Ο πόλεμος στην Ουκρανία δημιούργησε νέα γεωπολιτικά δεδομένα και οι Ευρωπαϊκές κυβερνήσεις έχουν συμφωνήσει να στηρίξουν τη νέα διάταξη του ΝΑΤΟ ύψους 300.000 στρατιωτών.
Το ΝΑΤΟ από εκεί που περιγραφόταν ως «εγκεφαλικό νεκρό», πλέον θεωρείται ως ο απόλυτος εγγυητής της ευρωπαϊκής ασφάλειας, παραγκωνίζοντας την όποια συζήτηση είχε ανοίξει για τον ευρωστρατό. Ο λόγος είναι απλός. Η Ε.Ε. δεν έχει ούτε την πολιτική συνοχή, ούτε τις τεχνολογικές ούτε τις βιομηχανικές δυνατότητες των ΗΠΑ. Κατά συνέπεια, η αμυντική χειραφέτηση της Ευρώπης παραμένει ένα όνειρο θερινής νυκτός. Την ίδια στιγμή, τα κράτη της Ανατολικής Ευρώπης και της Βαλτικής επιδιώκουν μια διευρυμένη αμερικανική εμπλοκή στην Ευρώπη ως ανάχωμα στον ρωσικό αναθεωρητισμό.
Η νέα «νατοϊκή» διάταξη και οι δαπάνες
Ως εκ τούτου, η απόφαση του ΝΑΤΟ για ανάπτυξη 300.000 στρατιωτών είναι μια απόφαση που προπαντός καθησυχάζει τα πρώην σοβιετικά και νυν κράτη-μέλη της Ε.Ε. Ωστόσο, οι τρέχουσες αμυντικές δαπάνες των Ευρωπαίων που σίγουρα δεν προσεγγίζουν το «νατοϊκό» 2% του ΑΕΠ, είναι πενιχρές για τις επιταγές του ΝΑΤΟ.
Οι ΗΠΑ σίγουρα θα αυξήσει τη παρουσία της και θα προσφέρει τη μερίδα του λέοντος στη νέα διάταξη του ΝΑΤΟ. Όμως, χωρίς μια αύξηση των αμυντικών δαπανών είναι αδύνατο να πιαστούν οι στόχοι που έχουν τεθεί. Επομένως είτε θα αυξηθούν οι δαπάνες για εξοπλισμούς, νέες μονάδες κλπ. είτε οι αποφάσεις του διατλαντικού οργανισμού δεν θα έχουν κύρος.
Οι κερδισμένοι και οι χαμένοι
Στους κερδισμένους της υπόθεσης σίγουρα συγκαταλέγονται οι ΗΠΑ και το στρατιωτικο-βιομηχανικό σύμπλεγμα που από τις αρχές του Ψυχρού Πολέμου έχει εγκαθιδρυθεί ως κράτος εν κράτει στην Ουάσιγκτον. Συν τοις άλλοις, οι ευρωπαϊκές εταιρείες αναμένεται να αυξήσουν τα κοινά εξοπλιστικά εγχειρήματα, αφότου η Ε.Ε. στα πλαίσια της «στρατηγικής αυτονομίας» αποφάσισε να δώσει κίνητρα ώστε να αυξήσει τα κέρδη αυτών των βιομηχανιών.
Πάντως, οι χαμένοι από την αύξηση των αμυντικών δαπανών θα είναι οι λαοί, οι οποίοι δεν θα ζήσουν για να δουν επενδύσεις για την καλυτέρευση του βιοτικού επιπέδου και την άμβλυνση της κλιματικής κρίσης. Οι Ευρωπαίοι θα καλεστούν να στηρίξουν υπερκοστολογημένα οπλικά συστήματα εναντίον της υποφαινόμενης ρωσικής απειλής, αφήνοντας πίσω τους την εποχή του βουτύρου για την εποχή των όπλων. Με λίγα λόγια, λιτότητα στο σπίτι για να φτιαχτούν όπλα.