Επτά μήνες δεν έκαναν τίποτε ούτε για την πανδημία ούτε για την οικονομία ούτε για τη βελτίωση της καθημερινότητάς μας.
Απλώς… έλιαζαν ακαμάτες τα αχαμνά τους. Και τώρα που τα πράγματα πάνε από το κακό στο χειρότερο, με όλους τους δείκτες να έχουν καταστροφική πορεία και το δεύτερο κύμα της πανδημίας να φουσκώνει, το μόνο που κάνουν είναι να ρίχνουν την ευθύνη στην πλάτη μας.
Σαν να είμαστε εμείς που δεν προσλάβαμε τους γιατρούς και τους νοσηλευτές που θα έπρεπε. Σαν να είμαστε εμείς που δεσμευτήκαμε να αυξήσουμε τις κλίνες στις ΜΕΘ. Σαν να είμαστε εμείς που ανοίξαμε τις πύλες στον τουρισμό χωρίς καν στοιχειώδεις ελέγχους. Αν κάποιος ακούσει τον Πέτσα και παρακολουθήσει τι λένε και τι γράφουν τα ΜΜΕ της λίστας του για όλα, από τις συγκοινωνίες που έχουν τα χάλια τους μέχρι τα κενά στην εκπαίδευση που δεν καλύπτονται, φταίμε εμείς. Και φταίμε γιατί τουλάχιστον επτά μήνες τώρα τους βλέπουμε να κάνουν πάρτι και αντιδρούμε –στην καλύτερη περίπτωση– σαν το «επιτελικό κράτος» να είναι απλώς ένας μεσογειακός κυκλώνας που αφού μας ταλαιπωρήσει ένα ή δυο 24ωρα θα περάσει.
Αλλά δεν είναι έτσι. Αυτοί δεν είναι ο «Ιανός» για να ξεμπλέξουμε μαζί τους έστω με κάποιες απώλειες. Αυτοί ξαναστήνουν «εκσυγχρονισμένα» –και γι’ αυτό σε πολύ χειρότερη εκδοχή– το πελατειακό κράτος τους.
Γιατί δεν φτάνει που τα κάνουν όλα με απευθείας αναθέσεις, δεν αρκεί που οι εταιρείες οι οποίες παίρνουν την ανάθεση ανήκουν οι περισσότερες σε «φίλους» και «φίλους των φίλων», αλλά ισχυρίζονται, όπως ο Μητσοτάκης, ότι «πολέμησαν την πελατοκρατία σε όλη τη ζωή τους». Και το ισχυρίζονται αυτό χωρίς καν να κοκκινίζουν. Γιατί εκτός από τις μάσκες-τεντόπανα που μοίρασαν στους μαθητές, μεγάλο είναι και το πολιτικό τους θράσος.