Στον πολιτικό βούρκο καταφεύγει η κυβέρνηση αξιοποιώντας υποκλαπείσα συνομιλία του βουλευτή ΣΥΡΙΖΑ Νίκου Παππά με τον επιχειρηματία Σάμπυ Μιωνή
Μεταξύ κατάρρευσης της οικονομικής πολιτικής της και υποχωρήσεων στα ελληνοτουρκικά και ενώ –παρά τον πακτωλό χρημάτων που διοχέτευσε στα σιτιζόμενα ΜΜΕ– ξεθωριάζει το αφήγημά της, η κυβέρνηση καταφεύγει στον πολιτικό βούρκο αξιοποιώντας κατά του Νίκου Παππά προϊόντα υποκλοπής από τη συζήτησή του με τον Σάμπυ Μιωνή.
Καθώς μάλιστα οι προοπτικές στην οικονομία είναι δυσοίωνες, ξαναβγαίνουν από το συρτάρι, όπου όπως φαίνεται είχαν αποσυρθεί προσωρινά, τα σενάρια πρόωρων εκλογών. Ενδεικτικό της δύσκολης θέσης στην οποία έχει περιέλθει το Μέγαρο Μαξίμου είναι ότι για πρώτη φορά αγκάλιασε την προανακριτική και τις εξελίξεις σε αυτήν – που συντονίζει με τους δικούς του βουλευτές ο Αντώνης Σαμαράς. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης θεωρεί ότι μέσω του Ν. Παππά και των διαλόγων του με τον Μιωνή θα σκεπάσει το πολιτικό σκάνδαλο των 20 εκατομμυρίων ευρώ που δόθηκαν στα ΜΜΕ και θα πλήξει τον Αλέξη Τσίπρα δημιουργώντας του και εσωκομματικά προβλήματα στην πορεία προς το συνέδριο του κόμματος.
Πολιτική αιμορραγία από τα 20 εκατ. ευρώ στα ΜΜΕ
Η παγκόσμια πρωτοτυπία της υπαναχώρησης του πρωθυπουργού όσον αφορά τον ανασχηματισμό της κυβέρνησής του εξακολουθεί να παράγει αποτελέσματα: υπουργοί και υφυπουργοί έχουν κατεβάσει τα μολύβια και έχουν επιστρατεύσει όλα τα μέσα που διαθέτουν, γνωριμίες, υψηλούς προστάτες κ.λπ., προκειμένου να πιέσουν τον πρωθυπουργό να τους κρατήσει.
Επιπλέον η κυβέρνηση είναι βαριά εκτεθειμένη με το θέμα των 20 εκατομμυρίων ευρώ που μοίρασε στα μέσα ενημέρωσης με άλλοθι την αντιμετώπιση του κορονοϊού. Ακόμη και τα φιλικά της μέσα ενημέρωσης που εισέπραξαν μεγάλα ποσά δυσκολεύονται να δικαιολογήσουν την αδιαφάνεια και τη διασπάθιση του δημόσιου χρήματος και μάλιστα για την εξαγορά πολιτικής επιρροής. Κάθε μέρα που περνά και ο Στέλιος Πέτσας μαγειρεύει τη λίστα η κυβέρνηση μένει πιο εκτεθειμένη. Μπορεί οι ενσωματωμένοι δημοσιογράφοι να φωνάζουν πιο δυνατά, ειδικά μετά το διαφημιστικό σποτ του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά η κοινωνία είναι εναντίον τους και εναντίον της κυβέρνησης στο συγκεκριμένο θέμα. Ο τρόπος που διαχειρίστηκε το δημόσιο χρήμα τόσο για τα μέσα ενημέρωσης όσο και με τους επιστήμονες (τα «σκόιλ ελικικού») επιβεβαιώνει τις αιτιάσεις ακόμη και των πλέον καλοπροαίρετων ότι το «επιτελικό κράτος» αντιμετώπισε την κρίση του κορονοϊού σαν ευκαιρία για να μοιράσει χρήμα στα φιλικά του επιχειρηματικά συμφέροντα και παράλληλα να προετοιμάσει το έδαφος για τον συνολικό ανασκολοπισμό –διά των νεοφιλελεύθερων απορρυθμίσεων– της ελληνικής οικονομίας.
Παρά τη συντριπτική δύναμη πυρός που διαθέτει η κυβέρνηση στο πεδίο της ενημέρωσης, μεγάλες κοινωνικές ομάδες της μεσαίας τάξης που τη στήριξαν στις εκλογές είναι ένα βήμα πριν μετακινηθούν και αναζητήσουν αλλού πολιτική στέγη. Ισως το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ο εμπορικός κόσμος, ο οποίος νιώθει ότι η κυβέρνηση τον έχει εγκαταλείψει προς όφελος των μεγάλων συμφερόντων και της συγκέντρωσης ιδιοκτησίας σε λίγα χέρια. Προς το παρόν καταφέρονται εναντίον του Αδωνη Γεωργιάδη, παρότι ξέρουν πολύ καλά ότι υλοποιεί την πολιτική
Ακόμη και το χαρτί των πρόωρων εκλογών βγάζει από το συρτάρι ο Μητσοτάκης μπροστά στις δυσοίωνες προοπτικές της οικονομίας και με τις κοινωνικές ομάδες να τον εγκαταλείπουν η μία μετά την άλλη του Κυρ. Μητσοτάκη. Παρομοίως έχει αρχίσει να παίρνει αποστάσεις από τη ΝΔ και ο κόσμος του τουρισμού. Και οι δύο χώροι έχουν αφεθεί στην τύχη τους. Οπως λένε και οι εκπρόσωποί τους, «για χρήμα ακούμε και χρήμα δεν βλέπουμε».
Σε αυτά έρχεται να προστεθεί και η συνεχιζόμενη προκλητικότητα της Τουρκίας την οποία η κυβέρνηση αδυνατεί να αντιμετωπίσει. Ο πρωθυπουργός δήλωσε έτοιμος να καθίσει σε διάλογο με την Τουρκία, μόλις σταματήσει τις προκλήσεις της, για την οριοθέτηση των θαλάσσιων ζωνών. Φυσικά δίχως προετοιμασία και εγγυήσεις διεθνούς δικαίου η διαπραγμάτευση θα εξελιχθεί σε μια εφ’ όλης της ύλης συζήτηση για τα ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα. Στο πεδίο αυτό μόνο ορισμένοι πολιτικοί του ΣΥΡΙΖΑ βιάζονται να βάλουν πλάτη στον Κυρ. Μητσοτάκη, ξεχνώντας την καιροσκοπική και εθνικιστική συμπεριφορά του στο μακεδονικό που εξέτρεφε τα πιο ακραία στοιχεία στο κόμμα του.
Προμηνύματα αλλαγής του πολιτικού κλίματος
Μέσα σε αυτό το ευρύτερο πλαίσιο και καθώς οι δημοσκόποι του έχουν τα πρώτα προμηνύματα ότι το κλίμα θα αρχίσει σύντομα να αλλάζει, ο Κυρ. Μητσοτάκης στρέφεται προς τον πόλεμο λάσπης που του προσφέρει απλόχερα ο Αντ. Σαμαράς με επίκεντρο την προανακριτική επιτροπή της Βουλής. Με τη βοήθεια και των ΜΜΕ και των 20 εκατομμυρίων ευρώ θα προσπαθήσει να κρατήσει χαμηλά τον ΣΥΡΙΖΑ και να κερδίσει χρόνο.
Ο πρώην πρωθυπουργός πάλι θέλει να ενοχοποιήσει τον Αλ. Τσίπρα. Ωστόσο φτάνει μόνο μέχρι τον Δημήτρη Παπαγγελόπουλο και σε αυτόν ως ηθικό αυτουργό για τις δήθεν επεμβάσεις του στη Δικαιοσύνη, δίχως να υπάρχει φυσικός αυτουργός, δηλαδή η Ελένη Τουλουπάκη. Ο Κυρ. Μητσοτάκης αρνείται μέχρι τώρα να στρέψει τον μηχανισμό της Δικαιοσύνης κατά της Τουλουπάκη –την οποία θέλουν στη φυλακή ο Αδ. Γεωργιάδης και ο Αντ. Σαμαράς– λόγω των οικογενειακών σχέσεων του πατέρα του με την οικογένεια της εισαγγελέα. Ο Αδ. Γεωργιάδης εξέφρασε δημοσίως ότι το σύστημα Σαμαρά θέλει φυλακή την Τουλουπάκη και γενικευμένο πόλεμο με τον ΣΥΡΙΖΑ. Ανάγκασε μάλιστα τον Στ. Πέτσα να τον καλύψει. Μέχρι να πείσει ή να αναγκάσει τον Κυρ. Μητσοτάκη να αυτοκτονήσει πολιτικά, ο Αντ. Σαμαράς ακολουθεί παρακαμπτηρίους. Νομίζει ότι πιέζοντας τον Παπαγγελόπουλο –αφού μέσω της κομματικής πλειοψηφίας της προανακριτικής έχει καταστρατηγήσει όλες τις δικονομικές εγγυήσεις υπέρ του κατηγορουμένου– και τον Παππά, θα τους αναγκάσει να δώσουν τον Αλ. Τσίπρα. Το γαρ πολύ της θλίψεως…
Κάπως έτσι με την ανοχή του Κυρ. Μητσοτάκη επεκτείνει συνεχώς το πεδίο της προανακριτικής και –χρησιμοποιώντας τον Μιωνή, τον Παπασταύρου και την «παρέα του κολεγίου»– τείνει να μετατρέψει σε έναν απέραντο λασπότοπο την πολιτική ζωή της χώρας. Οπως είχε κάνει και το 1990-1993, όταν έριξε την κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη.