Το ερώτημα με την εθνική ομάδα ποδοσφαίρου είναι ένα και κρατάει από το 2014.
Πότε επιτέλους θα επιστρέψει στην… κανονικότητα; Γιατί η χρυσή 13ετία (2002-2014) με Οτο Ρεχάγκελ και Φερνάντο Σάντος όχι μόνο δεν δείχνει ότι μπορεί να επιστρέψει αλλά –κι αυτό είναι το πλέον ανησυχητικό– η εθνική ομάδα τόσων και τόσων μισθοφόρων (παραγόντων και προπονητών) δεν πρόκειται να γίνει καν ομάδα μετρίων δυνατοτήτων, όπως ήταν ως σκορποχώρι τις δεκαετίες του ’80 και του ’90…
Μπορεί όλα να φαίνονται υπερβολικά, μπορεί κάποιος να ισχυριστεί ότι ήττα στη Φινλανδία (και όχι στην Αγγλία ή τη Γερμανία) έκαναν και οι Ρεχάγκελ, Σκίμπε, οπότε γιατί να μην κάνει στο ξεκίνημά του και ο νέος τεχνικός της… ΕΠΟ Τζον φαν Σιπ; Δυστυχώς τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά. Και φυσικά τα πρόσωπα στον πάγκο και τον αγωνιστικό χώρο έχουν το 20% της ευθύνης για το χάλι που παρουσιάζει η πρώην πρωταθλήτρια Ευρώπης. Το 80% είναι έργο… ΕΠΟ! Αυτή έχει την ευθύνη, αυτή διέλυσε την εθνικήμοντέλο του Γερμανού και του Πορτογάλου. Η ομοσπονδία του Πιλάβιου, του Σαρρή, του Γκιρτζίκη, του Γραμμένου και κάθε άλλου προέδρουγλάστρα αποφάσισε τη μετά Γκαγκάτση εποχή να ξανακάνει τη «γαλανόλευκη» ρεντίκολο της ποδοσφαιρικής Ευρώπης, έρμαιο στις ορέξεις παραδοσιακών ποδοσφαιρικών… υπερδυνάμεων (Φερόε, Αρμενία, Φινλανδία και άλλες).
Δυστυχώς το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα είναι το μικρομάγαζο παραγοντίσκων που κάνουν δημόσιες σχέσεις, προσφέρουν εκδούλευση, φτιάχνουν διεθνείς, ξεχρεώνουν γραμμάτια δικά τους και των αφεντικών τους. Αυτό το ψιλικατζίδικο το βάφτισαν εθνική ομάδα και δεν ντρέπονται. Οπως δεν ντράπηκαν όταν έφεραν τους Ρανιέρι, Μαρκαριάν, Σκίμπε, Τσάνα, Αγγελο, Σιπ για να μπορούν να κάνουν ό,τι θέλουν…
