Οι δηλώσεις του Νίκου Δένδια από την Σαουδική Αραβία για την ενεργειακή πολιτική της χώρας αποτελούν τη δεύτερη ηχηρή παρέμβασή του μέσα σε μία μόλις εβδομάδα.
Την μεν πρώτη, για την πολιτική έναντι της Τουρκίας, έσπευσε να την υιοθετήσει το Μέγαρο Μαξίμου – διαρρέοντας αστραπιαία ότι ακολούθησε τις εντολές Μητσοτάκη-, για να μειώσει τον αντίκτυπό τους εντός της χώρας και κυρίως μεταξύ των ψηφοφόρων της δεξιάς που επιθυμούν μια οποιαδήποτε επιτυχία στην εξωτερική πολιτική.
Τις δηλώσεις όμως του κ. Δένδια για την ενεργειακή πολιτική το Μέγαρο Μαξίμου δεν τις αξιολογεί ως σημαντικό θέμα. Κατ αρχήν δεν τις γνώριζε και ακολούθως δεν τις αποδοκιμάζει, ενώ παραπέμπει για περισσότερες διευκρινίσεις και πληροφορίες στο υπουργείο Εξωτερικών. Το Μαξίμου συμπεριφέρεται ωσάν η μακροπρόθεσμη ενεργειακή πολιτική της χώρας να είναι ήσσονος σημασίας θέμα που εμπίπτει στο πεδίο του υπουργείου Εξωτερικών και όχι στρατηγικής σημασίας ζήτημα που αποφασίζει κεντρικά η κυβέρνηση με την συμμετοχή των συναρμόδιων υπουργείων. Σε αυτά το υπουργείο Εξωτερικών είναι το τελευταίο.
Εάν όμως ο κ. Δένδιας, όπως αφήνει να εννοηθεί το Μέγαρο Μαξίμου, εκφράζει στο συγκεκριμένο την επίσημη πολιτική της κυβέρνησης Μητσοτάκη τότε είναι σαφές ότι έχει υπάρξει στροφή σε σχέση με την πολιτική του χάραξε η προηγούμενη κυβέρνηση της ΝΔ του Αντώνη Σαμαρά, με υπουργό τότε τον Γιάννη Μανιάτη, και ακολούθησε και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Το αν ήθελε να καθησυχάσει τους Σαουδάραβες (σιγά μην ανησυχούν για τα πετρέλαια του Αιγαίου) ή να στείλει μήνυμα κατευνασμού στην Τουρκία ότι αποσύρεται από το ενεργειακό παιχνίδι στην Ανατολική Μεσόγειο ενόψει της πενταμερούς είναι ανοικτό. Πάντως ο κ. Σαμαράς είχε αναδείξει τα ενεργειακά σε όπλο και της εξωτερικής πολιτικής, και είχε μοιράσει τα οικόπεδα της ελληνικής ΑΟΖ, κάνοντας και κατ αρχήν συμφωνίες με ξένες εταιρείες. Μάλιστα μέσω αυτών η Κύπρος εκτός από οικονομικά οφέλη είχε και θετικά στο πεδίο της εξωτερικής της πολιτικής μέχρι να δείξει το πραγματικό της πρόσωπο η Τουρκία. Το επιχείρημα αυτό επικαλούνταν οι έλληνες επιτελείς σε κάθε τριμερή που έγινε τα τελευταία χρόνια.
Το «δεν θα σκάψουμε την Μεσόγειο για να βρούμε υδρογονάνθρακες που η εκμετάλλευσή τους θα είναι πιο ακριβή και λιτότερο συμφέρουσα από ότι των Αραβικών χωρών», που είπε συμπυκνωμένα ο κ. Δένδιας δεν έχει νόημα. Τις έρευνες τις κάνουν ιδιωτικές εταιρείες με δικά τους έξοδα. Εάν βρεθούν κοιτάσματα θα έχει όφελος η Ελλάδα εφόσον είναι στη δική της ΑΟΖ. Ακολούθως ακόμη και «εάν δεν σκάψουμε εμείς την Μεσόγειο» το κάνουν όλες οι άλλες χώρες, από την Τουρκία μέχρι το Ισραήλ και την Αίγυπτο.
Για το Αιγαίο που είπε ότι δεν θα διακινδυεύσουμε να γίνει Κόλπος του Μεξικού έχει δίκιο βεβαίως αλλά έτσι κι αλλιώς δεν τίθεται θέμα γιατί ως γνωστόν όσο κι αν σκάψουμε στο Αιγαίο δεν υπάρχουν αξιοποιήσιμα κοιτάσματα. Το ότι «Η Ελλάδα πιστεύει στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και δεν πρόκειται να αρχίσει να σκάβει τον βυθό της Μεσογείου για να βρει αέριο και πετρέλαιο», εφόσον εκφράζει την κεντρική πολιτική της κυβέρνησης χρήζει περαιτέρω εξηγήσεων. Όσο κι αν προχωρήσει η αξιοποίηση των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας για το προσεχές μέλλον δεν θα υποκαταστήσουν το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο στην ενέργεια, ούτε βέβαια στα παράγωγα πετρελαίου που χρησιμοποιούνται ευρέως στην βιομηχανία. Γιατί λοιπόν να μην αξιοποιήσει τους πόρους της η χώρα; Άλλωστε έχει ήδη παραιτηθεί από την χρήση του λιγνίτη που ήταν το ανταγωνιστικό της πλεονέκτημα στην παραγωγή ενέργειας.