Σε 24ωρη απεργία το Σάββατο 13 Νοέμβρη και συλλαλητήριο στο Σύνταγμα προχωρούν οι εργαζόμενοι της ΛΑΡΚΟ, διεκδικώντας την συνέχιση της ενιαίας λειτουργίας της ΛΑΡΚΟ, τη διατήρηση των θέσεων εργασίας και την εξασφάλιση των εργασιακών τους δικαιωμάτων. Η προσυγκέντρωση έχει οριστεί στις 10 π.μ. στην Ομόνοια και θα ακολουθήσει πορεία στο Σύνταγμα όπου στις 11 π.μ. θα γίνει συγκέντρωση μπροστά στο υπουργείο Οικονομικών.
Χαρακτηριστικά τονίζουν ότι «Δεν το βάζουμε κάτω. Έχουμε το δίκιο με το μέρος μας» ενώ στην ανακοίνωσή τους σημειώνουν με νόημα ότι «η κυβέρνηση δεν μπόρεσε να εξαπατήσει τον ελληνικό λαό ότι «η ΛΑΡΚΟ είναι ένα βαρέλι δίχως πάτο και οι εργαζόμενοι καλοπερασάκιες» όπως έλεγε. Με ντοκουμέντα τους 80 νεκρούς μας στην ώρα εργασίας, τους εκατοντάδες σακατεμένους και νεκρούς από επαγγελματικές ασθένειες, μαζί αναδείξαμε το ποιος έχει πληρώσει τη συνειδητή απαξίωση της ΛΑΡΚΟ. Μαζί προβλέψαμε και αναδείξαμε αυτό που συμβαίνει σήμερα. Όσο η ΛΑΡΚΟ είναι σε καθεστώς ειδικής διαχείρισης έχει χρηματοδοτηθεί άμεσα και έμμεσα με 100 plus εκατομμύρια για πρώτη φορά στην ιστορία της και έχει εισπράξει αλλά 140 plus από τις πωλήσεις της παραγωγής αυτό το διάστημα. Οι τιμές του νικελίου όλο αυτό το διάστημα είναι σε κερδοφόρα επίπεδα (οι υψηλότερες της τελευταίας δεκαετίας), με αυτά τα χρήματα και με αυτές τις τιμές η ΛΑΡΚΟ θα έπρεπε να είχε επισκευαστεί, να εκσυγχρονίζεται και παράλληλα να παράγει προσφέροντας δεκάδες εκατομμύρια ευρώ κάθε μήνα στα κρατικά ταμεία. Η απώλεια εσόδων από τη χαμένη παραγωγή των δύο τελευταίων ετών ξεπερνά το μισό δισ. ευρώ».
Τέλος συμπληρώνουν ότι «Οι εργαζόμενοι της ΛΑΡΚΟ δεν ανεχόμαστε άλλο τον εμπαιγμό και ξεκαθαρίζουμε ότι για τα αυτονόητα και δίκαια αιτήματά μας, δεν υπάρχει περίπτωση να κάνουμε πίσω», υπογραμμίζουν τα Σωματεία. «Το Σάββατο 13 Νοεμβρίου κατεβαίνουμε στην Αθήνα για να μεταφέρουμε στο Μέγαρο Μαξίμου και στη Βουλή το αυτονόητο. Δηλαδή ότι έχουμε τη διάθεση να εξαντλήσουμε κάθε περιθώριο διαλόγου αλλά και ότι δεν είμαστε μόνοι σε αυτό το δίκαιο και τίμιο αγώνα και η κυβέρνηση να σταματήσει να παίζει με τις ζωές των εργαζομένων και να υλοποιήσει τα αιτήματα μας. Δεν έχουμε πού να πάμε, είμαστε η τέταρτη γενιά αιματοβαμμένων εργατών της ΛΑΡΚΟ στην περιοχή που δραστηριοποιείται. Γύρω από την ΛΑΡΚΟ είναι τα σπίτια μας, οι οικογένειές μας, τα νεκροταφεία που έχουμε θάψει τους συναδέλφους μας».
