Την Κυριακή με το Documento το τρίτο και τελευταίο βιβλίο της σειράς για τις Μάχες του 1821 είναι αφιερωμένο στο Μεσολόγγι (1825-26): Η Πολιορκία και η Εξοδος μέσα από τα απομνημονεύματα των αγωνιστών και τις ιστορικές πηγές του 19ου αιώνα.
Μια ηρωική στιγμή, η αυτοθυσία, έχει περάσει στο συλλογικό υποσυνείδητο ως η υπέρτατη συνεισφορά των πολιορκημένων του Μεσολογγίου στον αγώνα για ελευθερία. Ο Διονύσιος Σολωμός ύμνησε τους συγχρόνους του ήρωες, όπως τους έπρεπε.
Ο Σπυρομίλιος, ο Κασομούλης, ο Μίχος και ο Μάγερ μέσα από την εφημερίδα «Ελληνικά Χρονικά» χρονολογούν την πολιορκία, διεκτραγωδούν καταστάσεις ανέχειας και απελπισίας, στηλιτεύουν συμπεριφορές εγωισμού, αδιαφορίας, αισχροκέρδειας και αρχομανίας, αποθεώνουν πρόσωπα και καταγράφουν ανεπάρκειες. Στους προμαχώνες του Μεσολογγίου στήθηκε το κολάζ του ελληνικού ξεσηκωμού και παρατίθεται αυτούσιο στην αρχειακή μορφή του.
Αυτό που κάνει θαυμαστό τούτο το περιτειχισμένο «αλωνάκι», το Μεσολόγγι, στη διάρκεια της πολιορκίας του από τις ενωμένες δυνάμεις του Κιουταχή και του Ιμπραήμ (1825-26) είναι η συνάθροιση των ανθρώπινων συναισθημάτων: από τα πιο ταπεινά έως τα πιο υψιπετή.
Γιατί το Μεσολόγγι, μια πόλη που πολιορκήθηκε για έναν χρόνο, τελικά είναι το τραγικό fresco της ανθρώπινης ύπαρξης, είναι το πιο ένδοξο μα συνάμα και λεριασμένο πεδίο στην αέναη διαμάχη της ύλης με το πνεύμα.
