Εχουμε μια κυβέρνηση που κάνει ακριβώς τα αντίθετα από αυτά που υποσχέθηκε και για τα οποία δεσμεύτηκε προεκλογικά, μια κυβέρνηση που γεννά ανασφάλεια στους πολίτες, απρόβλεπτη και ανίκανη να διαχειριστεί τα μεγάλα ζητήματα της χώρας.
Που πιστεύει ότι τα προβλήματα μπορούν να λύνονται το 2020 με αυταρχισμό και κρατική βία. Που πιστεύει ότι οι διεθνείς σχέσεις της χώρας είναι ένας συνδυασμός εσωκομματικών της ισορροπιών και διεθνών ιδεολογικών, πολιτικών και οικονομικών της δεσμεύσεων.
Ο κ. Μητσοτάκης έχει καταφέρει σε επτά μόλις μήνες να πλήξει ανεπανόρθωτα το κύρος της χώρας. Στο προσφυγικό στέλνει ΜΑΤ στα νησιά του βόρειου Αιγαίου για να τρομοκρατήσει και να επιβάλει διά της βίας μια αδιέξοδη πολιτική, αντί να ακολουθήσει πολιτικές εξομάλυνσης, συνεννόησης με τις τοπικές αρχές, σταδιακής μεταφοράς των προσφύγων σε φυσιολογικές και βιώσιμες δομές στην ενδοχώρα. Ανακάλυψε ο κ. Μητσοτάκης ύστερα από τόση ταλαιπωρία των κατοίκων και των προσφύγων ότι τα προβλήματα δεν λύνονται με αυταρχισμό και βία.
Το δόγμα «νόμος και τάξη» γίνεται συχνά «τρόμος και πατάξη – επίταξη», με τα περιστατικά αστυνομικής αυθαιρεσίας να πληθαίνουν –το τελευταίο στην ΑΣΟΕΕ– και τον αρμόδιο υπουργό να μην κάνει απολύτως τίποτε, αφήνοντας ανεξέλεγκτους εκείνους τους ανεγκέφαλους που πλήττουν συνολικά την αξιοπιστία του αστυνομικού σώματος.
Την ίδια στιγμή η δημόσια εκπαίδευση, αντί να ενισχύεται, ξηλώνεται βήμα βήμα προς όφελος ιδιωτικών συμφερόντων αλλά εις βάρος του κοινωνικού συνόλου. Αυτό που συμβαίνει με τα ιδιωτικά κολέγια στη χώρα μας είναι πρωτοφανές, καθώς σε κανένα άλλο κράτος-μέλος της ΕΕ η πολιτική παρέμβαση στην παιδεία δεν έχει προκαλέσει τέτοια αποτελέσματα, τέτοια απαξίωση της δημόσιας τριτοβάθμιας εκπαίδευσης.
Πρωτεία αναξιοπιστίας, αναποτελεσματικότητας και βαθύτατου ταξικού προσανατολισμού λαμβάνει η κυβέρνηση του κ. Μητσοτάκη και στο ασφαλιστικό και στα εργασιακά. Ενώ είχε μπει μια τάξη στο τοπίο της δημόσιας ασφάλισης απέναντι στο χάος και στις συνθήκες διάλυσης που παρέλαβε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ το 2015, σήμερα έχουμε και πάλι βήματα οπισθοδρόμησης και σταδιακής απαξίωσης του ασφαλιστικού. Οι πόροι για τη βιωσιμότητά του μειώνονται, η στήριξη του δημόσιου χαρακτήρα του αδυνατίζει, ενώ την ίδια στιγμή απελευθερώνονται οι απολύσεις και μπαίνουν στον πάγο οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας. Πολλές και καλοπληρωμένες δουλειές δεν έχουμε, όπως μας έλεγε ο κ. Μητσοτάκης, ενώ οι επενδύσεις και οι διαγωνισμοί για νέα έργα βρίσκονται στο ναδίρ.
Με δυο λόγια, βιώνουμε μεγάλη οπισθοδρόμηση σε όλα τα επίπεδα: στο επίπεδο της εργασίας, στην παιδεία, την υγεία, την ασφάλιση, στα δικαιώματα, παντού. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη δεν ήρθε για να κάνει καλό στον τόπο. Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο πρέπει να ενδυναμώσουμε την πολιτική και κοινωνική μας αντεπίθεση, να εμπλουτίσουμε και να σκληρύνουμε την αντιπολιτευτική μας δράση, να κινητοποιήσουμε όλες τις κοινωνικές δυνάμεις απέναντι στη διολίσθηση της κυβέρνησης σε σκοτεινά μονοπάτια.
Εχουμε ευθύνη απέναντι στην κοινωνία, απέναντι στη νεολαία, απέναντι στους συμπολίτες μας, στη μεγάλη πλειοψηφία που αγωνιά για το παρόν και το μέλλον του τόπου.
Ο Κώστας Ζαχαριάδης είναι βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ στη Β1΄ εκλογική περιφέρεια Βόρειου Τομέα Αθηνών
