Επτά φορές διά βίου φυλάκιση επέβαλε σήμερα το Κακουργιοδικείο στον Νίκο Μεταξά για τις δολοφονίες των Μαρί Ρόουζ, Μαρικάρ Βαλδέζ, Σιέρα, Αριάν Παλάνας, Κάχτα Ανού, Λίβια Φλορεντία και Έλενα Μπουνέα.
Σύμφωνα με το politis.com.cu το δικαστήριο έκρινε ένοχο τον Μεταξά και στις 12 κατηγορίες, 7 φόνους και 5 απαγωγές.
Ο 35χρονος οδηγήθηκε σήμερα στο Κακουργιοδικείο υπό δρακόντεια μέτρα ασφάλειας και χωρίς τη συνοδεία δικηγόρου, παραδεχόμενος και τις επτά δολοφονίες.
Σε δήλωσή του στο δικαστήριο απολογήθηκε για τα ειδεχθή, όπως τα χαρακτήρισε, εγκλήματά του και ζήτησε συγγνώμη από τις οικογένειες των θυμάτων, την κυπριακή κοινωνία, αλλά και από την ίδια του την οικογένεια.
Με την επιβολή της ποινής από το Κακουργιοδικείο γράφτηκε ο επίλογος μίας υπόθεσης που προκάλεσε σοκ στην κυπριακή κοινωνία.
Τι είπε στην απολογία του
Ξεσπώντας σε λυγμούς, ο 35χρονος απολογήθηκε και στην οικογένειά του για τη στεναχώρια που τους προκάλεσε, χαρακτηρίζοντας τα εγκλήματά του ειδεχθή.
Σημείωσε δε ότι θέτει εαυτόν στη διάθεση επιστημονικής ομάδας, προκειμένου να διεξαχθεί ενδελεχής μελέτη για την περίπτωσή του.
Αναλυτικά τι είπε στην απολογία του σύμφωνα με το reporter.com.cy:
«Έχω διαπράξει απεχθή εγκλήματα, για τα οποία αναλαμβάνω πλήρως την ευθύνη και αποδέχομαι τις συνέπειες», ανέφερε αρχικά ο κατηγορούμενος, ο οποίος ισχυρίστηκε ότι έχει μετανοήσει για τις πράξεις του, ωστόσο δεν μπορεί να γυρίσει τον χρόνο πίσω.
«Αυτά που μπορώ να κάνω, πρώτον είναι να βοηθήσω στη διαλεύκανση των υποθέσεων, παρέχοντας ότι πληροφορίες μου ζητηθούν και παραδεχόμενος ενοχή, να μη ζημιώσω και άλλο την Κυπριακή Δημοκρατία μέσω μιας χρονοβόρας διαδικασίας. Δεύτερον, να εκφράσω μεταμέλεια και να απολογηθώ, πρώτα προς τις ψυχές των θυμάτων μου, τους συγγενείς και τα αγαπημένα τους πρόσωπα για τον άδικο πόνο που προκάλεσα και να ελπίζω ότι η απονομή της δικαιοσύνης θα αποτελέσει ένα ελάχιστο βάλσαμο.
Διαβάστε επίσης: Παραδέχθηκε και τους 7 φόνους ο «Ορέστης» που σόκαρε την Κύπρο
Έπειτα, προς τα παιδιά μου, τους γονείς μου και την υπόλοιπη οικογένεια μου για την στεναχώρια που περνούν και θα περάσουν, χωρίς κανείς τους να έχει φταίξει ποτέ σε τίποτα.
Τέλος, προς την κυπριακή κοινωνία, η οποία είμαι βέβαιος ότι διερωτάται γιατί και πώς ένας άνθρωπος, μέλος της, έφτασε σε αυτό το σημείο. Το ίδιο ερώτημα βασανίζει και εμένα, όμως δεν έχω βρει ακόμη την απάντηση.
Γνωρίζω, ότι αυτή βρίσκεται κάπου μέσα στο μυαλό μου, κομμάτια της τα αναγνωρίζω μέσα από οδυνηρές αναμνήσεις, τις οποίες προσπαθούσα εδώ και δεκαετίες μάταια να ξεχάσω.
Δεν έχω καταφέρει ακόμη μόνος μου να βρω μια ξεκάθαρη απάντηση. Οπότε, το τελευταίο που μπορώ να κάνω, είναι να ζητήσω και να θέσω τον εαυτό μου στη διάθεση μιας ενδελεχούς μελέτης, έτσι ώστε με τη βοήθεια επιστημόνων, να βρω το γιατί, αλλά σημαντικότερα, να βοηθήσω στην εξαγωγή συμπερασμάτων, τα οποία θα βοηθήσουν την κοινωνία μας να προλάβει τέτοιες τραγωδίες.»
