Πριν, λίγες ημέρες ανακοινώθηκαν οι Θεατρικές Ομάδες στις οποίες θα μοιραστούν τα 1.400.000 ευρώ που αποφάσισε να δώσει το ΥΠΠΟΑ ως ελάχιστη βοήθεια. Φέτος, κατατέθηκαν 204 προτάσεις από φορείς, οι οποίοι δραστηριοποιούνται στον χώρο του θεάτρου με σκοπό την υλοποίηση Θεατρικών Παραγωγών, Φεστιβάλ, Περιοδειών και Εκδηλώσεων Θεάτρου.
Το Υπουργείο αποφάσισε να προχωρήσει σε περικοπές με το τελικό ποσό να ψαλιδίζεται στα 1.200.000 ευρώ αφήνοντας έξω από το πρόγραμμα σχήματα και παραγωγές που μας προκάλεσε εντύπωση ο αποκλεισμός τους. Εντύπωση και ερωτηματικά δημιουργούνται όμως και από τα μέλη που συμμετείχαν φέτος στην επιτροπή καθώς και τη μη γνωστοποίηση του σκεπτικού κατά την οποία δόθηκαν τα χρήματα.
Μιλώντας ο Καλλιτεχνικός Διευθυντής του ΔΗΠΕΘΕ Ρούμελης και μέλος της επιτροπής Νίκος Ορφανός στο documentonews.gr, αποκάλυψε πως εδώ και τρεις εβδομάδες τα μέλη της επιτροπής έχουν ζητήσει από το ΥΠΠΟΑ να ανακοινώσει το πλαίσιο που τους ζήτησε να κινηθούν οι επιλογές τους. Το Υπουργείο δεσμεύτηκε πως τις επόμενες ημέρες θα υπάρξει επίσημη ανακοίνωση, κάτι που μέχρι στιγμής δεν έχει γίνει και βέβαια όφειλαν εξαρχής να έχουν κάνει.
Αυτό που όμως μας προκαλεί μεγαλύτερη εντύπωση είναι η σύσταση της γνωμοδοτικής επιτροπής. Χωρίς την παραμικρή διάθεση να αποδομήσω ή να αμφισβητήσω το έργο και τις προσωπικότητες των μελών της δεν μπορώ να μην κάνω κάποιες παρατηρήσεις. Η επιτροπή αποτελείται από τους Δρ. Άννα Σταυρακοπούλου, Δρ. Αμαλία Κοντογιάννη, Νίκο Ορφανό, Γαβριέλλα – Πηνελόπη Τριανταφύλλη, Έλενα Πέγκα, Τώνη Λυκουρέση, Σοφία Παντουβάκη και Μάριο Κωστάκη.
Πρέπει να ξεκαθαρίσουμε πως ο σκοπός των επιχορηγήσεων δεν είναι να «χαρτζιλικώσουν» τους καλλιτέχνες ούτε να μην μείνει κανείς παραπονεμένος. Δεν είναι φιλανθρωπία ούτε μπουναμάς. Οι επιχορηγήσεις έχουν σκοπό να στηρίξουν τις καλλιτεχνικές ομάδες να συνεχίσουν το ερευνητικό τους έργο, να δώσουν την ευκαιρία σε μικρότερες ομάδες να ακουστούν και φυσικά να επιβραβευτούν εκείνες που με την διαδρομή τους έχουν συνεχή καλλιτεχνική παρουσία. (σ.σ Προσωπικά, προσπαθώ στο μέτρο του δυνατού και ως μέλος της Ένωσης Κριτικών θεάτρου, αλλά και ως δημοσιογράφος που κάνω χρόνια πολιτιστικό ρεπορτάζ να βλέπω όσες περισσότερες παραστάσεις μπορώ κάτι που σημαίνει σχεδόν όλες και θα σας εξηγήσω γιατί το αναφέρω αυτό. Το ίδιο ισχύει, φυσικά, και για όλους τους συναδέλφους που γράφουν για θέατρο. Είναι ένα σινάφι που γνωριζόμαστε καλά ο ένας με τον άλλο).
Μαθαίνοντας τα μέλη της επιτροπής συνειδητοποιήσαμε ότι στην πλειοψηφία τους είναι άνθρωποι που αφενός έχουν ακαδημαϊκή γνώση για τις παραστατικές τέχνες αφετέρου δεν έχει υποπέσει στην αντίληψή μας κάποιο άρθρο τους ή κάτι που να τους τοποθετεί στο κέντρο του ελληνικού θεάτρου που δεν είναι άλλο από τις ίδιες τις θεατρικές σκηνές. Το θεωρούμε ως παράβλεψη μεγάλη και το γεγονός που δεν κλήθηκε και κανένας κριτικός Θεάτρου.
Η Δρ. Άννα Σταυρακοπούλου και η Δρ. Αμαλία Κοντογιάννη με το εντυπωσιακό τους βιογραφικό διαμένουν στην Θεσσαλονίκη και αναρωτιόμαστε αν έχουν παρακολουθήσει ποτέ ιδίοις όμμασι τις ομάδες που κλήθηκαν να κρίνουν; Με ποιον τρόπο έγινε η επιλογή; Διάβασαν τα δικαιολογητικά και έκαναν τη μοιρασιά; Μα πως μπορείς να κρίνεις θεατρικά σχήματα κα παραγωγές αν δεν έχεις μια συνεπή παρουσία; Το ίδιο ισχύει και για την καθηγήτρια Σκηνογραφιας- Ενδυματολογίας Σοφία Παντουβάκη, η οποία διδάσκει στο Πανεπιστήμιο Aalto στο Ελσίνκι της Φινλανδία στο πλαίσιο του προγράμματος Erasmus+ και για αυτό απουσιάζει από τα καλλιτεχνικά δρώμενα της χώρας. Θα μπορούσαν να αναφερθούν και άλλα ονόματα, όμως θέλουμε να είμαστε ξεκάθαροι. Όπως προείπα σε καμία περίπτωση δεν θέλω να αμφισβητήσω κανένα μέλος της επιτροπής. Όμως, είναι σημαντικό να γίνει απόλυτα κατανοητό πως στις κρίσεις οφείλουν να τοποθετούνται άνθρωποι οι οποίοι έχουν εικόνα και άποψη για τους κρινόμενους. Μόνο έτσι διασφαλίζεται η αξιοπιστία των αποφάσεων. Θα μπορούσα να πω πολλά για Ομάδες που έμειναν έξω, Ομάδες που έχουν βραβευτεί για το έργο τους και που δεν ανήκουν σε κλίκες ή λόμπι ή για ΆΜΚΕ Θεάτρου που κάθε χρόνο επιδοτούνται, όμως, δεν είναι τώρα η ώρα για αυτή τη συζήτηση.
Το ΥΠΠΟΑ και η Λίνα Μενδώνη κάνουν ό,τι μπορούν για να κερδίσουν το βραβείο του πιο εχθρικού Υπουργείου προς τους καλλιτέχνες. Κάνουν ό,τι μπορούν για να τους δυσκολέψουν τη ζωή. Προσπαθούν να τους πιέσουν με κάθε τρόπο μπας και ξεχάσουν ή ξεχαστούν. Η «εξαπατημένη» Υπουργός κόβει το 46% τις επιχορηγήσεις στις ΑΜΚΕ θεάτρου και το 60% τις επιχορηγήσεις στις ΑΜΚΕ χορού, την ίδια στιγμή που μοιράζει απλόχερα 5.5 εκατομμύρια σε έργα αποκατάστασης στο Κάστρο της Κορώνης και εκσυγχρονισμού του Αρχαιολογικού Μουσείου στη Χώρα αξιοποιώντας πόρους από το Ταμείο Ανάκαμψης και το ΠΕΠ-ΕΣΠΑ (2014-20200). Να θυμίσω πως πριν λίγες ημέρες απέφευγε να δεσμευτεί εγκαίρως για την αύξηση των 15 ευρώ και την εκτός έδρας αποζημίωση με αποτέλεσμα να ακυρωθεί η πρεμιέρα της παράστασης του Εθνικού «Μποστ».
Η στοχοποιήση των καλλιτεχνών είναι σκανδαλώδης. Μετά, και την εμπλοκή του ονόματος της στην υπόθεση του προστατευομένου της Δημήτρη Λιγνάδη που πρωτόδικα καταδικάστηκε για δύο βιασμούς η Υπουργός θα έπρεπε να είχε παραιτηθεί απαλλάσσοντας τον καλλιτεχνικό χώρο από την ελλιπή και επικίνδυνη παρουσία της. Αυτό, βέβαια, που αγνοεί η κυρία Μένδώνη είναι πως οι καλλιτέχνες έχουν δοκιμαστεί σε συνθήκες πολύ πιο αυταρχικές και εχθρικές και με αυτή τη στάση το μόνο που καταφέρνει είναι να τους συσπειρώνει. Αυτό απέδειξαν και οι πρόσφατες διαμαρτυρίες κατά του Λιγνάδη. Όσο η ίδια αρνείται να παραδεχτεί την ήττα της και να παραμένει Υπουργός σε ένα χώρο που την αντιπαθεί και την έχει απορρίψει τόσο περισσότερο θα ολισθαίνει μένοντας στην ιστορία ως η χειρότερη Υπουργός Πολιτισμού που γνώρισε η χώρα μετά την μεταπολίτευση. Κάτω τα χέρια από τους καλλιτέχνες!
