Στις κανονικές κυβερνήσεις οι υπουργοί γνωρίζουν τι περιμένει από αυτούς ο πρωθυπουργός, γιατί φροντίζει να τους έχει ενημερώσει εγκαίρως για τους βασικούς άξονες της πολιτικής του και τις τακτικές επιλογές του.
Στις «επιτελικές» οι υπουργοί δεν ξέρουν την τύφλα τους και μαθαίνουν από τους «Times», τη «Frankfurter Allgemeine Zeitung» ή τη «Monde» ότι η «κυβέρνηση», δηλαδή ο πρωθυπουργός, είχε υπογράψει μυστική συμφωνία με την Τουρκία, η οποία απλώς (;) χάλασε την τελευταία στιγμή. Το χειρότερο όμως είναι ότι ακόμη και τώρα, που έστω και με αυτό τον απαράδεκτο τρόπο έμαθαν για τη συμφωνία, συνεχίζουν να αγνοούν τι περιλάμβανε. Το «επιτελικό κράτος» λοιπόν μετατρέπει όλους τους υπουργούς σε τηλεοπτικές μαριονέτες που υπάρχουν απλώς (;) γιατί έτσι ορίζει το σύνταγμα και έχουν βασικό καθήκον να γεμίζουν τον… τηλεοπτικό χρόνο ανάμεσα στα πρωθυπουργικά διαγγέλματα.
Το πολίτευμα όμως στο οποίο οι υπουργοί αντικαθίστανται επί της ουσίας από τους πρωθυπουργικούς συμβούλους και η πολιτική της χώρας είναι κάτι που γνωρίζουν μόνο ο Μητσοτάκης, ο πρωθυπουργικός ανιψιός Δημητριάδης και δυο τρεις που τους κάνουν παρέα στον πρωινό καφέ δεν είναι και πολύ δημοκρατικό.
Αλλά το έλλειμμα –μέχρι εξαφάνισης– της δημοκρατίας πάει σετάκι με τον νεοφιλελευθερισμό. Γι’ αυτό έσπευσαν να ρυθμίσουν τα των διαδηλώσεων, ενώ δεν έχουν καταφέρει να ρυθμίσουν στοιχειωδώς το ασφαλές άνοιγμα των σχολείων. Γι’ αυτό αντιμετωπίζουν τα προβλήματα που δημιουργεί η πανδημία μόνο με διοικητικούς τρόπους, χρησιμοποιώντας τους λοιμωξιολόγους σαν μάσκα που θα κρύψει τις λανθασμένες επιλογές τους.
Και γι’ αυτό αυτοί που θα… έλυναν το προσφυγικό άφησαν τη Μόρια εκτός υγειονομικής προστασίας, έτοιμη να πυρποληθεί στον βωμό της επιτελικής διαχείρισης του μίσους. Γιατί τώρα που αποκαλύπτεται η γύμνια τους στην κοινωνική και την οικονομική πολιτική, τα μόνα «επιχειρήματα» που τους μένουν είναι ο κοινωνικός αυτοματισμός, η καταστολή και οι «πέτσινες» λίστες των ενισχύσεων και των διορισμών.
