Με την είσοδο του Πετράκη ως «συμβούλου» στη Δόξα Δράμας, την επιστροφή του Μπέου στην προεδρία του Βόλου, την επιστροφή του Τσακογιάννη στην Ηλιούπολη και τη «συμβουλευτική» θέση του Κομπότη στον Λεβαδειακό το ελληνικό ποδόσφαιρο μαζί με τους ήδη υπάρχοντες κι… εντιμότατους επιχειρηματίες του αρματώθηκε σαν αστακός για να προστατευτεί από τυχόν… λαμόγια που θα επιχειρήσουν να το διαφθείρουν.
Οι αυτόκλητοι προστάτες που μπαίνουν και βγαίνουν ό,τι ώρα θέλουν στις ομάδες δεν ελέγχονται από κανέναν. Αποστολή τους είναι να προωθούν άλλες, εξωγηπεδικές δουλειές τους.
Εχουν την ομάδα ως βιτρίνα και αν εξαιρέσεις τους ισχυρούς που βάζουν και κανένα ευρώ, οι υπόλοιποι μπαίνουν για να μαζέψουν τα σπόρια που θα πέσουν γύρω.
Εχουν άλλες αποστολές, όπως να… προστατεύσουν το ποδόσφαιρο π.χ. από το στοίχημα ή να πάρουν λεφτά από τηλεοπτικά και να τα επενδύσουν, όχι απαραίτητα στον σύλλογο. Μπορεί στο γήπεδο, μπορεί να δανείσουν γνωστούς που έχουν ανάγκη.
Γενικά για να κυκλοφορεί το χρήμα παντού, από την Ελλάδα π.χ. μέχρι την Ταϊλάνδη!
Γιατί οι περισσότεροι εξ αυτών, στους οποίους το κράτος επιτρέπει με δεκάδες παραθυράκια στους διάτρητους νόμους να ασχολούνται με το λαοφιλές άθλημα, κουβαλούν στις πλάτες τους τον μισό ποινικό κώδικα. Κάθε καρυδιάς καρύδι ασχολείται με το ελληνικό ποδόσφαιρο που κάθε λίγο πλήττεται από κάθε λογής σκάνδαλα, αλλά όλοι βγαίνουν πεντακάθαροι από αυτά και μετά μας κουνούν το δάχτυλο.
Είπαμε, η Δικαιοσύνη στην Ελλάδα δεν είναι ακριβώς τυφλή, αλλά κλείνει το μάτι σε πολλούς…
