Διαβάσαμε τα «Βασανιστήρια στην ΕΣΑ», ένα συγκλονιστικό χρονικό του Δημήτρη Σερεμέτη για τους βασανισμούς των αντιφρονούντων στα χρόνια της χούντας.
Πενήντα ένα χρόνια πέρασαν από την κατάληψη της Νομικής και την εξέγερση του Πολυτεχνείου και ακόμη έρχονται στο φως νέες μαρτυρίες και μελέτες για την επταετία, την περίοδο που η χώρα μπήκε στον γύψο. Στα πολύ σημαντικά βιβλία που κυκλοφορούν για το θέμα έρχεται να προστεθεί η μαρτυρία «Βασανιστήρια στην ΕΣΑ» με την οποία ο Δημήτρης Σερεμέτης περιγράφει την τραυματική του κράτηση στο ΕΑΤ-ΕΣΑ. Στόχος του, όπως σημειώνει, είναι να ξανανοίξει το επώδυνο κεφάλαιο των βασανιστηρίων ώστε να μη χαριστούν τα θύματα βασανισμού στους βασανιστές (στην πλειονότητά τους έμειναν ατιμώρητοι) και να προστατευτούν οι βασανισθέντες από τις πληροφορίες που διαχέονται μέσω του διαδικτύου, οι οποίες συχνά καταλήγουν μέχρι και στη δολοφονία χαρακτήρα.
Ο Δημήτρης Σερεμέτης (δίδαξε Οικονομικά στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου και εργάστηκε σε διάφορες στελεχικές θέσεις του δημοσίου) μπήκε στο πανεπιστήμιο το φθινόπωρο του 1971 και τον Δεκέμβριο του 1972 έγινε μέλος της Αντιδικτατορικής Εθνικής Φοιτητικής Ενωσης Ελλάδος. Ο ρόλος του ήταν να μιλάει ανοιχτά στις συγκεντρώσεις και τις συνελεύσεις των φοιτητών κινητοποιώ
ντας τους εναντίον των χουντικών νόμων που τους αφορούσαν, καθώς και κατά των καθηγητών που στήριζαν τη χουντική πολιτική. Γνώριζε πολύ καλά πως ένα τέτοιο πόστο θα τον έφερνε σύντομα σε πολύ δύσκολη θέση, όμως αυτά που συνήθως συνέβαιναν μέχρι τότε ήταν η προσαγωγή στη Γενική Ασφάλεια της λεωφόρου Μεσογείων, ο ξυλοδαρμός και η ολιγοήμερη κράτηση.
Τσιμεντένια κελιά σαν όρθιες σαρκοφάγοι
Ωστόσο τα πράγματα άλλαξαν την άνοιξη του 1973, καθώς μετά τις δύο καταλήψεις της Νομικής το φοιτητικό κίνημα πέρασε στη δικαιοδοσία της ΕΣΑ, η οποία ανέλαβε να το διαλύσει μέσα από μαζικές συλλήψεις, σκληρές ανακρίσεις, μακροχρόνιες φυλακίσεις και παραπομπές σε δίκες. Σε αυτό το πλαίσιο ο Δ. Σερεμέτης προσήχθη διά της βίας έπειτα από μια συγκέντρωση στη Νομική. «Η ΕΣΑ ακούγεται σαν κάτι ασύλληπτο για μένα. Σημαίνει ηλεκτροσόκ. Εγκλεισμό σε τσιμεντένια κελιά σαν όρθιες σαρκοφάγους γεμάτες νερό. Να ξεψυχάς όρθιος χωρίς να μπορείς καν να κινηθείς. Δεν ξέρω γιατί μου έχει κολλήσει αυτή η εικόνα. ΕΣΑ σημαίνει εξόντωση» περιγράφει.
Στο κτίριο της ΕΣΑ βίωσε στιγμές τόσο δυσβάστακτα τραυματικές ώστε ακόμη και σήμερα ένα μέρος των περιγραφών γίνεται στο τρίτο πρόσωπο. «Τον σέρνουν στην τουαλέτα και του χώνουν το κεφάλι σε έναν βουλωμένο νιπτήρα γεμάτο σαπουνόνερα, τον δένουν απ’ τις μασχάλες με το λάστιχο του ποτίσματος από τους σωλήνες του νερού για να τον στήσουν όρθιο. Και ξαναρχίζουν. Το χθεσινό τους πάρτι ήταν υπόθεση ρουτίνας. Σήμερα το μίσος βράζει. Εχουν αφρίσει, θέλουν στ’ αλήθεια να τον λιανίσουν, να τον λιώσουν» περιγράφει.
H ανάγκη για ανυπαρξία
Ο Σερεμέτης περιγράφει γλαφυρά το πέρασμα από τον φόβο στην απόγνωση κι από εκεί στη βουβαμάρα και στο σιωπηλό μίσος, την απώλεια του εαυτού, την ανάγκη για ανυπαρξία (μέσα από την απεργία πείνας). Μέσα σε λίγες μέρες ο βασανισθείς καταλήγει ένα ανθρώπινο κουρέλι που το περιφέρουν από θάλαμο σε θάλαμο. Η σχέση του με τον έξω κόσμο τερματίζεται βίαια, ακόμη και η σχέση του με την ίδια του τη μάνα παρεμποδίζεται ώστε να μην μπορεί να βρει πουθενά παρηγοριά. Αυτά που σοκάρουν πιο πολύ είναι η χαρά και ο υπερβάλλων ζήλος με τα οποία οι βασανιστές εκτελούν τα καθήκοντά τους. «Ο Λιγνός με τα γυαλιά αφηνιάζει. Τον πιάνει παροξυσμός. Αρπάζει ένα χοντρό άσπρο καλώδιο, στριμμένο σε πλεξίδα στην άκρη. Το χρησιμοποιεί σαν κλομπ. Το ανεμίζει με ιαχές στον αέρα και μου λιανίζει κοντά κοντά όλα τα κόκαλα. Το χειρότερο, όμως, απ’ όλα είναι αυτό που ο ίδιος προτιμάει: να με χτυπάει με τη γροθιά του, κινώντας τη σαν έμβολο πάνω στο στομάχι».
INFO
Το βιβλίο «Βασανιστήρια στην ΕΣΑ – Ένα σενάριο (χωρίς πλατεϊτσα στην Κοκκινιά)» του Δημήτρη Σερεμέτη κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πόλις