Η εθνική γυναικών πόλο τρύπησε τα στεγανά και πάει Παρίσι στολισμένη με ευρωπαϊκό μετάλλιο, ενώ η ανδρών επέστρεψε στραπατσαρισμένη από το Ζάγκρεμπ
Το ξεκίνημα των ευρωπαϊκών πρωταθλημάτων βρήκε τις εθνικές ομάδες υδατοσφαίρισης σε διαφορετικό σταυροδρόμι. Η γαλανόλευκη «settebello» των ανδρών ταξίδεψε στο Ζάγκρεμπ για να υπερασπιστεί τα παγκόσμια ανδραγαθήματα της προηγούμενης τριετίας και να διεκδικήσει το πρώτο χρυσό μετάλλιο της ιστορίας της, ενώ η αντίστοιχη των γυναικών κουβάλησε στις αποσκευές της για το Αϊντχόφεν ένα «γαμώτο» τεσσάρων δεκαετιών που κανένα βάθρο δεν μπορούσε να το απαλύνει.
Για τα κορίτσια η πρόκριση στους Ολυμπιακούς Αγώνες ήταν σημαντικότερη και από τα μετάλλια. Για τα αγόρια οτιδήποτε λιγότερο από μια θέση στον ευρωπαϊκό τελικό θα ήταν αποτυχία. Πώς βρεθήκαμε λοιπόν να φθονούν οι άντρες τις γυναίκες και να εξελίσσεται η Ντόχα σε τόπο εξιλέωσης για τη… λάθος ομάδα;
Σε κάθε περίπτωση οι δύο ομάδες του εθνικού μας αθλήματος θα παρελάσουν χέρι χέρι στην τελετή έναρξης στο Παρίσι, κάτω από τον Πύργο του Αϊφελ, για πρώτη φορά έπειτα από 16 χρόνια. Το Αquatics Center, όπου θα διεξαχθεί η πρώτη φάση του τουρνουά πόλο, και η αρένα της φουτουριστικής συνοικίας Λα Ντεφάνς, έδρα του τελικού γύρου, είναι πλέον ο «ομφαλός της ολυμπιακής γης» για όσους θέλουν να παρακολουθήσουν την ελληνική προσπάθεια στο Παρίσι. Οι αισιόδοξοι ονειρεύονται νταμπλ μεταλλίων.
Δάκρυα χαράς και σκασίλας
Η εβδομάδα ποτίστηκε με τα δάκρυα χαράς των κοριτσιών, που μ’ ένα στόμα μίλησαν για «λύτρωση». Για τους άντρες, όμως, οι μέρες του Γενάρη δεν είναι Αλκυονίδες. Η ομάδα που εκστράτευσε στο Ζάγκρεμπ στολισμένη με το γιαπωνέζικο ασήμι του Τόκιο (Ολυμπιακοί Αγώνες 2021) και της Φουκουόκα (Παγκόσμιο Πρωτάθλημα 2023) παρουσιάστηκε αγνώριστη στον προημιτελικό με τους αμφιτρύωνες Κροάτες και ακόμη πιο αγνώριστη στην αναμέτρηση με την Ιταλία στην α΄ φάση.
«Η πέμπτη θέση ήταν αυτό ακριβώς που αξίζαμε» ομολόγησε ο Θοδωρής Βλάχος μετά τις νίκες παρηγοριάς επί των Σέρβων και των Μαυροβούνιων στους αγώνες κατάταξης. Η ελληνική ομάδα εμφανίστηκε στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα πλήρης μετά την επιστροφή του Αγγελου Βλαχόπουλου, αλλά είδε τις βρεγμένες πλάτες αντιπάλων ανανεωμένων, όπως η στελεχωμένη με «ευέλπιδες» Ουγγαρία. Οι ψύχραιμοι υπενθύμισαν ότι πραγματικός στόχος της ελληνικής ομάδας είναι το Παρίσι του Αυγούστου και όχι το Ζάγκρεμπ του Γενάρη, αλλά ο Βλάχος ακούμπησε τα δάχτυλα επί τον τύπον των ήλων.
«Οφείλουμε να διορθώσουμε πάρα πολλά, να βάλουμε το “εγώ” μας κάτω από την ομάδα, γιατί εδώ ήρθαμε διαφορετικά» είπε ο ομοσπονδιακός προπονητής, που κλείνει δεκαετία στο τιμόνι της εθνικής ανδρών. «Νομίζω ότι είχαμε πολύ αναπτυγμένο το “εγώ” μας όταν ήρθαμε, από την πρόσφατη επιτυχία, ερχόμενα τα παιδιά από τους συλλόγους όπου είναι πρωταγωνιστές. Δεν προλάβαμε να τα βάλουμε όλα κάτω από την ομπρέλα της ομάδας και να λειτουργήσουμε όπως λειτουργούμε πάντα». Η τοποθέτηση του Θοδωρή Βλάχου δεν άρεσε σε όλους, αλλά προσγείωσε πολλούς.
Σύνθημα επιστροφής
«Το καλό φινάλε στο Ευρωπαϊκό ας γίνει αφετηρία για αντεπίθεση στην Ντόχα» είπε ο Ντίνος Γενηδουνιάς. Το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα που αρχίζει σε λίγες μέρες (2-18 Φεβρουαρίου) θα βρει την ελληνική ομάδα πεισμωμένη. Ωστόσο, σε μια σεζόν που στριμώχνει τρεις διοργανώσεις πρώτης γραμμής μέσα σ’ ένα οχτάμηνο μοιάζει παράλογο ένα πρόωρο φορμάρισμα και δύσκολη υπόθεση η εύρεση κινήτρου. Ας μην ξεχνάμε ότι η ανδρών είχε εξασφαλισμένο εδώ και μήνες το εισιτήριο στους Ολυμπιακούς Αγώνες.
Αν οι άνδρες μετρούν πλέον δώδεκα συνεχόμενες παρουσίες σε ολυμπιακά τουρνουά, αρχής γενομένης από το 1980 στη Μόσχα (όταν όλοι οι παίκτες της τωρινής ομάδας ήταν αγέννητοι, ο δε Βλάχος παιδί έντεκα ετών), η εθνική γυναικών είχε να αντικρίσει τους πέντε κύκλους από το 2008, όταν τερμάτισε όγδοη στο Πεκίνο. Στα δεκαέξι χρόνια της απουσίας το ασημένιο μετάλλιο του 2004 στην Αθήνα έμοιαζε με αρχαία ιστορία και οι αποτυχίες σε τρία απανωτά προολυμπιακά τουρνουά πέτρα στον λαιμό. Πώς να κολυμπήσει μια αθλήτρια όταν έχει βαρίδια στους ώμους;
Η ελληνική ομάδα αποδείχθηκε «λίγη» στον ημιτελικό με την Ισπανία (5-13), αλλά ο μικρός τελικός απέναντι στη βατή Ιταλία έφερε συσπείρωση και έκανε τα μάτια να γυαλίζουν. «Είναι το ματς της χρονιάς, αφού δίνει και μετάλλιο και ολυμπιακό εισιτήριο» είπε την προηγούμενη μέρα η προπονήτρια Αλεξία Καμμένου. Οταν οι Ιταλίδες ισοφάρισαν από 5-2 σε 5-5 και 6-6 στην δ΄ περίοδο τα φαντάσματα εμφανίστηκαν ξανά. Η νικητήρια γκολάρα της Νικόλ Ελευθεριάδου και οι αποκρούσεις της Ιωάννας Σταματοπούλου στο φινάλε ξόρκισαν την κατάρα και έκαναν το νερό της πισίνας στο Αϊντχόφεν πιο αλμυρό.
«Νιώθω τόσο περήφανη, ειλικρινά, που είμαι μέλος αυτής της ομάδας» είπε δακρυσμένη η Αλεξάνδρα Ασημάκη, που ήταν παρούσα και το 2008 στο Πεκίνο. «Μετά από 16 χρόνια δίνει λύτρωση σε τόσες γενιές. Και τις προηγούμενες που παλέψανε και δεν τα καταφέρανε και αυτά τα κορίτσια που έχουν ζήσει και τις αποτυχίες. Ξέρω ότι όσοι έχουν πονέσει και παλέψει γι’ αυτή την ομάδα χαίρονται το ίδιο με εμάς σήμερα».
Η Καμμένου πιστεύει ότι «τώρα που έφυγε το άγχος της πρόκρισης» η εθνική γυναικών μπορεί να πετάξει ψηλότερα. «Εχουμε τις δυνατότητες να διεκδικήσουμε ακόμη και ολυμπιακό μετάλλιο στο Παρίσι» τόνισε τη μέρα της επιστροφής στην Αθήνα. Η Ντόχα θα είναι το επόμενο crash test.
Πίσω στο Αϊντχόφεν, η Ολλανδία του Ευάγγελου Δουδέση κατέκτησε και τον ευρωπαϊκό τίτλο μετά τον παγκόσμιο. Στο δε Ζάγκρεμπ οι Κροάτες άγγιξαν το τρόπαιο με το ένα χέρι στο κατάμεστο κολυμβητήριο της Μλάντοστ, αλλά δέχτηκαν τρία γκολ από τους Ισπανούς στο τελευταίο δίλεπτο και έμειναν με τη γλύκα.
Διαβάστε επίσης: Πόλο: Δύο νίκες και 5η θέση για την Εθνική ανδρών
