
2021: Αναντολού Εφές (Τουρκία)
2022: Αναντολού Εφές (Τουρκία)
2023: Ρεάλ Μαδρίτης (Ισπανία)
