Γράφει από την Κωνσταντινούπολη ο ΝΙΚΟΣ ΠΑΠΑΔΟΓΙΑΝΝΗΣ
Η εκθαμβωτική εμφάνιση της ίδιας Εθνικής που απογοήτευε εαυτήν και αλλήλους στους αγώνες του πρώτου γύρου στο Ελσίνκι και η ηχηρή πρόκριση απέναντι σε έναν αντίπαλο θεωρητικά ανώτερο ήρθαν να θυμίσουν κάποια στοιχεία που κόντευαν να ξεχαστούν, είτε από την κακεντρέχεια όσων περιμένουν την ομάδα με τουφέκι για να πανηγυρίσουν τυχόν αποτυχία είτε από τη θαμπή πίστη όσων είχαν συνηθίσει την Εθνική «αλλιώς» και έμοιαζαν έτοιμοι να την αποχωριστούν.
Εκείνοι που κράτησαν τη φλόγα αναμμένη ήταν οι ίδιοι οι παίκτες και οι προπονητές της ομάδας, με την αθέλητη συνδρομή των ίδιων των αντιπάλων της. Όταν η αποστολή έμαθε τα δηλητηριώδη -αν και με καμουφλάζ αστεϊσμού- σχόλια των Λιθουανών, απέκτησε πρόσθετο κίνητρο και μετέτρεψε τον πληγωμένο εγωισμό σε κινητήριο δύναμη.
Τον Κώστα Μίσσα τον αποκάλεσαν «προπονητή γυναικείας ομάδας», ενώ για το κλίμα στην ελληνική ομάδα σχολίασαν ότι «σε λίγο θα αρχίσουν να τσακώνονται και μέσα στο γήπεδο». Ας κρατούσαν το στόμα τους κλειστό. Ήταν τακτική πρωτόπειρων, το ανεξέλεγκτο ανοιχτό στόμα.
Η ελληνική ομάδα θύμιζε λόχο καμικάζι, άρτια προετοιμασμένων και με το μαχαίρι στα δόντια. Η άμυνά τους κράτησε την πολυτάλαντη Λιθουανία στους 64 πόντους, ενώ ο μονοψήφιος αριθμός ελληνικών λαθών (7) προδίδει αυτοσυγκέντρωση και σιγουριά.
Οι έμπειροι παίκτες της Εθνικής έγιναν πανίσχυρη γροθιά στην υπηρεσία της ομάδας, πότε σε ρόλο χαμάλη (όπως ο αρχηγός Μπουρούσης, με τα 6 κλεψίματα και τα 8 ριμπάουντ) και πότε σε ρόλο πρωταγωνιστή. Κατά σειρά εμφανίσεως, τράβηξαν το κάρο από τη λάσπη των Δαρδανελλίων ο Πρίντεζης, ο Καλάθης, ο Σλούκας, ο Παπανικολάου, ο Μπουρούσης, ακόμα και ο Αντετοκούνμπο με το πολύτιμο τρίποντο που πέτυχε όταν η διαφορά μειώθηκε από τους 16 πόντους στους 6.
Η εμφάνιση ήταν καταπληκτική σε όλα τα επίπεδα και άξιζε να επιβραβευτεί με κάτι μεγαλύτερο από μία «απλή» πρόκριση σε προημιτελικά Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος. Ο ορίζοντας, όμως, είναι ορθάνοιχτος. Το τελευταίο εμπόδιο πριν από την τετράδα θα είναι είτε η Κροατία, με την οποία η Εθνική μας έχει προηγούμενα από το περυσινό Προολυμπιακό του Τορίνο, είτε η απλώς ανεβασμένη Ρωσία. Η Ισπανία δεν υπάρχει πουθενά στον ορίζοντα, ενώ οι Γάλλοι ταξιδεύουν σήμερα για το Παρίσι.
Όλα αυτά τα θαυμαστά συνέβησαν ανήμερα της ένταξης του ημίθεου Νίκου Γκάλη στο Μουσείο του Μπάσκετ, το Hall Of Fame στο Σπρίνγκφιλντ της Μασαχουσέτης. Η αύρα του ήρθε από πολύ μακριά, αλλά ήταν αυτό ακριβώς που χρειαζόταν η Εθνική για να αναπολήσει τις χρυσές μέρες του παλιού καλού καιρού και να αντλήσει από αυτές δύναμη και αυταπάρνηση. Η χθεσινή Εθνική του Σινάν Ερντέμ ήταν περισσότερο η Ελλάδα του 1987, παρά η Ελλάδα του 2017. Με λίγη τύχη, και με τέτοιες εμφανίσεις, μπορεί να αφήσει και το δικό της στίγμα στην ήδη ένδοξη ιστορία του ελληνικού μπάσκετ.
