Η εναλλαγή ρόλων Πάνου Σκουρλέτη και Δημήτρη Τζανακόπουλου σε συνδυασμό με την ανακοίνωση του Νάσου Ηλιόπουλου στη θέση του εκπροσώπου αποτέλεσαν το προοίμιο των αλλαγών στην αξιωματική αντιπολίτευση. Επόμενο βήμα ο ανασχηματισμός τομεαρχών. Το ερώτημα που μονοπωλεί είναι αν ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία προτίθεται να υπερβεί τους εσωκομματικούς συμψηφισμούς και να σπάσει τ΄ αυγά των τασικών ποσοστώσεων.
Η επιλογή του Δ. Τζανακόπουλου κινείται γύρω από το τρίπτυχο εμπιστοσύνη – αποτελεσματικότητα – διατασική αποδοχή. Επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ βρισκόταν στον στενό πυρήνα στελεχών που πλαισίωναν τον πρώην πρωθυπουργό στο Μέγαρο Μαξίμου. Διόλου τυχαίο ότι ανήκει στους μακροβιότερους κυβερνητικούς εκπροσώπους μεταπολιτευτικά. Πολλοί θεωρούν ότι είναι ο κατάλληλος για να φέρει εις πέρας το στρατηγικό εγχείρημα της διεύρυνσης, μένοντας μακριά από συμπλέγματα, αγκυλώσεις και εμμονές που είχαν βαλτώσει τη διαδικασία. Οι αρμοδιότητες που συνοδεύουν το νέο του ρόλο αμβλύνουν τις δεύτερες σκέψεις που προκλήθηκαν εξαιτίας του εκρηκτικού του χαρακτήρα. Παράλληλα, ο μέχρι πρότινος κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος χαίρει διατασικής αποδοχής, δεδομένο που θεωρείται αποτέλεσμα της διακριτής πορείας που ακολούθησε από τους «προεδρικούς» στην εσωκομματική διελκυστίνδα των τάσεων, χωρίς αυτό να σημαίνει πως βρέθηκε απέναντί τους.
Η οριστικοποίηση της εκπροσώπησης του κόμματος από τον επικεφαλής της «Ανοιχτής Πόλης» έληξε εν τη γενέσει τους τις συλλογικές ημικρανίες στην Κουμουνδούρου. Εξάλλου, νωπό είναι ακόμα το στραπάτσο με την Λούκα Κατσέλη. Ο Ν. Ηλιόπουλος βρίσκεται σε ανοιχτή γραμμή με τον Δ. Τζανακόπουλο. Το γεγονός αυτό θα αποφέρει αυτοματισμούς και αντανακλαστικά στην Κουμουνδούρου, χαρακτηριστικό που έλειπε από τους προκατόχους τους. Επιπλέον, πρόκειται για τον συντάκτη της διακήρυξης του ενιαίου σχήματος ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία, στοιχείο αναμφίβολα ενωτικό, αφού το κείμενο είχε «περάσει» από την Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ χωρίς κανένα κατά. Με την τοποθέτηση στην κομματική βιτρίνα ενός στελέχους από τη «γενιά των τριαντάρηδων», ο Αλέξης Τσίπρας κλείνει περαιτέρω το μάτι στους νέους, οι οποίοι αφενός έχουν βρεθεί στο κυβερνητικό στόχαστρο κατά το δεύτερο κύμα της πανδημίας και αφετέρου αποτελούν προνομιακό κοινωνικό πεδίο για τον ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία. Τα οφέλη από το κοντράστ της εικόνας αλλά και της πολιτικής ικανότητας που θα έχει η σύγκρουση Ηλιόπουλου – Πέτσα είναι μία από τις σκέψεις που -πιθανώς- έγιναν από τον πρόεδρο του κόμματος. Στοίχημα για τον νέο εκπρόσωπο του ΣΥΡΙΖΑ είναι η αναδιαμόρφωση των σχέσεων του κόμματος με τους δημοσιογράφους αλλά και η διεξαγωγή briefing, διαδικασία ανύπαρκτη μετά τις εκλογές.
Το κέρδος της αναβολής του συνεδρίου
Παρόλο που το συνέδριο έμοιαζε με πράξη αναβάπτισης και έναυσμα λήξης της εσωστρέφειας, ο Αλ. Τσίπρας μετέτρεψε τις αντικειμενικές συνθήκες της πανδημίας σε ευκαιρία για να βαθύνει έως το 2021 τη διεύρυνση του κόμματος. Κορονοϊού επιτρέποντος, το συνέδριο θα γίνει με νέες οριοθετήσεις σε εσωκομματικό επίπεδο, αφού ο γραμματέας -δηλαδή ο κύριος εκφραστής του σχεδίου- πιστεύει πως η μαζικοποίηση του κόμματος είναι επιβεβλημένη. Γνωρίζει, επίσης, ότι μπορεί να βρισκόμαστε στην εποχή των followers, ωστόσο, το ζητούμενο δεν είναι πώς θα παραμείνει ανενεργό ένα σημαντικό κομμάτι της εκλογικής βάσης του κόμματος, αλλά το πώς θα λειτουργικοποιηθεί προς όφελος του συλλογικού υποκειμένου. Έτσι, ένα μαζικότερο άνοιγμα μπορεί να ροκανίσει σκεπτικά και απόπειρες αναπαραγωγής μηχανισμών που αφετηρία και κατάληξη έχουν τα κομματικά οφίτσια. Ένθεν κι ένθεν.
Οι τομεάρχες κρίνουν το αποτέλεσμα
Πλέον, τα βλέμματα στρέφονται στις επικείμενες αλλαγές τομεαρχών. Κατά το παρελθόν, ο Αλ. Τσίπρας συμβιβάστηκε σε λύσεις που κρίθηκαν εκ του αποτελέσματος αποτυχημένες για να εξυπηρετηθούν οι εύθραυστες εσωκομματικές ισορροπίες. Δεν αποτελεί μυστικό ότι υπάρχουν τομείς ευθύνης στους οποίους οι πολίτες ή ακόμα και οι συντάκτες που καλύπτουν το ρεπορτάζ του κόμματος αγνοούν την πολιτική ύπαρξη του τομεάρχη. Μπορεί η αποκλειστική ευθύνη να μην ανήκει στους τομεάρχες, όμως, πάντα υπάρχει το περιθώριο της άρνησης. Σε κάθε περίπτωση, κοινό τόπο αποτελεί ότι ενώ υπάρχουν ανοικτές κυβερνητικές πληγές σε συγκεκριμένα υπουργεία, η αξιωματική αντιπολίτευση αδυνατεί να τις κεφαλαιοποιήσει.
Εάν ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία θέλει να δώσει σήμα ουσιαστικών αλλαγών, οφείλει να αναπροσαρμόσει και το σχήμα των κοινοβουλευτικών εκπροσώπων. Όχι υπό το πρίσμα του ποιος θα εισέλθει σε αυτό, αλλά ποιος θα αποχωρήσει με όρους αποδοτικότητας, παραγωγικότητας ή προσέλευσης. Και μόνο. Άλλωστε, ο στόχος των 53+ για τασική σύμπνοια του τομέα Οικονομικών με αυτόν της Οικονομίας μοιάζει να ικανοποιείται.